Η Κρήτη είναι δημοφιλής προορισμός για το Πάσχα, καθώς σε πολλά μέρη του νησιού αναβιώνουν πασχαλινά έθιμα. Ωστόσο, το μέρος που προσελκύει πολλούς επισκέπτες, είναι ο Άγιος Νικόλαος, καθώς στο νούμερο ένα αξιοθέατό του, τη λίμνη Βουλισμένη αναβιώνει κάθε χρόνο το έθιμο με το κάψιμο του Ιούδα.
Και μπορεί το συγκεκριμένο έθιμο να το συναντάμε σε πολλά μέρη της χώρας, όμως, στον Άγιο Νικόλαο είναι απλά, θεαματικό. Το κάψιμο του Ιούδα γίνεται στη μέση της λίμνης, το βράδυ της Ανάστασης και μόλις ο ιερέας πει το «Χριστός Ανέστη». Η σχεδία με το ομοίωμα του Ιούδα μεταφέρεται στο κέντρο, ενώ η φωτιά κατεβαίνει από την κορυφή του υψώματος με τη βοήθεια σχοινιών, εν μέσω ομοβροντιών και πυροτεχνημάτων. Γύρω από τη λίμνη είναι συγκεντρωμένος ο κόσμος κρατώντας λαμπάδες, κεριά και φαναράκια.
Οι θρύλοι της λίμνης
Αδιαμφισβήτητα, η λίμνη λειτουργεί ως πόλος έλξης για τους επισκέπτες του Αγίου Νικολάου. Πρόκειται για μία μικρή όαση στο κέντρο της πόλης που συναρπάζει τον επισκέπτη. Η Βουλισμένη στα νερά της κρύβει θρύλους και ιστορίες, που κεντρίζουν το ενδιαφέρον.
Λέγεται, λοιπόν, πως στα νερά της λούζονταν οι θεές Αθηνά και Άρτεμις. Στο παρελθόν πολλοί πίστευαν πως η λίμνη κάπως συνδεόταν με το ηφαίστειο της Σαντορίνης, καθώς μετά την έκρηξή του η επιφάνειά της γέμισε από νεκρά ψάρια ενώ έντονη ήταν και η μυρωδιά από θειάφι.
Άλλοι πίστευαν, επίσης, πως δημιουργήθηκε από την καθίζηση ηφαιστείου. Μάλιστα, αυτή τη θεωρία ενίσχυαν τα κάθετα κοκκινωπά τοιχώματα της που θυμίζουν κρατήρα ηφαιστείου. Ένας άλλος αστικός μύθος έλεγε πως η λίμνη δεν έχει πυθμένα, κάτι που καταρρίφθηκε αφού το βάθος της μετρήθηκε στα 64 μέτρα.
Ωστόσο, λέγεται ότι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν έφευγε ο γερμανικός στρατός από την Κρήτη, πέταξε στη λίμνη κανόνια και τεθωρακισμένα οχήματα, που όμως εξαφανίστηκαν και δεν βρέθηκαν ποτέ. Και η ιστορία αυτή ήρθε να ενισχύσει τα περί απύθμενης λίμνης.
