Πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα σπήλαια σε όλο τον κόσμο, στο είδος του, μετά από εκείνα στο Zaita της Βηρυττού και στο Padirac της Γαλλίας. Ο λόγος, φυσικά, για το σπήλαιο της Βλυχάδας (ή Βλυφάδας) που όλοι το γνωρίζουν ως το Σπήλαιο του Διρού.
Βρίσκεται νότια της Αρεόπολης, στο ιστορικό χωριό της Μάνης, Πύργο του Διρού. Η ύπαρξη του σπηλαίου ήταν γνωστή στους ντόπιους από το 1900 περίπου και μάλιστα, γύρω από αυτόν κυκλοφορούσαν διάφορες τρομακτικές ιστορίες, όπως ότι όσοι έμπαιναν μέσα σε αυτό, δεν έβγαιναν ποτέ ξανά έξω.
Το άγνωστο και ανεξερεύνητο αυτό μέρος, για πολλά χρόνια ήταν κάτι σαν «καταραμένο» ή και «στοιχειωμένο», με τον κόσμο να το αποφεύγει. Μέχρι που το 1949 οι ιδρυτές της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, Γιάννης και Άννα Πετροχείλου, άρχισαν να εξερευνούν το σπήλαιο συστηματικά.
Μέχρι το 1960 είχαν εξερευνηθεί και χαρτογραφηθεί 1.600 μέτρα ενώ σήμερα το γνωστό μήκος του σπηλαίου ξεπερνά τα 15 χιλιόμετρα, αποκαλύπτοντας ένα απίστευτο θαύμα της φύσης στα έγκατα της γης.
Σήμερα, το Διρό αποτελεί ισχυρό πόλο έλξης των τουριστών, μαζί με το άλλο κοντινό σπήλαιο Αλεπότρυπα. Στο εσωτερικό του ρέουν δυο υπόγειοι ποταμοί (υδάτινοι διάδρομοι), γύρω από τους οποίους έχει σχηματιστεί ένας ολόκληρος κόσμος από σταλακτίτες και σταλαγμίτες, που αφήνουν τον κάθε ταξιδιώτη άναυδο μπροστά στο απαράμιλλο φυσικό κάλλος του τοπίου.
Βασικός σταθμός του λημναίου είναι τα «Βενετσιάνικα Κανάλια» που ακολουθούν στο «Μεγάλο Ωκεανό», ο οποίος είναι το μεγαλύτερο τμήμα του σπηλαίου, κατάλευκα στολισμένος και γεμάτος σταλαγμίτες.
Ανάμεσα στα άλλα ευρήματά του υπάρχουν: οστά ιπποπόταμου (του μεγαλύτερου στην Ευρωπαϊκή ήπειρο), ύαινας, πάνθηρα, καθώς και κεραμική, στοιχεία που μαρτυρούν την ανθρώπινη παρουσία.
