Αν ο Πάολο Ντι Κάνιο ήταν ο ποδοσφαιριστές που λάτρευαν οι ακροδεξιοί οπαδοί, ο Κριστιάνο Λουκαρέλι ήταν ο αγαπημένος των απανταχού κομμουνιστών.
Γεννημένος στο Λιβόρνο, στην πόλη όπου ιδρύθηκε το ιταλικό κομμουνιστικό κόμμα, ο Λουκαρέλι ήξερε από πιτσιρικάς τα πιστεύω του. Και μεγαλώνοντας, όταν πια είχε γίνει ποδοσφαιριστής, φρόντισε να τα δείξει και σε όλους τους υπόλοιπους, με πράξεις και όχι με λόγια.
Η πρώτη εξ αυτών ήρθε το 2003, όταν αποφάσισε να φύγει από την Τορίνο που υποβιβάστηκε στη Serie B, για να παίξει στη Λιβόρνο που αγωνιζόταν στην ίδια κατηγορία. Για να κάνει πραγματικότητα την επιθυμία του, δέχθηκε να χάσει 500.000 ευρώ ετησίως αλλά δεν τον ενδιέφερε και πολύ. «Με τόσα λεφτά άλλοι παίκτες αγοράζουν μια Ferrari ή ένα σκάφος. Εγώ “αγόρασα” απλά τη φανέλα της Λιβόρνο», είχε πει τότε και οδήγησε την ομάδα στη Serie A.
Εκεί, στην πρεμιέρα αντιμετώπισε εκτός έδρας τη Μίλαν του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και σκόραρε δις (2-2 το τελικό αποτέλεσμα). «Το να πω ότι δε σημαίνει κάτι περισσότερο το να βάλω γκολ εις βάρος του Μπερλουσκόνι, θα ήταν σαν να λέω ότι το ποδόσφαιρο είναι απλά ένα σπορ», είπε μετά το ματς, έχοντας προσθέσει ακόμη ένα… παράσημο στη συλλογή του και έχοντας δώσει ακόμη ένα λόγο για να τον λατρεύουν οι κομμουνιστές οπαδοί της Λιβόρνο.
Όπως τον λάτρευαν όταν αποφάσιζε να πάρει τη φανέλα με το Νο99 για να τιμήσει τον σύνδεσμο των αριστερών οργανωμένων οπαδών, όταν έβαζε το «Bandiera rossa» ως ήχο στο κινητό του, όταν άνοιγε εφημερίδα στο Λιβόρνο, το οποίο είχε μόνο μία ως τότε, για να «ακούγεται και η φωνή του λαού»…
