Υπάρχουν μέρη στην Ελλάδα που προκαλούν θαυμασμό στον επισκέπτη τους με την ομορφιά και τη γραφικότητά τους, αλλά και δέος με την ανατριχιαστική ατμοσφαιρικότητα της ερήμωσης και της εγκατάλειψης. Τέτοιες εικόνες αντικρίζει κανείς και στο χωριό Πλαγιά στην Αιτωλοακαρνανία, απέναντι ακριβώς από τη Λευκάδα, στο βορειοδυτικό τμήμα του Ξηρομέρου.
Μισογκρεμισμένα πέτρινα σπίτια, παλιοί ναοί, απομεινάρια μιας άλλης εποχής που μαρτυρούν πως κάποτε, αυτό το χωριό έσφυζε από ζωή. Οι κάτοικοί του το εγκατέλειψαν μετά τον σεισμό των 5,8 Ρίχτερ του 1966 και τις κατολισθήσεις που αυτός προκάλεσε, δημιουργώντας εκ νέου το χωριό, τη Νέα Πλαγιά. Η εγκατάλειψη του χωριού, ωστόσο, δεν οφείλεται μόνο στο σεισμό, καθώς αρκετοί ήταν εκείνοι που επιδιόρθωσαν τις ζημιές των σπιτιών τους και συνέχισαν να ζουν σε αυτά. Το χωριό ερημώθηκε εντελώς τη δεκαετία του ’70 όταν οι κάτοικοί του μετακόμισαν στη γειτονική Λευκάδα, για οικονομικούς λόγους.
Τα πέτρινα σπίτια και τα κτίσματα έχουν αρκετές αρχιτεκτονικές ομοιότητες με εκείνα σε διάφορα χωριά της Λευκάδας, ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι στην ευρύτερη περιοχή που βρίσκεται το ερημωμένο χωριό δεν συναντώνται εύκολα άλλα παρόμοια κτίσματα. Σκόρπια ανάμεσα στα ερείπια βρίσκονται πουρνάρια, ρουπάκια, συκιές και αμυγδαλιές, προσθέτοντας στο μυστηριακό τοπίο λίγη από την ιδιαίτερη ομορφιά της φύσης.
Το χωριό που είναι γνωστό, πια, ως Παλιά Πλαγιά δημιουργήθηκε επί Τουρκοκρατίας, ενώ οφείλει το όνομά του στην τοποθεσία του.
