Χρόνια οι αλχημιστές προσπαθούσαν να παρασκευάσουν τη φιλοσοφική λίθο η οποία μεταξύ άλλων θα επέτρεπε τη μετατροπή οποιουδήποτε μετάλλου σε χρυσό.
Ακόμα και στις μέρες μας υπάρχουν αλχημιστές, που βέβαια με απόλυτα επιστημονική προσέγγιση προσπαθούν να εξηγήσουν και να αναλύσουν τις ιδιότητες των διαφόρων υλικών. Η συγκεκριμένη επιστήμη είναι η Επιστήμη Υλικών. Μία ομάδα Επιστημόνων των Υλικών από το Πανεπιστήμιο του Hamburg και Helmholtz Center Geesthacht κατάφεραν και δημιούργησαν ένα νέο νανοϋλικό με θαυμαστές ιδιότητες, μιας και μπορεί να μετατραπεί από απόλυτα σκληρό και συμπαγές σε εύπλαστο με το «πάτημα» ενός κουμπιού.
Το μυστικό της κατασκευής του βασίζεται σε ένα κοινότατο φαινόμενο τη διάβρωση. Όταν πολύτιμα μέταλλα, όπως η πλατίνα ή ο χρυσός τοποθετηθούν σε ένα όξινο διάλυμα, τότε εμφανίζονται μικροσκοπικοί πόροι και αγωγοί μέσα στο σώμα του. Οι πόροι αυτοί γεμίζονται με ένα αγώγιμο υγρό, όπως αλατούχο διάλυμα, δημιουργώντας αυτό που οι επιστήμονες λένε πάντρεμα μετάλλου με νερό. Τα ελεύθερα ιόντα μέσα στο υγρό επιδρούν πάνω στα άτομα της επιφάνειας του μετάλλου.
Ο «διακόπτης» που είναι υπεύθυνος για την εναλλαγή της φύσης του υλικού, από σκληρό σε μαλακό είναι ο ηλεκτρισμός. Ανάλογα με την τάση του ρεύματος μπορεί το υλικό να γίνει υπερ- σκληρό και ταυτόχρονα πιο εύθραυστο, ή υπερ-μαλακό και πιο ασθενές. Όμως εφόσον θα μπορούμε να ελέγχουμε τη τάση του ρεύματος που θα διαρρέει το μέταλλο, τότε θα μπορούμε ανάλογα τις συνθήκες να μεταβαίνουμε από τη μία φάση στην άλλη, με συγκεκριμένες τάσεις ρεύματος, ώστε να αποφευχθεί η πρόκληση κάποιας ζημιάς ή ακόμα και να καταφέρουμε να επιδιορθώσουμε κάποια.
Ο απώτερος στόχος των ερευνητών είναι η κατασκευή έξυπνων υλικών, τα οποία θα μπορούν να υπομένουν κάθε είδος πίεσης.
