Το πλήρες σχέδιο των υποψήφιων χωρών (όλες από την Ευρώπη) για τη διοργάνωση του Μουντιάλ για το 2018 είναι έτοιμο, λίγες μόλις ημέρες πριν από την τελική απόφαση ανάθεσης της διοργάνωσης από τη FIFA.

Το απόγευμα στη Ζυρίχη της Ελβετίας θα ανακοινωθεί διά στόματος Ζεπ Μπλάτερ ποια ευρωπαϊκή χώρα θα είναι εκείνη που θα αναλάβει τη διοργάνωση της κορυφαίας ποδοσφαιρικής γιορτής της υφηλίου για το 2018. Μια διοργάνωση που θα επιστρέψει στη γηραιά ήπειρο 12 χρόνια μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας.

Για τη φιλοξενία του κορυφαίου αυτού αθλητικού γεγονότος, που ανά τετραετία διεξαγωγής του γιγαντώνεται όλο και περισσότερο, ερίζουν τέσσερις διαφορετικές υποψηφιότητες, που απαρτίζονται από 6 διαφορετικές χώρες. Η Αγγλία και η Ρωσία επέλεξαν το… μοναχικό δρόμο για τη διοργάνωση του Μουντιάλ, την ώρα που η Ισπανία με την Πορτογαλία και το Βέλγιο με την Ολλανδία θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν το ρητό «η ισχύς εν τη ενώσει» και να καταφέρουν να πείσουν τα στελέχη της FIFA, ώστε να φιλοξενήσουν σε 8 χρόνια από τώρα το Παγκόσμιο Κύπελλο με τη μορφή συνδιοργάνωσης.

Η απόφαση ανάθεσης του σπουδαιότερου προϊόντος της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής βιομηχανίας έχει τεράστια σημασία για το ποδοσφαιρικό στερέωμα και τα στελέχη της FIFA θα ερευνήσουν με… μικροσκόπιο τους φακέλους των υποψήφιων χωρών πριν καταθέσουν την ψήφο τους. Στην κατεύθυνση λοιπόν αυτή, το gazzetta.gr σάς παρουσιάζει ένα σύντομο αφιέρωμα στο όραμα και τα πλάνα των τεσσάρων υποψηφιοτήτων, πραγματοποιώντας ένα ταξίδι στο ποδόσφαιρο του μέλλοντος!

ΑΓΓΛΙΑ

Την ποδοσφαιρική ανάσταση της εθνικής ομάδας της χώρας τους θα επιδιώξουν οι Άγγλοι, φέρνοντας και πάλι έπειτα από 52 χρόνια τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Μεγάλο Νησί. Κάτι παραπάνω από μισός αιώνας θα έχει περάσει το 2018 από το μακρινό πια Μουντιάλ του 1966, όπου η Αγγλία φιλοξένησε για πρώτη και τελευταία φορά μέχρι σήμερα την κορυφαία ποδοσφαιρική γιορτή του πλανήτη. Τότε ήταν εξάλλου και η μόνη φορά που η εθνική τους ομάδα κατάφερε να στεφθεί παγκόσμια πρωταθλήτρια, επιτυχία που μνημονεύεται από τους Βρετανούς μέχρι σήμερα.

Έτσι, οι υποψήφιοι διοργανωτές Άγγλοι σκοπεύουν να φέρουν και πάλι το Μουντιάλ στρέφοντας τα γενικότερα ποδοσφαιρικά βλέμματα της υφηλίου στη χώρα όπου το λαοφιλέστερο άθλημα παγκοσμίως γεννήθηκε, οραματιζόμενοι να του δώσουν ξανά λίγο από τον χαμένο ρομαντισμό που του έχει «κλέψει» η σύγχρονη αλόγιστη εμπορευματοποίησή του. Μάλιστα, πέραν του μακρινού ’66, οι Άγγλοι έχουν ξαναφέρει μεγάλη διοργάνωση στη χώρα τους και το 1996 με τη διεξαγωγή του Euro. Και φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως σε μόλις δύο χρόνια, στην πρωτεύουσα της Αγγλίας, στο Λονδίνο θα πραγματοποιηθεί το μοναδικό αθλητικό γεγονός που μπορεί να ξεπεράσει το μύθο τουΜουντιάλ, οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Αναμφισβήτητα οι υποδομές είναι εξαιρετικές στην Αγγλία, ενώ και τα στάδια που υπάρχουν ήδη αλλά κι αυτά που είναι στο πρόγραμμα δόμησης είναι εντυπωσιακά. Συνολικά 14 γήπεδα της Αγγλίας έχουν προγραμματιστεί να φιλοξενήσουν αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου για το 2018 και τα περισσότερα εξ αυτών διαθέτουν όλες τις σύγχρονες ανέσεις, ενώ αποτελούν παράλληλα και ποδοσφαιρικά μουσεία. Για τους Άγγλους είναι κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα να καταφέρουν να κερδίσουν τη φιλοξενία της διοργάνωσης, ενώ για τον σκοπό αυτό έχουν επιστρατεύσει πολλές μορφές του παλαιού αλλά και του σύγχρονο αγγλικού ποδοσφαίρου, ώστε να πετύχουν την αποδοτικότερη προώθηση της υποψηφιότητάς τους.

ΡΩΣΙΑ

Μαζί με την οικονομική ανάπτυξη που επήλθε στη Ρωσία των τελευταίων ετών υπό την προεδρία του Βλαντιμίρ Πούτιν και πλέον του συνεχιστή του Ντμίτρι Μεντβέντεφ, πραγματοποιήθηκε μια άνευ προηγουμένου για τα ρωσικά δεδομένα – στη μετα-σοβιετική εποχή – εισροή μεγάλων χρηματικών ποσών στην ανάπτυξη του εγχώριου ποδοσφαιρικού προϊόντος. Το ποδόσφαιρο, με την τεράστια και οικουμενική του δύναμη, κέντρισε το ενδιαφέρον των Ρώσων που αποφάσισαν να δηλώσουν πριν από ένα χρόνο υποψηφιότητα για τη διοργάνωση του Μουντιάλ του 2018, δηλώνοντας έτοιμοι να δαπανήσουν περί τα 10 δις ευρώ ώστε να πετύχουν το στόχο τους.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των γηπέδων που βρίσκονται στον ρωσικό φάκελο βρίσκονται ακόμη στο θεωρητικό επίπεδο της μακέτας, ενώ στα αρνητικά της ρωσικής υποψηφιότητας συγκαταλέγονται επίσης οι όχι και τόσο ανεπτυγμένες υποδομές, καθώς και οι τεράστιες αποστάσεις μεταξύ των ρωσικών πόλεων, με το νοτιοαφρικανικό πείραμα να έχει αποδείξει σε όλους τη δυσκολία του συγκεκριμένου εγχειρήματος.

Οι Ρώσοι όμως δεν πτοούνται από τα παραπάνω στοιχεία που προβληματίζουν τα στελέχη της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου και θέλουν εκμεταλλευόμενοι την ευμάρεια της οικονομικής τους συγκυρίας και βασιζόμενοι στο φυσικό αέριο που τους αποφέρει αναρίθμητα κέρδη, να πείσουν τους ψηφοφόρους της FIFA πως έχουν τη δυνατότητα να φροντίσουν για την κατά το δυνατό αρτιότερη διοργάνωση, καλύπτοντας αριστοτεχνικά τις όποιες αδυναμίες τους. Εξάλλου αυτή η διοργάνωση είναι ιδιαίτερα σημαντική για τον ρωσικό λαό που θέλει να δει ύστερα από χρόνια μια μεγάλη αθλητική γιορτή στη χώρα του. Την ώρα μάλιστα που «γείτονές» τους Ουκρανοί θα διοργανώσουν (μαζί με τους Πολωνούς) το Euro του 2012, θέτοντας το ερώτημα στη FIFA: «αφού μπορούν οι Ουκρανοί γιατί να μην μπορούμε εμείς;» Το σίγουρο είναι πως θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να πείσουν αυτούς που χρειάζεται μέχρι και την τελευταία στιγμή, ώστε τα ποδοσφαιρικά βλέμματα να στραφούν σε λιγότερο από 8 χρόνια στη Ρωσία!

ΙΣΠΑΝΙΑ-ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ

Ο συνασπισμός της Ιβηρικής χερσονήσου με σκοπό να έρθει η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο νοτιοδυτικό άκρο της Ευρώπης είναι γεγονός. Ισπανοί και Πορτογάλοι αποφάσισαν να συνασπίσουν τις δυνάμεις τους με σκοπό να πετύχουν τον κοινό τους στόχο και ο φάκελος που κατέθεσαν είναι από τους πλέον εντυπωσιακούς. Στα θετικά στοιχεία της συγκεκριμένης συνυποψηφιότητας συγκαταλέγεται και η λατρεία των Ιβήρων για το άθλημα, που συνεπάγεται σχεδόν σίγουρη προσέλευση του κόσμου στα γήπεδα σε ποσοστά που θα αγγίζουν το 100%, την ώρα μάλιστα που και σαν ταξιδιωτικός προορισμός η Ιβηρία είναι μαγευτική. Αυτό φυσικά και ενδιαφέρει ιδιαίτερα τη FIFA, ώστε να υπάρξει αθρόα μετακίνηση φιλάθλων από πολλά μέρη του κόσμου, για να δουν από κοντά το κορυφαίο ποδοσφαιρικό γεγονός. Στα αρνητικά βέβαια υπολογίζεται η εξαιρετικά δυσμενής οικονομική θέση στην οποία βρίσκονται τα δύο έθνη, κάτι που προβληματίζει τους ανθρώπους της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Όμως οι Ίβηρες δεν πτοούνται.

Τα ποδοσφαιρικά γήπεδα της Ισπανίας είναι διάσημα σε όλον τον πλανήτη και φιλοξενούν μερικές από τις κορυφαίες ομάδες της γηραιάς ηπείρου. Όμως, παρά το γεγονός ότι είναι όλα έτοιμα για χρήση, προβληματίζει αρκετά η παλαιότητά τους – τουλάχιστον στα περισσότερα εξ αυτών. Στον αντίποδα, η Πορτογαλία φιλοξένησε πρόσφατα το Euro του 2004, με τη διοργάνωση να στέφεται με απόλυτη επιτυχία, ενώ τα γήπεδα που χρησιμοποιήθηκαν είχαν «ντυθεί» κάθε σύγχρονη απαίτηση. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο πως η συγκεκριμένη συν-υποψηφιότητα θα προσπαθήσει να πετύχει ένα «πάντρεμα» της ισπανικής εμπειρίας με τον πορτογαλικό εκσυγχρονισμό, εγχείρημα που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Μάλιστα τόσο η UEFA όσο και η FIFA έχουν τολμήσει στο παρελθόν να δοκιμάσουν τις συνδιοργανώσεις και υπήρξε πάντοτε ικανοποίηση από το αποτέλεσμα. Οι Ίβηρες ποντάρουν και σε αυτό το γεγονός και θέλουν πάρα πολύ να φέρουν τη διοργάνωση του 2018 στη χώρα τους. Επιπλέον, τόσο οι Πορτογάλοι όσο φυσικά και οι Ισπανοί έχουν εξαιρετικές εθνικές ομάδες, με τους «φούριας ρόχας» να είναι εν ενεργεία πρωταθλητές κόσμου και Ευρώπης! Μένει να δούμε αν αυτό το ιβηρικό… μίγμα καταφέρει να συγκινήσει τους ανθρώπους της FIFA, ώστε το Μουντιάλ να επιστρέψει στη Μεσόγειο μετά το ’98 και τη Γαλλία!

ΒΕΛΓΙΟ-ΟΛΛΑΝΔΙΑ

Με νωπές τις μνήμες από το Euro 2000, όπου και πάλι οι Κάτω Χώρες συνασπίστηκαν με εξαιρετικό αποτέλεσμα διοργανώνοντας το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα προ 10ετίας, πλέον οι χώρες του Βελγίου και της Ολλανδίας δηλώνουν έτοιμες να παλέψουν στον αγώνα για τη ανάληψη της διοργάνωσης του Μουντιάλ 2018. Μάλιστα η μόνη διαφορά με τότε είναι πως μαζί τους θα έχουν και το Λουξεμβούργο. Το μικρό κρατίδιο που βρίσκεται νότια από τις δύο χώρες, παρότι δεν θα διοργανώσει κάποιον αγώνα, θα λάβει μέρος στις διαδικασίες προσπαθώντας να βοηθήσει τους… γείτονές του.

Το εγχείρημα για τις δύο μικρές χώρες φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο, αλλά η διοργάνωση του Euro 2000 αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για το πόσο καλά μπορούν να τα καταφέρουν. Κι αν σκεφτεί κανείς πως η FIFA δεν θα θελήσει να ρισκάρει με την ανάθεση των αγώνων, η δοκιμασμένη λύση της συνεργασίας των Κάτω Χωρών αναντίρρητα μοιάζει ιδανική. Με ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο τα γήπεδα-στολίδια της Ολλανδίας αλλά και κάποια υποκατασκευή στο Βέλγιο, οι δύο χώρες θα προσπαθήσουν να πείσουν άπαντες στη FIFA πως έχουν την τεχνογνωσία, ώστε να φιλοξενήσουν ένα τόσο μεγάλο γεγονός.

Μάλιστα, στην κατεύθυνση της προώθησης της συγκεκριμένης συνυποψηφιότητας επιστρατεύθηκε ο Κριστιάν Καρεμπέ, ενώ και άλλοι διάσημοι αθλητές έχουν εκφράσει τη συμπαράστασή τους στο… κίνημα των δύο χωρών. Η υποψηφιότητα από το Βέλγιο και την Ολλανδία φαντάζει ως η προσπάθεια των… μικρών να επιβληθούν στη δύναμη των μεγάλων, και το σίγουρο είναι πως η συγκεκριμένη προοπτική δεν έχει αφήσει ασυγκίνητους τους ψηφοφόρους της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Δεν πρέπει μάλιστα να ξεχνάμε πως οι Ολλανδοί και οι Βέλγοι θεωρούνται από τους πιο… ειρηνικούς φιλάθλους της γηραιάς ηπείρου που τους αρέσουν τέτοιες ποδοσφαιρικές γιορτές. Με όπλο λοιπόν τα κεκτημένα του παρελθόντος, οι δύο χώρες θέλουν να πείσουν τους ιθύνοντες της FIFA πως αξίζουν μία ακόμη σπουδαία διοργάνωση.

Πηγή: gazzetta.gr