Τον χειμώνα, αλλά και την άνοιξη, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην ορεινή Αρκαδία για μια απόδραση στη φύση. Εξάλλου, τα περισσότερα από τα χωριά της είναι δημοφιλή και αγαπημένα σε όσους προτιμούν το βουνό και παραδοσιακούς οικισμούς με νοσταλγική διάθεση.
Ωστόσο, υπάρχουν και εκείνοι που θέλουν όλα τα παραπάνω, συν να χαρούν λίγες στιγμές πραγματικής χαλάρωσης και ηρεμίας, μακριά από την πολυκοσμία. Και -όσο παράξενο και αν σας ακούγεται – στην ορεινή Αρκαδία θα βρείτε και αυτές τις προτάσεις, καθώς υπάρχουν χωριά που δεν τα γνωρίζει πολύς κόσμος.
Δείτε παρακάτω τρία άγνωστα και παραδοσιακά χωριά της Αρκαδίας που θα σας εντυπωσιάσουν
Μελισσόπετρα
Σε απόσταση μόλις 12 χλμ. από τη Δημητσάνα και σε υψόμετρο 850 μέτρων, βρίσκεται η Μελισσόπετρα (ή Μελισσοπέτρα), το μικρό ορεινό χωριό της Γορτυνίας και πατρίδα του διευθυντή ορχήστρας, πιανίστα και συνθέτη Δημήτρη Μητρόπουλου.
Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός, διατηρώντας τον γραφικό της χαρακτήρα με τα πέτρινα σπίτια και τα πλακόστρωτα σοκάκια που δένει αρμονικά με το φυσικό περιβάλλον.
Εξάλλου, το χωριουδάκι είναι χτισμένο ανάμεσα σε καρυδιές και πλατάνια. Οι λιγοστοί κάτοικοι του χωριού ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Παναγιά
Δεν υπάρχει καλύτερη αίσθηση από εκείνη που ανακαλύπτεις έναν άγνωστο ταξιδιωτικό προορισμό. Και σε αυτό θα συμφωνήσουν όσοι επισκέπτονται για πρώτη φορά την Παναγία ή Παναγιά ή Ζέρζοβα. Το χωριό της Γορτυνίας με τα διαφορετικά ονόματα, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την «κοντοχωριανή» της, τη Δημητσάνα. Όμως για έναν ανεξήγητο λόγο, δεν είναι τόσο γνωστή. Είναι, όμως, πανέμορφη. Η παράδοση στο χωριό αυτό είναι στα καλύτερά της!
Η Παναγιά είναι χτισμένη στην πλαγιά της τελευταίας κορυφογραμμής του Μαινάλου σε υψόμετρο 569μ. και σε απόσταση 12χλμ. από τη Δημητσάνα και 77χλμ. από την Τρίπολη. Έχει πανοραμική θέα και ευρύ ορίζοντα προς τον κάμπο του Αλφειού και όλη την πεδινή Ηλεία, τα βουνά της Ανδρίτσαινας και το Λύκαιο όρος. Προς τα δυτικά, όταν υπάρχει καθαρή ατμόσφαιρα, διακρίνεται το Ιόνιο Πέλαγος και οι ορεινοί όγκοι της Ζακύνθου.
Παλαιότερα ονομαζόταν «Ζέρζοβα», από τους πρώτους μόνιμους Σλάβους κατοίκους του, οι οποίοι κατέφτασαν στην περιοχή μεταξύ 6ου και 8ου αιώνα. Σήμερα, διατηρεί την παραδοσιακή μορφή της και είναι αυτό που λέμε: «ελληνικό ορεινό χωριό»!
Ελληνικό
Συνώνυμο, θα μπορούσαμε να πούμε της ηρεμίας και της γαλήνης, το υπέροχο αυτό χωριό είναι χτισμένο πάνω σε τρεις καταπράσινους λόφους, σε υψόμετρο 700 μέτρων και αποτελεί ιδανική επιλογή για όσους θέλουν να ξεφύγουν για λίγο από τους ρυθμούς και τη ρουτίνα της καθημερινότητας.
Υπέροχα πετρόκτιστα κτίρια, που διατηρούν ανέπαφη την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, λιθόστρωτα δρομάκια και μια κεντρική πλατεία «κούκλα» για να απολαύσει κανείς αυθεντικούς παραδοσιακούς μεζέδες με τσίπουρο ή μερακλίδικο ελληνικό καφέ στα παραδοσιακά καφενεδάκια, συνθέτουν το σκηνικό του Ελληνικού.
Από τα πιο σημαντικά και επιβλητικά κτίρια του χωριού είναι το μεγαλοπρεπές, διώροφο διδακτήριο, στην κεντρική πλατεία του χωριού, που κάποτε λειτουργούσε το δημοτικό σχολείο του χωριού. Στην ίδια πλατεία βρίσκεται και το ηρώο, αφιερωμένο στους πεσόντες ήρωες.
