Πολλοί εκεί έξω αναρωτιούνται τι είναι τα xenobots; Και δεν έχουν άδικο. Ως xenbobot ορίζεται μία νέα μορφή ζωής, «ζωντανά ρομπότ» που μπορούν να προγραμματίζονται. Πλέον οι επιστήμονες που τα ανέπτυξαν ανακοίνωσαν ότι τα xenobots έχουν την ικανότητα να αναπαράγονται σε συνθήκες εργαστηρίου ενώνοντας ελεύθερα κύτταρα μεταξύ τους.
Τα xenobots, που είναι κάτι ανάμεσα σε ζωντανό οργανισμό και ρομπότ και αποτελούνται από κύτταρα βατράχου, είναι οι πρώτοι πολυκύτταροι οργανισμοί που βρίσκονται να αναπαράγονται με αυτόν τον τρόπο, ο οποίος δεν μοιάζει με τον τρόπο αναπαραγωγής των ζώων και των φυτών.
Όπως αναφέρεται από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ τα xenobots δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά πέρυσι, χρησιμοποιώντας κύτταρα από έμβρυο ενός είδους βατράχου. Υπό τις σωστές συνθήκες, τα κύτταρα δημιουργούσαν μικρές δομές που μπορούσαν να αυτοσυναρμολογούνται, να μετακινούνται σε ομάδες και να αντιλαμβάνονται το περιβάλλον τους.
Πώς μπορούν τα xenobots να αναπαράγουν τον εαυτό τους
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Βερμόντ και το Χάρβαρντ, ανακάλυψαν μία εντελώς νέα μορφή βιολογικής αναπαραγωγής που δεν ήταν γνωστή έως τώρα στην επιστήμη. Ο Τζος Μπόνγκαρντ του Πανεπιστημίου του Βερμόντ και ο Μάικλ Λεβίν του Πανεπιστημίου Ταφτς στη Μασαχουσέτη και οι συνάδελφοί τους άρχισαν εξάγοντας ταχέως διαιρούμενα βλαστοκύτταρα που προορίζονταν να γίνουν κύτταρα δέρματος από έμβρυα βατράχων.
Όταν τα κύτταρα συσσωρεύονται, σχηματίζουν σφαίρες των περίπου 3.000 κυττάρων μέσα σε πέντε ημέρες. Ο καθένας από αυτούς τους όγκους έχει πλάτος περίπου μισό χιλιοστό και καλύπτεται από μικροσκοπικές δομές σαν τρίχες. Οι δομές αυτές λειτουργούν σαν κουπιά, επιτρέποντας στα xenobots να προχωρούν προς τα εμπρός, είπε ο Μπόνγκαρντ.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως μεμονωμένες μάζες κυττάρων φαίνονταν να συνεργάζονται ως σμήνη, ωθώντας ελεύθερα κύτταρα έτσι ώστε να συσσωρεύονται/ενώνονται. Οι νέες στοίβες κυττάρων σταδιακά σχημάτιζαν νέα xenobots.
Περαιτέρω πειράματα αποκάλυψαν ότι ομάδες των 12 xenobots που τοποθετούνταν σε πιατάκια εργαστηρίου των περίπου 60.000 μεμονωμένων κυττάρων φαίνονταν να συνεργάζονται για να σχηματίσουν μία ή δύο νέες γενιές. «Ένας γονέας (xenobot) μπορεί να αρχίσει μια στοίβα και μετά, κατά τύχη, ένας δεύτερος μπορεί να φέρει και άλλα κύτταρα σε αυτήν, και ούτω καθεξής, παράγοντας το παιδί» είπε ο Μπόνγκαρντ.
Κάθε γύρος αναπαραγωγής δημιουργεί ελαφρώς μικρότερα παιδιά xenobots, κατά μέσο όρο. Εν τέλει, τα παιδιά που αποτελούνται από λιγότερα από 50 κύτταρα χάνουν τη δυνατότητά τους να κολυμπούν και να αναπαράγονται.
Κάποιοι εκ των ερευνητών της ομάδας ελπίζουν πως θα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν τα xenobots για να διερευνήσουν πώς μπορεί να αναπαράγονταν οι πρώτοι οργανισμοί στη Γη.
