«Ο Μάζοπουστ ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες που έχω δει ποτέ. Δεν είναι βέβαια δυνατόν να γεννήθηκε στην Ευρώπη. Με τέτοιες εκρηκτικές ντρίμπλες, πρέπει να είναι Βραζιλιάνος»!
Αυτά έλεγε για τον θρυλικό τσεχοσλοβάκο μέσο ο Πελέ, όταν τον γνώρισε και τον αποθέωσε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Χιλής το 1962. Και μπορεί στο ξενοδοχείο που διέμενε η τσεχική αποστολή να έγραψαν λάθος και το όνομα και το επίθετό του, όταν ωστόσο επέστρεφε με το αεροπλάνο στην Πράγα όλος ο πλανήτης ήξερε πια καλά ποιος ήταν ο Μάζοπουστ!
Το παντοτινό σύμβολο της τσεχικής μπάλας οδήγησε την ομάδα του στον τελικό του Μουντιάλ της Χιλής, απειλώντας τον γίγαντα του θεσμού, τη μεγάλη Σελεσάο του Πελέ, ανοίγοντας το σκορ υπέρ της Τσεχοσλοβακίας. Κι αν τα τρία βραζιλιάνικα γκολ στέρησαν τελικά το παραμυθένιο όνειρο των Τσέχων, ο «Ιππότης» έμελλε να μην υποκλιθεί σε κανέναν, γράφοντας τη δική του προσωπική χρυσή σελίδα και κλέβοντας τη δόξα του Πούσκας και του Πελέ στη διοργάνωση, ολοκληρώνοντας ταυτοχρόνως τη χρονιά ως κάτοχος της Χρυσής Μπάλας, μπροστά ακόμα και από τον μεγάλο Εουσέμπιο.
Παρά λοιπόν το γεγονός ότι ο Μάζοπουστ ήταν ποδοσφαιρική διασημότητα στη χώρα του, ο υπόλοιπος πλανήτης αγνοούσε απλώς την εκπληκτική του ύπαρξη. Αυτό έμελλε να αλλάξει στις μουντιαλικές ημέρες της Χιλής, όταν η Τσεχοσλοβακία έβαλε σκοπό να ξεπεράσει την τραγική εμφάνιση στο Μουντιάλ του 1958 της Σουηδίας, όταν έπεσε εύκολα στο πρώτο εμπόδιο.
«Μας είπαν να μην μπούμε στον κόπο να ξεπακετάρουμε τις βαλίτσες μας, γιατί θα φεύγαμε από το Μουντιάλ μετά τον πρώτο γύρο», θυμόταν ο Μάζοπουστ για το περίφημο Παγκόσμιο. Και βέβαια ο ίδιος υπάκουσε στις φήμες και δεν ξεπακετάρισε, παρά το γεγονός ότι η ομάδα του έφτασε μέχρι και τον τελικό, ξεκλειδώνοντας ταυτοχρόνως την ισπανική άμυνα, με τον Φέρεντς Πούσκας στις τάξεις της!
Από τις δικές του καλοζυγισμένες μπαλιές βγήκε το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης: «Έμεινα άφωνος με το πόσο ολοκληρωμένος παίκτης ήταν», παραδέχτηκε αμέσως ο μεγάλος Πούσκας, «ο Μάζοπουστ μπορούσε να τα κάνει όλα: να κερδίσει την μπάλα, να πασάρει, να ντριμπλάρει και να μπει στην περιοχή. Ήταν ένας εκπληκτικός παίκτης»…
Ο τσέχος μέσος έμελλε να κρατήσει κατόπιν αθόρυβο τον μεγάλο Ντιντί καθώς η Τσεχοσλοβακία σόκαρε για άλλη μια φορά τον πλανήτη αποσπώντας λευκή ισοπαλία από το μεγαθήριο Βραζιλία. Στο ματς αυτό όμως ήταν η μοναδική επίδειξη του επαγγελματισμού και του fair play του που θα ακουγόταν στα πέρατα του κόσμου: με τον Πελέ να έχει τραυματιστεί, πριν γίνει τελικά αλλαγή, και να παραδαίρνει αβοήθητος στο γήπεδο, ο Μάζοπουστ σταμάτησε κυριολεκτικά να τον μαρκάρει, παρά την ανέλπιστη ευκολία με την οποία θα μπορούσε να του κλέψει την μπάλα!
Το Νο 6 της Τσεχοσλοβακίας αποδείκνυε στην πράξη τον αθλητικό ιπποτισμό του, αρνούμενος να μαρκάρει τον Πελέ: «Ήταν μια χειρονομία που δεν θα ξεχάσω ποτέ», είπε μετά το ματς ο βραζιλιάνος «βασιλιάς», για να συνεχίσει ο Djalma Santos: «Ήταν πολύ συγκινητικό να βλέπεις τον σεβασμό με τον οποίο χειρίστηκε την κατάσταση. Και δεν ήταν μόνο σεβασμός για τον Πελέ, αλλά για ολόκληρη τη Σελεσάο. Ήταν πραγματικά ένας κορυφαίος παίκτης και, ακόμα περισσότερο, ένας πραγματικός τζέντλεμαν».
Παρά την ήττα με 3-1 από το Μεξικό στο τελευταίο ματς του ομίλου, οι Κεντροευρωπαίοι προκρίθηκαν στη φάση των νοκάουτ, με τον Μάζοπουστ να αποδεικνύεται καταλύτης: οι Τσέχοι υποτάσσουν τους ευρωπαίους φιναλίστ Γιουγκοσλάβους (3-1), νικούν και τους Ούγγρους και φτάνουν στον μοιραίο τελικό με τη Βραζιλία, με τον Μάζοπουστ να παγώνει την οικουμένη ανοίγοντας το σκορ του ματς…
Για τον βραζιλιάνικο θρίαμβο του Σαντιάγκο, ο Πελέ θυμάται: «Η Βραζιλία ήταν η καλύτερη ομάδα εκείνη τη μέρα, δεν άξιζε ωστόσο στα σίγουρα στον Μάζοπουστ να είναι στην πλευρά των ηττημένων».
Κι αν ο Μάζοπουστ έφυγε από το μνημειώδες Μουντιάλ με το αργυρό μετάλλιο, το χρυσό πήγαινε στον «Ιππότη» πάντα καλύτερα: η Χρυσή Μπάλα του 1962 του απονεμήθηκε αμέσως μετά ως αναγνώριση του καθεστώτος του ως του καλύτερου ευρωπαίου παίκτη της χρονιάς…
