Το ντοκιμαντέρ «El Fenomeno» με πρωταγωνιστή τον Ρονάλντο Ναζάριο έκανε πρεμιέρα στη Μαδρίτη την Παρασκευή (14/10) και ο θρυλικός Βραζιλιάνος ήταν φυσικά εκεί, μιλώντας στα ισπανικά ΜΜΕ για όσα πρόκειται να δουν, κάνοντας αναφορά στην ημέρα του τελικού του Μουντιάλ 1998 με τη Γαλλία και αποκαλύπτοντας ότι τα τελευταία 2,5 χρόνια κάνει ψυχοθεραπεία, εξηγώντας και τη φοβία του για τα αεροδρόμια.
Ο Ρονάλντο, ο οποίος διευκρίνισε ότι το προσωνύμιό του είναι Il Fenomeno αφού έτσι τον αποκαλούσαν στην Ιταλία μετά τη μεταγραφή του στην Ίντερ, στην οποία αγωνίστηκε για μια 5ετία (1997-2002), έβαλε τους δημοσιογράφους στο κλίμα για όσα θα δουν στο ντοκιμαντέρ.
«Θα βγουν πολλές αδημοσίευτες ιστορίες και θα σας αρέσει. Πάνω από όλα υπάρχει πολύ δράμα. Από τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γαλλίας το ’98 με όσα έγιναν όλη την ημέρα μέχρι να φτάσουμε στο γήπεδο… Το ματς, η ήττα… Τότε που πίστευα ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, χειροτέρεψαν… Πήγαινα να πάρω έναν υπνάκο ως συνήθως πριν από κάθε αγώνα και ξύπνησα λίγο αργότερα περικυκλωμένος από όλους στο δωμάτιό μου…
Εκεί μου είπαν τι μου είχε συμβεί. Η περίφημη κρίση δεν με τρόμαξε γιατί σκεφτόμουν τον τελικό και ήθελα να παίξω. Προσέχαμε πολύ όταν πηγαίναμε στο νοσοκομείο να κάνουμε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις για να είμαστε ήρεμοι. Μόλις αποκλείστηκε οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας, έτρεξα στο γήπεδο. Ήθελα να παίξω… Ήταν τελικός Μουντιάλ! Πώς να το χάσεις;», τόνισε σχετικά, για να ερωτηθεί αν αυτή ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας του.
«Ναι. Ειδικά αφού ήταν η αρχή της εποχής του Διαδικτύου. Οι πληροφορίες ταξίδεψαν πολύ γρήγορα. Και μαθαίναμε από όλα αυτά. Όπως καταλαβαίνετε, το Παγκόσμιο Κύπελλο έχει όλη την παγκόσμια προσοχή. Ναι. Ήταν πολύ δύσκολο. Η Βραζιλία έχασε, αλλά κέρδισε δύο Μουντιάλ… Λέγοντας όλη μου την καριέρα με το δράμα των τραυματισμών, την αποθεραπεία, τον κίνδυνο να μην μπορέσω να παίξω ξανά ποδόσφαιρο…
Ο τραυματισμός μου ήταν πολύ σοβαρός. Δεν υπήρχε υπόβαθρο, ιστορία να τη γιατρέψει… Και ναι. Στο τέλος κερδίσαμε το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Κορέα και την Ιαπωνία, παρόλο που είχα πολύ άσχημες αναμνήσεις από τη Γαλλία. Με τρόμαξαν, αλλά βρήκα λύσεις στην πορεία», ήταν η απάντησή του.
Η ψυχοθεραπεία και η φοβία για τα αεροδρόμια
Από εκεί και πέρα, σχετικά με την ψυχική υγεία, θέμα για το οποίο επίσης γίνεται αναφορά στο ντοκιμαντέρ, ο Βραζιλιάνος πρώην άσος αποκάλυψε ότι κάνει θεραπεία.
«Σήμερα κάνω θεραπεία. Έχω περάσει δυόμισι χρόνια και καταλαβαίνω πολύ καλύτερα ακόμα και αυτό που ένιωθα πριν. Αλλά είμαι από μια γενιά που σε πέταγαν στην άμμο και έπρεπε να κάνεις το καλύτερο δυνατό χωρίς την παραμικρή ευκαιρία για δράμα. Κοιτάζω πίσω και βλέπω ότι ναι, έχουμε εκτεθεί σε πολύ, πολύ μεγάλο ψυχικό στρες και χωρίς καμία προετοιμασία για αυτό. Επίσης ήταν η αρχή της εποχής του διαδικτύου, με την ταχύτητα που ταξιδεύει η πληροφορία. Σε αυτό το διάστημα δεν υπήρχε καμία ανησυχία για την ψυχική υγεία των παικτών.
Σήμερα είναι πολύ πιο προετοιμασμένοι, τους δίνεται η ιατρική φροντίδα που χρειάζεται ακόμη και για να αντιμετωπίσουν τα καθημερινά και οι παίκτες μελετώνται περισσότερο: τα προφίλ του καθενός, πώς αντιδρούν, πώς πρέπει να αντιδράσουν… Στην εποχή μου δεν υπήρχε τίποτα από αυτό. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν γνωρίζαμε καν ότι υπήρχαν τέτοιου είδους προβλήματα. Αυτό το θέμα αγνοήθηκε εντελώς από τη γενιά μου. Πολλοί, προφανώς έχουν περάσει άσχημες στιγμές, ακόμα και περιόδους κατάθλιψης, λόγω έλλειψης ιδιωτικότητας, έλλειψης ελευθερίας. Είναι αλήθεια ότι τα προβλήματα ήταν πολύ εμφανή, αλλά οι λύσεις δεν ήταν άμεσα διαθέσιμες».
Τέλος, παραδέχθηκε ότι έχει φοβία για τα αεροδρόμια, λέγοντας: «Το κουβαλάω πάντα μαζί μου. Το αεροδρόμιο είναι το μέρος στον κόσμο όπου νιώθω πιο ευάλωτος. Έχω καταφέρει να γίνω γνωστός σε όλο τον κόσμο, οπότε συνεχίζω να κουβαλάω λίγο το τραύμα, αλλά καλά, το να είμαι με ανθρώπους, όποτε μπορώ, είναι αυτό που μου αρέσει περισσότερο. Είναι αλήθεια ότι στην αρχή ήταν τρελό. Και όταν έπαιζα δεν ήμασταν και πολύ προστατευμένοι… Η αλήθεια είναι ότι μας πέταξαν εκεί στη μέση του κόσμου! (Γέλιο). Τώρα ναι, χρόνια μετά, ψάχνουμε και βρίσκουμε λύσεις για να ξεφύγουμε από το πλήθος».