Η επιστημονική ομάδα του τεχνολογικού κολοσσού IBM εργάζεται αυτή την περίοδο για την κατασκευή ενός γιγάντιου ψηφιακού αποθηκευτικού χώρου της τάξεως των 120 petabyte, ο οποίος θα αποτελείται από 200.000 κανονικούς σκληρούς δίσκους. Για να καταφέρετε να συνειδητοποιήσετε το μέγεθος, αρκεί να σκεφτείτε ότι το ισοδύναμο των 120 petabyte σε gigabyte είναι 120 εκατομμύρια gigabytes. Ξεπερνά κατά πολύ δηλαδή τις μέχρι τώρα επιτυχημένες μεν, προσπάθειες που έχουν γίνει αλλά κατά πολύ μικρότερες, μιας και αγγίζουν τα 15 petabyte.
Για να το επιτύχουν αυτό οι ερευνητές ένωσαν ξεχωριστούς σκληρούς δίσκους τους οποίους τοποθέτησαν σε οριζόντια συρτάρια, όπως γίνεται στα περισσότερα κέντρα δεδομένων, τα οποία όμως τα κατασκεύασαν ακόμα φαρδύτερα ώστε να χωρούν περισσότερους. Μηχανικοί εγκατέστησαν ένα νέο σύστημα backup, στο οποίο οι τυχόν πληροφορίες από κάποιο δίσκο που αντιλαμβάνεται ότι αρχίζει να δυσλειτουργεί, αρχίζουν και μετεγγράφονται σιγά σιγά σε κάποιον άλλον, επιτρέποντας έτσι τη συνεχή λειτουργία, δίχως μείωση της απόδοσης του.
Εν τω μεταξύ, ένα σύστημα, το οποίο ονομάζεται GPFS, διαμοιράζει τα διάφορα αποθηκευμένα αρχεία σε πολλούς δίσκους, επιτρέποντας έτσι στον υπολογιστή να διαβάσει και να εγγράψει διαφορετικά σημεία του αρχείου με τη μία, ενώ δημιουργεί «ευρετήρια» των πληροφοριών με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Η εταιρεία ανέλαβε την κατασκευή του συγκεκριμένου συστήματος για έναν πελάτη, του οποίο τα στοιχεία δεν έδωσε στη δημοσιότητα, ο οποίος αποζητούσε ένα σύστημα για να διεξάγει πολύπλοκες προσομοιώσεις.
Ωστόσο, ο διευθυντής της ΙΒΜ, δήλωσε χαρακτηριστικά πως είναι θέμα χρόνου προτού όλα τα συστήματα τύπου «σύννεφου» υιοθετήσουν αυτήν την τεχνολογία αναφορικά με τη μέθοδο αποθήκευσης πληροφοριών.
