Μολονότι είχε παραδεχθεί κι ο ίδιος ότι διατηρούσε εξαιρετική σχέση με τον Ράφα Μπενίτεθ, η άφιξη του Ζιντάν βοήθησε τον Μπέιλ να απελευθερωθεί. Η κατάκτηση του Champions League απέναντι στην Ατλέτικο έδειξε να βάζει, τουλάχιστον προσωρινά, στον πάγο τη γκρίνια για τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την απόκτησή του σε συνάρτηση με την προσφορά του. Το τέλος της περσινής σεζόν βρήκε ξανά τον Μπέιλ με μυϊκό τραυματισμό. Τον Οκτώβριο, χτυπήθηκε εκ νέου και πριν καν προλάβει να επιστρέψει, ο εφιάλτης επέστρεψε με ρήξη αριστερού προσαγωγού, σε ένα σημείο που δεν είχε ταλαιπωρηθεί ξανά. Η El Pais τότε επικαλούταν πηγές μέσα από την ομάδα και τόνιζε ότι το βασικό πρόβλημα δεν ήταν ο τραυματισμός αυτός καθεαυτός, αλλά η ψυχολογική του κατάσταση. Πάνω που έδειχνε έτοιμος να επιστρέψει, είδε τα φτερά του να κόβονται ξανά. Το 2017 έκλεισε με τον Μπέιλ να έχει χάσει 40 από τα 60 τελευταία ματς της ομάδας του και να έχει παίξει μόλις 20 αγώνες σε μια ημερολογιακή χρονιά. Τα σχόλια που είχαν συνοδεύσει σχετικό blog τότε, ήταν όλα καταδικαστικά. Λες και ο ίδιος ο παίκτης δεν προσπαθούσε να ξεπεράσει την κατάρα τον τραυματισμών. H επιστροφή του έφερε συμμετοχές, αλλά προφανώς, με βάση τις δικές του απαιτήσεις, όχι στον βαθμό που ο ίδιος περίμενε για να νιώσει ξανά σημαντικός στον οργανισμό του συλλόγου. Στο ντροπιαστικό 0-3 από τη Μπαρτσελόνα μέσα στον Δεκέμβριο, ο Ζιντάν τον έβαλε αλλαγή αν και ήταν ανέτοιμος. Ο 28χρονος ήταν, όπως άλλωστε και όλη η ομάδα, εντελώς εκτός κλίματος. Από το σημείο εκείνο φάνηκε να γίνεται το «κλικ» στον Ζιζού για την διαχείρισή του στο υπόλοιπο της σεζόν. Το ερώτημα για το αν ο Μπέιλ πρέπει να ξεκινήσει σε κρίσιμα ματς του Champions League και του Πρωταθλήματος συνόδευε αρκετές φορές το pregame των Μερένγκες και ίσως περισσότερο από κάθε άλλο αυτό του τελικού. Στα τελευταία ματς της La Liga, με τον Ζιντάν να κάνει rotation, ο Ουαλός βρήκε εξαιρετικό ρυθμό και παίζοντας σερί ενενηντάλεπτα (με εξαίρεση την αναμέτρηση με την Θέλτα, που πρόλαβε να σκοράρει δις σε 72 λεπτά) σημείωσε πέντε γκολ σε τέσσερις αναμετρήσεις. Παρόλα αυτά, στην πορεία των νοκ-άουτ ο Ζιζού τον χρησιμοποίησε ελάχιστα. Έπαιξε μόλις 32 λεπτά στα δύο ματς με την Παρί, ενώ στα προημιτελικά με τη Γιουβέντους χρησιμοποιήθηκε για ένα ημίχρονο στη ρεβάνς. Στο πρώτο παιχνίδι των ημιτελικών με την Μπάγερν έμεινε στον πάγκο και στο ματς της Μαδρίτης αγωνίστηκε για 18′. Κατά τα φαινόμενα, η δυσαρέσκειά του που εξωτερικεύτηκε μετά το τέλος του τελικού, πηγάζει από αυτό. Μετά το Euro του 2016, όπου τα έσπασε με την Ουαλία, ο Φλορεντίνο Πέρεθ του είχε υποσχεθεί ότι στο κοντινό μέλλον θα είναι ο νούμερο ένα σταρ των Μαδριλένων, συνυπάρχοντας μεν με το άστρο του Ρονάλντο, αλλά αναλαμβάνοντας σταδιακά όλο και περισσότερη σημασία σε αποδυτήρια και αγωνιστικό χώρο. Ο Μπέιλ είδε τον εαυτό του να μένει σε θέση κομπάρσου στα κρίσιμα και αυτό του κόστισε και σε συνδυασμό με την ψυχολογική κατάπτωση των σερί τραυματισμών, τον έκανε να ξεσπάσει. Κι όμως, παρέμενε πάντα στο επίκεντρο. Λίγες ώρες πριν τη σέντρα στο Κίεβο τα ρεπορτάζ των Marca και As έδιναν 11άδα με τον Ουαλό βασικό. Ο Ζιντάν επέλεξε τους ίδιους πολεμιστές που τον δικαίωσαν πέρυσι στη μάχη του Κάρντιφ. Στο Κίεβο, έριξε τον Μπέιλ στο ματς όσο το ματς ήταν ακόμα ρευστό. Ναι, η Ρεάλ έδειχνε να το είχε φέρει στα μέτρα της. Ο Κρόος και ο Μόντριτς είχαν βρει τον τρόπο να ελέγξουν το πρέσινγκ της ομάδας του Κλοπ και η είσοδος του Μπέιλ είχε τον μεγαλύτερο αγωνιστικό αντίκτυπο στο ματς από κάθε άλλο γεγονός. Το πιο όμορφο γκολ στην ιστορία των τελικών και το δεύτερο «δώρο» του Κάριους έκαναν τον 28χρονο πρωταγωνιστή του ματς και τη Ρεάλ Μαδρίτης ξανά Βασίλισσα της Ευρώπης. Το φετινό παραμύθι των Μερένγκες είχε Δράκο εκ Ουαλίας ορμώμενο. Είχε άσχημο ξεκίνημα και καλό τέλος. Καλό, αλλά όχι τέλειο, όπως θα μπορούσε φαινομενικά να ήταν για όλους τους παρατηρητές αν ο Μπέιλ επέλεγε να μην εξωτερικεύσει κατά αυτόν τον τρόπο την όλη πίεση, τις απογοητεύσεις, τα σκαμπανεβάσματα και την τελική έκρηξη μιας χρονιάς που έμοιαζε με αιώνα. Το έκανε όμως και παρότι ακούστηκε ως ένας εγωιστικός μονόλογος, έχει βαθύτερα αίτια. Όλη την πορεία της ιστορίας του στη Μαδρίτη. Με τον τρόπο αυτό έδωσε εκ νέου τροφή σε μεταγραφικά σενάρια. Πληροφορίες που διέρρευσαν στον Τύπο τον θέλουν να έχει πει σε συμπαίκτες του στα αποδυτήρια ότι δική του επιθυμία είναι να καταλήξει επιτέλους σε γάμο το φλερτ που κρατά εδώ και περίπου πέντε χρόνια με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Σύμφωνα με τον Guardian, οι «Κόκκινοι Διάβολοι» τον παρακολούθησαν πολύ στενά το προηγούμενο καλοκαίρι και φέτος, από τη στιγμή που η Σίτι του Γκουαρδιόλα δεν πρόκειται να τον διεκδικήσει, είναι πιθανόν να κάνουν την κίνησή τους, αφού ο Μουρίνιο τον θέλει πολύ και δεν έχει δεύτερες σκέψεις λόγω του ιατρικού του ιστορικού. Το μέλλον του ανθρώπου που έκρινε τον τελικό λοιπόν συγκεντρώνει αρκετές πιθανότητες να συνεχιστεί εκτός Μπερναμπέου και κατά τη γνώμη του γράφοντος, μια επιστροφή του στην Premier League είναι πολύ πιθανόν να τον απογειώσει.  Ο Εμίλι Ρικάρτ, πρώην φυσικοθεραπευτής της Μπαρτσελόνα που έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην επάνοδο του Ινιέστα για το Μουντιάλ του 2010, αλλά και στις περιπτώσεις του Τσάβι και του Ετό, είχε δηλώσει ήδη από τα μέσα της χρονιάς πως: «Νομίζω ότι πρέπει να φύγει από τη Μαδρίτη και να ψάξει ένα μέρος στο οποίο να αισθάνεται ευτυχισμένος. Υπάρχουν παίκτες που σε αντίστοιχες καταστάσεις αλλάζουν ομάδα και δεν ξανατραυματίζονται». Ένα νέο ποδοσφαιρικό περιβάλλον, με υψηλούς στόχους και τον Μπέιλ ήρεμο και χαρούμενο στο επίκεντρό του, να αισθάνεται πρωταγωνιστής, ίσως αρκεί. Και τα αγωνιστικά του στοιχεία είναι ξεκάθαρο πως ταιριάζουν στην Premier League. Πηγή: gazzetta.gr