Ο μεγαλύτερος παίκτης που ξεπήδησε ποτέ από την Ουγγαρία και αναμφίβολα ένας από τους κορυφαίους που κόσμησαν ποτέ Παγκόσμιο Κύπελλο, ο Πούσκας ήταν η αιχμή του δόρατος της απίστευτης Εθνικής Ουγγαρίας που κυριάρχησε στη διεθνή ποδοσφαιρική σκηνή στις αρχές της δεκαετίας του ’50.
Και σαν από θαύμα δεν ευτύχησε να σηκώσει την παγκόσμια κούπα, μετά την ιστορική -και αμφιβόλου ηθικής- ήττα της Ουγγαρίας από τη Δυτική Γερμανία με 3-2 στον τελικό του Μουντιάλ του 1954 στη Βέρνη.
Η στατιστική μιλά για τον «Καλπάζων Συνταγματάρχη» πιο εύγλωττα από κάθε περιγραφή: σε 84 συμμετοχές με τα εθνικά χρώματα της Ουγγαρίας, σκόραρε το αστρονομικό νούμερο των 83 γκολ, επίδοση που δεν κατάφερε να ξεπεράσει κανείς από τους μεγάλους του αθλήματος, ούτε καν ο Πελέ, μέχρι τον Νοέμβριο του 2003 τουλάχιστον, όταν ο Ιρανός Ali Daei ξανάγραψε τα νούμερα του εν λόγω ρεκόρ!
Και βέβαια η Ουγγαρία του Πούσκας ήταν ο τιτάνας του παγκοσμίου ποδοσφαίρου στις αρχές του ’50! Έχοντας λοιπόν οδηγήσει ως αρχηγός, τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά, τους Μαγυάρους του στο χρυσό των Ολυμπιακών του Ελσίνκι το 1952, η Ουγγαρία καταφτάνει στο Μουντιάλ του 1954 αήττητη για τέσσερα ολόκληρα χρόνια!
Έχοντας ήδη στα πόδια της την εμβληματική νίκη στο «σπίτι του ποδοσφαίρου», το ιστορικό Γουέμπλεϊ, με 6-3 κατά της αήττητης σε βρετανικό έδαφος Αγγλίας στις 25 Νοεμβρίου 1953 (το τότε «Ματς του Αιώνα»), δεν είχε κανείς αμφιβολία ποιος ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί για το Παγκόσμιο της Ελβετίας.
Με την καλύτερη επιθετική γραμμή του κόσμου λοιπόν, η Ουγγαρία δείχνει από νωρίς τις κεφάτες διαθέσεις της, κάνοντας σκόνη την Κορέα με 9-0 στο εναρκτήριο ματς του Μουντιάλ (ο Πούσκας σκοράρει το πρώτο και το τελευταίο γκολ της ομάδας)!
Σειρά είχαν κατόπιν τα Πάντσερ της Δυτικής Γερμανίας, τα οποία υποτάσσουν οι Ούγγροι του Πούσκας με όχι λιγότερο από 8-3!
Η εμφατική νίκη κατά των Πάντσερ αφήνει ωστόσο το στίγμα της στον Πούσκας, ο οποίος τραυματίζεται στο γόνατο μετά το τάκλιν του Werner Liebrich και παρακολουθεί από τον πάγκο τους επόμενους δύο αγώνες, τον προημιτελικό με τη Βραζιλία («Μάχη της Βέρνης») και τον ημιτελικό με τη δύο φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια Ουρουγουάη, ματς που καθαρίζουν εύκολα οι Μαγυάροι.
Στον μεγάλο τελικό λοιπόν με τη Δυτική Γερμανία όλα τα μάτια ήταν στραμμένα στον Πούσκας. Ήταν έτοιμος; Είχε ξεπεράσει τελείως τον τραυματισμό του; Εκείνος, μη θέλοντας να χάσει το μεγαλύτερο ματς της καριέρας του, συμμετέχει παρά τις ενστάσεις του ιατρικού team, και κλείνει τα στόματα όσων αμφέβαλαν ανοίγοντας το σκορ για την Ουγγαρία μόλις στο έκτο λεπτό! Σύντομα μάλιστα θα γινόταν το 2-0 και όλοι πίστεψαν ότι θα ξαναζούσαν στιγμές από την αποστομωτική ήττα των Πάντσερ στη φάση των ομίλων με 8-3…
Και τότε στη Βέρνη αρχίζει να βρέχει, τα Πάντσερ αντεπιτίθενται και κάνουν το 2-2 στο ημίχρονο, πριν ο Helmut Rahn παγώσει περαιτέρω την ατμόσφαιρα γράφοντας το 3-2, που θα παραμείνει τελικό σκορ και θα κλέψει την κούπα από τους Μαγυάρους. Κι έτσι η Ουγγαρία, έπειτα από 31 ματς αήττητη, είχε τελικά νικηθεί…
Με την εθνική ομάδα της Ουγγαρίας να διαλύεται κάνα-δυο χρόνια αργότερα, εξαιτίας της επανάστασης, ο Πούσκας αρνείται να επιστρέψει στη χώρα του. Και σε μια περίεργη τροπή της μοίρας, θα βρει νέα στέγη στην Εθνική Ισπανίας, παίζοντας πια για τη Ρεάλ Μαδρίτης, πάνω στην ώρα δηλαδή για το Μουντιάλ του 1962 στα γήπεδα της Χιλής.
Ο «Καλπάζων Συνταγματάρχης» θα παίξει σε τέσσερις αγώνες για λογαριασμό της νέας του εθνικής, αν και δεν θα σκοράρει σε κανέναν, με την Ισπανία να εγκαταλείπει έτσι τον θεσμό μετά τη φάση των ομίλων…
