Οι κατά συρροή δολοφόνοι επιλέγουν προσεκτικά τα θύματά τους και οι διωκτικές αρχές αναγνωρίζουν συχνά μοτίβα δράσης.
Κι εδώ ακριβώς πατάει μια νέα μελέτη, που ελέγχει αν τα θύματα ενός serial killer μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους αναγνωρίζοντας χαρακτηριστικά στο προφίλ τους.
Επιστρατεύοντας προγράμματα αναγνώρισης προσώπων, η νέα προσέγγιση θέλει να μάθει να αναγνωρίζει αν τα θύματα ενός κατά συρροή φονιά έχουν παρόμοια εμφάνιση ή κοινά χαρακτηριστικά προσώπου.
Τα αστυνομικά αρχεία έχουν καταγράψει εξάλλου τέτοιες υποθέσεις, με γνωστότερη ίσως του κατά συρροή δολοφόνου Ted Bundy.
Η προσπάθεια έχει στο τιμόνι της δύο ακαδημαϊκούς εγκληματολόγους (Brendan Chapman και David Keatley) και ένα τμήμα της ερευνητικής δουλειάς τους δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Expert Systems».
«Τα θύματα του Ted Bundy είχαν έναν αριθμό από φυσικές ομοιότητες», ισχυρίζονται οι ακαδημαϊκοί, «οι περισσότεροι από μας έχουμε έναν συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου που μας αρέσει. Τι γίνεται λοιπόν αν έτσι ακριβώς επιλέγουν τα θύματά τους οι serial killers που έχουν σεξουαλικά κίνητρα;».
Στα θύματα του Bundy βρήκαν πράγματι πολλές ομοιότητες στο πρόσωπο, πολύ περισσότερες από ό,τι σε τυχαίους ανθρώπους, και ευελπιστούν να μπορούν έτσι να συνδέσουν θύματα σε ιστορίες serial killers ή πιθανά θύματα σε ανοιχτές υποθέσεις…
