Ομάδα επιστημόνων βρήκαν τόπο να καταγράφουν, να αποθηκεύουν και να σβήνουν ψηφιακά δεδομένα μέσα στο DNA ζωντανών κυττάρων. Η ομάδα αποτελείται από τον Jerome Bonnet, μεταδιδακτορικό σπουδαστή στο πανεπιστήμιο του Stanford ο οποίος μαζί με τον τελειόφοιτο φοιτητή Pakpoom Subsoontorn και τον αναπληρωτή καθηγητή Drew Endy κατάφεραν να δημιουργήσουν το γενετικό αντίστοιχο ενός δυαδικού ψηφίου, ένα «bit» στην ψηφιακή διάλεκτο.
«Ουσιαστικά, αν το κομμάτι του DNA είναι στραμμένο προς μια κατεύθυνση είναι το «μηδέν» ενώ αν είναι στραμμένο προς την αντίθετη είναι το ένα» εξηγεί ο Subsoontorn. «Μας πήρε τρία χρόνια και 750 προσπάθειες για να το κάνουμε να δουλέψει, αλλά τα καταφέραμε.»
Η ομάδα ερευνητών ονόμασε την συσκευή αυτή RAD, από τα αρχικά του «Recombinase Addressable Data». Χρησιμοποίησαν αρχικά το RAD για να μετατρέψουν ένα κομμάτι του DNA μικροβίων, επιτρέποντας έτσι στους μονοκύτταρους οργανισμούς να φωσφορίζουν κάτω από υπεριώδες φωτισμό. Έτσι, τα μικρόβια μεταβάλλουν τον φωτισμό τους ανάλογα με την κατεύθυνση του DNA. Μάλιστα στην επίδειξη τους «ζωγράφισαν» σχέδια επάνω σε δίσκους petri.
O Endy από την πλευρά του τονίζει το πόσο σημαντικό είναι αυτό το επίτευγμα: «Η προγραμματιζόμενη αποθήκευση δεδομένων στο DNA των ζωντανών κυττάρων μπορεί να αποδειχτεί ένα απίστευτα ισχυρό εργαλείο για την μελέτη του καρκίνου, της γήρανσης, της οργανικής ανάπτυξης, ακόμα και του φυσικού περιβάλλοντος».
Οι ερευνητές θα μπορούσαν για παράδειγμα να καταμετρήσουν τις φορές που διαιρείται κάθε κύτταρο, γεγονός που στο μέλλον θα μπορούσε να επιτρέψει στους επιστήμονες να «απενεργοποιούν» κύτταρα προτού γίνουν καρκινικά. Στον κόσμο των υπολογιστών το επίτευγμα αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει την βάση αυτού που ονομάζεται «non-volatile memory», αποθήκευση δεδομένων δηλαδή χωρίς να απαιτείται κατανάλωση ενέργειας.
