Το 1994 η Ελλάδα συμμετείχε για πρώτη φορά στην τελική φάση ενός Μουντιάλ και αντιμετώπισε τις Αργεντινή, Νιγηρία και Βουλγαρία με απολογισμό τρεις ήττες και μάλιστα χωρίς να βάλει γκολ. Το 2010, στα γήπεδα της Ν. Αφρικής, η Εθνική ομάδα ήταν για δεύτερη φορά στη μεγάλη γιορτή του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και η μοίρα τής έδωσε τη δυνατότητα να γράψει ιστορία, φέρνοντας αντιμέτωπη με δύο (Αργεντινή, Νιγηρία) από τις τρεις ομάδες που είχε αντιμετωπίσει στις ΗΠΑ…
Ήταν το πρώτο Μουντιάλ που διεξήχθη σε χώρα της Αφρικής και για την Ελλάδα ήταν μια εντελώς διαφορετική κατάσταση σε σχέση με αυτή που είχε ζήσει το 1994. Και η μεγάλη διαφορά ήταν η εξής: Το 2010 η Εθνική ομάδα πήγε στο Παγκόσμιο Κύπελλο για να παίξει ποδόσφαιρο και όχι για να αποτελεί μια κινητή ατραξιόν για τους ομογενείς ώστε να κάνει το κομμάτι της η Ομοσπονδία. Χωρίς, βέβαια, αυτό να σημαίνει ότι εντυπωσίασε με τις αγωνιστικές της επιδόσεις. Στο κάτω-κάτω, το αποτέλεσμα ήταν αποκλεισμός στη φάση των ομίλων.
Ήταν, όμως, μια πολύ πιο αξιοπρεπής αγωνιστική παρουσία, αν εξαιρέσουμε το πρώτο παιχνίδι, την ήττα με 2-0 από τη Νότια Κορέα με μια εμφάνιση που δεν αντιπροσώπευε την ομάδα του Ότο Ρεχάγκελ, ο οποίος μετά το τέλος της διοργάνωσης θα αποχωρούσε. Πριν το κάνει, όμως, φρόντισε να γράψει ακόμη ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της Εθνικής Ελλάδας, του ελληνικού ποδοσφαίρου συνολικά. Κατάφερε να γίνει ο προπονητής που οδήγησε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στην πρώτη του νίκη στην τελική φάση ενός Μουντιάλ. Μια νίκη που ήρθε κόντρα σε μία από τις ομάδες που μάς είχαν πληγώσει το 1994…
Πρώτο γκολ ο Σαλπιγγίδης, πρώτη νίκη με Τοροσίδη
Στις 17 Ιουνίου 2010 η Ελλάδα παρατάχθηκε για να αντιμετωπίσει τη Νιγηρία και όταν ο Ούτσε έκανε το 0-1 στο 16′ με μια μακρινή εκτέλεση φάουλ και με τη μπάλα να περνάει από όλους, συμπεριλαμβανομένου του τερματοφύλακα Τζόρβα, οι άσχημες αναμνήσεις ξαναγύρισαν. Οι άσχημες σκέψεις επέστρεψαν, αφού με δεδομένη την ήττα από τη Ν. Κορέα στο πρώτο παιχνίδι και με την Αργεντινή να περιμένει στην 3η αγωνιστική, το σενάριο των τριών ηττών ξανά άρχισε να κερδίζει έδαφος. Είπαμε, όμως… Το 2010 τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα από το 1994.
Η αποβολή του Κεϊτά στο 33′ για χτύπημα στον Τοροσίδη ανέβασε την ψυχολογία της ομάδας του Ρεχάγκελ και στο 44′, λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου, από το σουτ του Σαλπιγγίδη που κόντραρε στον Αρούνα ήρθε το 1-1. Ήταν το πρώτο γκολ της Ελλάδας σε Μουντιάλ και ήταν αυτό που έδωσε την απαραίτητη ώθηση ώστε η ομάδα να ψάξει το δεύτερο. Αυτό που ήρθε, τελικά, στο 72ο λεπτό από τον Τοροσίδη, ο οποίος ήταν εκεί που έπρεπε μετά την επέμβαση του Ενιάμα στο σουτ του Τζιόλη.
Το σκορ ήταν πλέον 2-1 και παρέμεινε μέχρι και το τέλος της αναμέτρησης, με την Εθνική Ελλάδας του Ρεχάγκελ να γράφει και πάλι ιστορία, πετυχαίνοντας κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ στο παρελθόν. Και μπορεί η πρόκριση στον επόμενο γύρο να μην ήρθε τελικά, αφού στο ματς της 3ης αγωνιστικής δεν αποφεύχθηκε η ήττα με 2-0 από την Αργεντινή, αλλά η παρουσία της Εθνικής ομάδας στα γήπεδα της Ν. Αφρικής κρίθηκε ως επιτυχημένη. Πολύ περισσότερο, τουλάχιστον, από ό,τι το 1994 στις ΗΠΑ…
