Αγαπημένος προορισμός όλων των εποχών είναι η Δίρφυς, το βουνό που δεσπόζει στην καρδιά της Εύβοιας και είναι το ψηλότερο στο νησί. Στην κορυφή της (το μεγαλύτερο υψόμετρο καταγράφεται στο Δέλφι και είναι 1.743 μέτρα) λέγεται όπως κατά την αρχαιότητα υπήρχε ιερό της Δίρφυας Ήρας.
Στα χαμηλά υψόμετρα αφθονούν καστανιές -το καστανόδασος έχει χαρακτηριστεί «αισθητικό»- δρυς, πεύκα, διάφορα φυλλοβόλα δέντρα και πλατάνια, που κυριαρχούν και σε ένα από τα γνωστότερα χωριά της περιοχής, τη Στενή. Σε μεγαλύτερο υψόμετρο ο επισκέπτης θα απολαύσει υπέροχα ελατοδάση. Στα δυτικά απαντάται το φαράγγι της Αγάλης που εκτείνεται σε μήκος έξι χιλιομέτρων.
Στη θέση «Λειρί», πάνω από τη Στενή, βρίσκεται το καταφύγιο του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Χαλκίδας «Μιχάλης Νικολάου». Πολύ γνωστό είναι και το χωριό Στρόπωνες όπου επίσης κυριαρχούν τρεχούμενα νερά, πλατάνια, κυπαρίσσια και μουριές.
Ορατή από όλη την Εύβοια- και από τη Στερεά Ελλάδα- η Δίρφυς στα δυτικά καταλήγει ομαλά μέχρι τον βόρειο Ευβοϊκό. Στα ανατολικά όμως, μαζί με το Ξεροβούνι, είναι απόκρημνη σαν να βουτά στο Αιγαίο. Εκτός από τη γοητεία της άγριας γεωμορφολογίας, πολλοί απολαμβάνουν το καλοκαίρι τις δημοφιλείς παραλίες της περιοχής, όπως τη Χιλιαδού.
Το χειμώνα το χιονισμένο τοπίο είναι ελκυστικό- και ενίοτε δύσκολο και δυσπρόσιτο, ειδικά σε κάποια τμήματά του. Το καλοκαίρι το βουνό είναι δροσερό και οι παραλίες στα δυτικά του φιλόξενες. Την άνοιξη και το φθινόπωρο μπορεί κανείς να περάσει από την καταπράσινη «Βρύση γιατρού», έξω από τη Στενή, κι από εκεί να αρχίσει τις ανηφορικές «κορδέλες» ανάμεσα σε καστανιές και έλατα. Εκτός από την ίδια τη διαδρομή θα τον ανταμείψει και η απαραίτητη στάση στο διάσελο, από όπου, αν ο καιρός είναι «καθαρός», η θέα φτάνει μέχρι τη γαλάζια κυριαρχία του Αιγαίου.
