Ο πολύπλευρος ολλανδός διεθνής Ρουντ Γκούλιτ, ένα μεγάλο αστέρι των ευρωπαϊκών γηπέδων, ένιωθε περισσότερο σπίτι του τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις παρά τους παγκόσμιους θεσμούς.
Κι έτσι το μόνιμο στέλεχος των Οράνιε από το 1981 μέχρι και το απρόοπτο και άδοξο τέλος της διεθνούς του καριέρας, έφτασε μέχρι την κορυφή της Ευρώπης το 1988, με τον ίδιο να περιλαμβάνεται φυσικά στους μεγάλους πρωταγωνιστές της ασύλληπτης ομάδας.
Έχοντας πάντα τους Οράνιε στην καρδιά του, ο Γκούλιτ σκόραρε με τα πορτοκαλί 17 γκολ σε 66 διεθνείς αγώνες, αν και στα Παγκόσμια Κύπελλα δεν θα μετρούσε την ίδια επιτυχία.
Έχοντας κάνει λοιπόν το ντεμπούτο του με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Ολλανδίας το 1981, σε ηλικία μόλις 19 ετών, στον αγώνα με την Ελβετία όπου οι Οράνιε έχασαν με 2-1, η πρώιμη διεθνής καριέρα της «Μαύρης Τουλίπας» στέφθηκε από απογοήτευση όταν η Εθνική Ολλανδίας αποτυγχάνει να προκριθεί τόσο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 όσο και στο Ευρωπαϊκό του 1984.
Ο «ιπτάμενος» Ολλανδός θα γνωρίσει άλλη μια μεγάλη αποτυχία στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, όταν για άλλη μια φορά οι Οράνιε δεν θα καταφέρουν να προκριθούν στην τελική φάση του Μουντιάλ, με τους βέλγους γείτονες να τους αφήνουν εκτός διοργάνωσης.
Τη μεγάλη εκδίκηση θα την έπαιρνε ο Γκούλιτ δύο χρόνια αργότερα, στο Ευρωπαϊκό του 1988, οδηγώντας την ομάδα του στην κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου: οι Ολλανδοί νικούν Άγγλους και Ιρλανδούς, φτάνουν στα ημιτελικά, όπου υποτάσσουν και τη Δυτική Γερμανία με 2-1 και αντιμετωπίζουν στον τελικό τη Σοβιετική Ένωση, όπου με το πρώτο γκολ του Γκούλιτ παίρνουν κεφάλι στον τελικό, πριν ο Μάρκο φαν Μπάστεν γράψει το 2-0 και οι Οράνιε σηκώσουν την κούπα.
Κι έτσι ο Ρουντ Γκούλιτ γινόταν ο πρώτος ολλανδός αρχηγός που σήκωνε ποτέ διεθνή κούπα!
Οι Οράνιε καταφτάνουν λοιπόν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 στην Ιταλία με τον αέρα του νικητή, αν και η επίδοσή τους δεν θα ήταν η αναμενόμενη. Τα τραύματα στο γόνατο του Γκούλιτ κουτσούρεψαν την απόδοσή του και η μόνη στιγμή ποδοσφαιρικής μαγείας θα έρθει στο ματς με την Ιρλανδία, όταν με το δικό του υπέροχο γκολ θα προκριθεί η Ολλανδία στον δεύτερο γύρο…
Στην επόμενη φάση θα έρθουν αντιμέτωποι με τη Δυτική Γερμανία, σε ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα ματς της διοργάνωσης, παρά την αψιμαχία του Ράικαρντ και του Rudi Voller που αμαύρωσε τον αγώνα.
Τα Πάντσερ πήραν όμως εκδίκηση για την ήττα τους στο Ευρωπαϊκό του ’88 και νίκησαν τους Οράνιε με 2-1, κατακτώντας τελικά το Μουντιάλ…
Μετά και τη σοκαριστική ήττα της Ολλανδίας από τη Δανία στο Ευρωπαϊκό του 1992 είναι που θα ξεκινούσε η μακρά περίοδος τριβής του Γκούλιτ με τον ομοσπονδιακό προπονητή Dick Advocaat για τη θέση που θα έπαιζε πλέον η «Μαύρη Τουλίπα» στην Εθνική Ολλανδίας, κάτι που θα οδηγούσε στην αντικατάστασή του στις τάξεις των Οράνιε.
Κι έτσι, λίγο πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, ο Γκούλιτ εγκατέλειψε τους Οράνιε στο στάδιο της προετοιμασίας τους για το Μουντιάλ των ΗΠΑ και δεν κοίταξε ποτέ πίσω: δεν θα ξανάπαιζε ποτέ σε διεθνή αγώνα…
