Στέκουν αγέρωχοι στον χρόνο… σε σημεία περίεργα, απόκρημνα, στην άκρη ενός βράχου, οι περισσότεροι. Είναι οι φάροι της Ελλάδας, της ναυτικής Ελλάδας, οι οποίοι στο ένδοξο παρελθόν τους, συντρόφευαν τους θαλασσόλυκους, ενώ χρησίμευαν ως σημάδια για τους ναυτικούς, καθώς έσωζαν τα πλοία και τις ζωές τους.
Σήμερα, οι φάροι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορικής και ναυτικής μας κληρονομιάς. Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς είναι εντυπωσιακοί, κυρίως, για το μέρος όπου είναι χτισμένοι.
Φάρος Τουρλίτης – Άνδρος
Πρόκειται σίγουρα για ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του νησιού. Είναι ο φάρος της Άνδρου, ο Τουρλίτης, ο οποίος είναι ένας από τους λίγους φάρους στην Ευρώπη που βρίσκονται κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα. Καθημερινά, παλεύει με τα κύματα, φωτίζοντας την σκοτεινή θάλασσα του Αιγαίου. Ο Τουρλίτης κατασκευάστηκε το 1887. Ωστόσο τέθηκε σε λειτουργία 10 χρόνια μετά και συγκεκριμένα την 1η Ιανουαρίου 1897. Έχει ύψος 7 μέτρα και εστιακό ύψος 36 μέτρα. Γίνεται ορατός σε πολύ μεγάλη απόσταση έως και 11 ναυτικά μίλια, δείχνοντας καθημερινά την δύναμη και το φως του.
Δουκάτο – Λευκάδα
Στην πιο νότια γωνιά της Λευκάδας, το Κάβο Δουκάτο καμαρώνει για τον φάρο του, ο οποίος κατασκευάστηκε το 1890. Στα πανάρχαια χρόνια (1200 πχ), στο ακρωτήρι έκαναν θυσίες για να εξευμενίσουν τους θεούς και το πνεύμα της τρικυμίας. Οι Ιταλοί το ονομάζανε salto di saffo,
Φάρος Ταινάρου (Κάβος Ματαπάς)
Ο φάρος δεσπόζει στο φημισμένο Κάβο Ματαπά όπως το λένε οι ναυτικοί, το Ακρωτήριο Ταίναρο που λογχίζει τη Μεσόγειο. Είναι ο νοτιότερος φάρος της ανατολικής Ηπειρωτικής Ευρώπης. Κατασκευάστηκε από τους Γάλλους στα 1882 και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1887. Η πρώτη ανακαίνιση του φάρου έγινε στα 1930. Κατά την διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου παρέμεινε σβηστός και επαναλειτούργησε το 1947 στο πλαίσιο της ανασυγκρότησης του φαρικού δικτύου. Το 1982 έγινε η αυτοματοποίηση του και η μετατροπή του σε ηλιακό.
Φάρος Μελαγκάβι – Ηραίον (Λουτράκι)
Βρίσκεται στη βόρεια είσοδο του όρμου της Κορίνθου και οδηγεί τα πλοία που πλέουν στον Κορινθιακό και κινούνται προς το λιμάνι και τη διώρυγα της Κορίνθου. Λειτούργησε για πρώτη φορά το 1897. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο φάρος παρέμεινε σβηστός. Το 1947, στο πλαίσιο ανασυγκρότησης του φαρικού δικτύου επαναλειτούργησε ως επιτηρούμενος με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο. Η πρόσβαση σε αυτόν γίνεται οδικώς.
Φάρος Απολυτάρες – Αντικύθηρα
Βρίσκεται στο νοτιότερο μέρος του νησιού. Κατασκευάστηκε το 1926 και αποτελεί ένα εξαίρετο μνημείο νεότερης αρχιτεκτονικής. Η πρόσβαση στο φάρο γίνεται μόνο με σκάφος από τη θάλασσα ή περπατώντας από τα μονοπάτια που ξεκινούν από τα Κατσανεβιανά ή τα Γαλανιανά. Για μεγάλα χρονικά διαστήματα είναι αδύνατη η προσέγγιση του, λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών. Είναι ορατός σε απόσταση 36 ναυτικών μιλίων.
