Το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», είναι μια ατάκα που κυριαρχεί στη σύγχρονη ποδοσφαιρική εποχή, που το επαγγελματικό στοιχείο -κατά πολλούς- έχει αλλοιώσει τον χαρακτήρα του δημοφιλέστερου σπορ στον πλανήτη. Ωστόσο, υπάρχουν ιστορίες από το παρελθόν, τότε που οι εποχές ήταν πιο… αγνές, οι οποίες δικαιώνουν όσους υποστηρίζουν ότι αυτό δεν έχει να κάνει με το εάν το άθλημα έχει γίνει εμπόρευμα, αλλά έγκειται στην ανταγωνιστική φύση του ανθρώπου.
Συνήθως, η αλήθεια σε αυτά τα χρόνια ζητήματα διαβούλευσης, βρίσκεται κάπου στη μέση. Αν και ακόμη και στα πρώτα του βήματα, το ποδόσφαιρο πάντα είχε να προσφέρει κάτι παραπάνω σε εκείνους που το υπηρετούσαν στο υψηλό του επίπεδο. Το συγκεκριμένο debate λογικά θα είναι αιώνιο και αυτό που θα το τροφοδοτεί, είναι κατά πόσο το ό,τι γίνεται εντός νόμιμων πλαισίων, είναι και ηθικό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτό που έγινε το φθινόπωρο του 1971, όταν η Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ σημείωνε μια από τις σημαντικότερες νίκες της ιστορίας της και ανάγκαζε την Ίντερ στην πιο βαριά της ευρωπαϊκή ήττα. Όμως, παρά το 7-1 του πρώτου παιχνιδιού, οι «νερατζούρι» ήταν αυτοί που θα έπαιρναν την πρόκριση κι ας νίκησαν… μόλις 4-2 στη ρεβάνς. Και όλα αυτά, από μια… lattina. Όχι κάποια γυναίκα που προκάλεσε κάποιο ροζ σκάνδαλο. Με τη λέξη lattina οι Ιταλοί αναφέρονται στο μεταλλικό κουτάκι που περιέχει κάποιο αναψυκτικό, χυμό ή μπύρα. Ένα από αυτά εκτοξεύθηκε από τους οπαδούς της Γκλάντμπαχ στον Ρομπέρτο Μπονινσένια, ο οποίος βρέθηκε στο χορτάρι, αποχώρησε από το παιχνίδι και αποτέλεσε την αιτία (την αφορμή κατά τους Γερμανούς), για να «σβήσει» αυτό το εμφατικό αποτέλεσμα.
Τα «πουλάρια» του Βαϊσβάιλερ και ο πολυπόθητος τελικός
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Δηλαδή, περίπου επτά χρόνια πριν από αυτό το παιχνίδι στις 20 Οκτωβρίου 1971. Τότε που ο Χένες Βαϊσβάιλερ ξεκινούσε τη δημιουργία της δικής του αυτοκρατορίας στη Βόρειο Ρηνανία-Βεστφαλία. Αρχικά, στην Γκλάντμπαχ βρήκε μόνο τους Μπερντ Ρουπ και Χέρμπερτ Λάουμεν, αλλά και τους αρκετά ελπιδοφόρους -όμως ταυτόχρονα αρκετά άπειρους- Γκίντερ Νέτσερ και Γιουπ Χάινκες.
Τίποτα δεν χτίζεται από τη μια ημέρα στην άλλη και τα πρώτα βήματα δεν ήταν τόσο εντυπωσιακά. Όμως, στη συνέχεια, με τους Μπέρτι Φογκτς, Λούντβιγκ Μίλερ, Χέρμπερτ Βίμερ, Χανς-Γίργκεν Βίτκαμπ, Βόλφγκανγκ Λεφ, Βίνφριντ Σέφερ Χορστ Κέπελ και Ούλρικ λε Φεβρ να προστίθενται σταδιακά στην ομάδα, το… χαρτί γύρισε. Έτσι, το 1970 η ομάδα του εμβληματικού Γερμανού τεχνικού έφτασε για πρώτη φορά στην κορυφή της Μπουντεσλίγκα, για να αρχίσει και η εποχή που το γερμανικό ποδόσφαιρο γνώρισε την πιο μεγάλη του κόντρα εντός των τεσσάρων γραμμών, αυτή με την Μπάγερν.
Η κατάκτηση της κορυφής στη χώρα της, οδήγησε την Γκλάντμπαχ στο επόμενο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Στον πρώτο γύρο δεν δυσκολεύτηκε και πολύ, καθώς οι Ιρλανδοί Κορκ Χιμπέρνιανς δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδιο. Με ένα συνολικό 7-1 (πώς τα φέρνει η μοίρα, 0-5 εκτός έδρας και 2-1 στη ρεβάνς, οι παίκτες του Βαϊσβάιλερ πέρασαν… αέρα στους «16».
Εκεί θα αντιμετώπιζαν την Ίντερ του Τζιάνι Ινβερνίτσι, η οποία πριν κάποιους μήνες είχαν κατακτήσει το 11ο σκουντέτο της ιστορίας της και στον προηγούμενο γύρο απέκλεισε την ΑΕΚ με 4-1 στο Μιλάνο και ήττα 3-2 στην Αθήνα. Τα ονόματα στους Ιταλούς, εντυπωσιακά, θυμίζοντας σε μεγάλο βαθμό τη «χρυσή εποχή» του Ελένιο Ερέρα και του κατενάτσιο: Σάντρο Ματσόλα, Τζιατσίντο Φακέτι, Ταρτσίζιο Μπούρνιτς, Τζιανφράνκο Μπεντίν, Ζαΐρ και Ρομπέρτο Μπονινσένια ήταν όλοι τους αστέρια του κάλτσιο, που αποτελούσαν ένα αρκετά συμπαγές σύνολο. Όχι, όμως, για τα «πουλάρια» του Βαϊσβάιλερ. Μαζί με τον Άγιαξ εκείνη την εποχή, ήταν οι δύο πιο εντυπωσιακές ομάδες, που όλοι περίμεναν -και κατά βάθος επιθυμούσαν- να βρίσκονται στον τελικό του Ρότερνταμ.
Πραγματικό πάρτι, αλλά… άσχημο σερβίρισμα του αναψυκτικού
Το παιχνίδι στο «Μπέκελμπεργκ», το παλιό γήπεδο της Γκλάντμπαχ, απέδειξε ότι η γερμανική ομάδα δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τους Ιταλούς. Το αντίθετο, μάλιστα! Τα «πουλάρια» είχαν… άγριες διαθέσεις και ανάγκασαν το σύνολο του Ινβερνίτσι στο πιο μεγάλο κάζο της ευρωπαϊκής ιστορίας του συλλόγου. Ο Χάινκες, που εκτός από εξαιρετικός προπονητής, υπήρξε και ένας «φονικός» επιθετικός, άνοιξε το σκορ στο 7’, αλλά ο Μπονινσένια ισοφάρισε στο 20’. Ο Λε Φεβρ έκανε το 2-1 δύο λεπτά αργότερα και όλα έδειχναν θρίαμβο.
Όμως, στο 29’ έγινε η φάση που σημάδεψε όλη τη διοργάνωση. Ο Μπονινσένια πήγε να εκτελέσει ένα πλάγιο, με ένα κουτάκι αναψυκτικού να τον βρίσκει στο κεφάλι. Ο αγώνας διεκόπη, ο σέντερ φορ της Ίντερ σηκώθηκε μετά τις πρώτες βοήθειες, αλλά ο γιατρός της Ίντερ υποστήριξε πως δεν μπορούσε να συνεχίσει. Έτσι, αποχώρησε από τον αγωνιστικό χώρο.
Η συνέχεια ήταν εντυπωσιακή για την Γκλάντμπαχ. Ο Λε Φεβρ στο 34′, ο Νέτσερ στο 42′ και στο 52′, ξανά ο Χάινκες στο 44′ και με πέναλτι ο Ζίελοφ στο 83′ «έγραψαν» αυτό το απίστευτο 7-1. Αλλά, ο παρατηρητής του αγώνα, ο θρυλικός προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, σερ Ματ Μπάσμπι, θα «έκαιγε» τους Γερμανούς με την καταγραφή την έκθεσή του, παρά το γεγονός ότι είχε εκστασιαστεί από το θέαμα του μαέστρου Νέτσερ και της αρμάδας του. «Ήταν μία πρωτόγνωρη κατάσταση και η απαράδεκτη και αντιαθλητική ενέργεια αποσυντόνισε την Ιντερ», έγραφε το χαρτί του ο Σκωτσέζος.
Από το χορτάρι, η μπάλα πήγε στα γραφεία
Αυτό ήταν! Οι Ιταλοί δεν επρόκειτο να αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Αν και η Αστυνομία συνέλαβε αμέσως τον 20χρονο Μάνφρεντ Κρικστάιν, που παραδέχτηκε την ενοχή του και καταδικάστηκε σε φυλάκιση, το παιχνίδι θα παιζόταν πλέον στα γραφεία της UEFA. Η υπόθεση μεταφέρθηκε για τις 15 Νοεμβρίου, όμως στο ενδιάμεσο είχε παιχτεί ήδη η ρεβάνς.
Εκεί ο βασικός πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, ο Μπονινσένια, έκανε ίσως το ματς της καριέρας του. Οι «νερατζούρι» ήταν πραγματικά άλλη ομάδα και νίκησαν με 4-2, πιθανών εκμεταλλευόμενοι και τη χαλάρωση των Γερμανών, που δεν πίστευαν ότι θα μπορούσαν να απωλέσουν το προβάδισμα που τους έδινε το 7-1 του πρώτου ματς. Επίσης, ο Ιβάνο Μπορντόν, αναπληρωματικός τερματοφύλακάς της Ίντερ, έκανε τρομερά πράγματα, κατέβασε ρολά και δέχθηκε… μόλις δύο γκολ, ενώ έπιασε και πέναλτι.
Με δεδομένο ότι δεν υπήρχε προηγούμενο για ανάλογο περιστατικό, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία οδηγήθηκε στην απόφαση το ματς να επαναληφθεί, στο ουδέτερο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου και όχι στην έδρα της Γκλάντμπαχ. Μια απόφαση… λουκούμι για τους Ιταλούς, οι οποίοι, πάντως, το έπαιζαν και αδικημένοι, καθώς έλεγαν ότι το ματς έπρεπε να τους είχε δοθεί στα χαρτιά, λόγω ψυχολογικής βίας.
Για ακόμη μια φορά «κόλπο γκρόσο» εναντίον των Γερμανών
Η μέχρι σήμερα ποδοσφαιρική ιστορία έχει αποδείξει ότι μόνο μια χώρα μπορεί να διαταράξει την ψυχολογία των Γερμανών στο φούσμπαλ, σε σημείο ψύχωσης ή κόμπλεξ μάλιστα: η Ιταλία. Η Γκλάντμπαχ δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει ανάλογη εμφάνιση στο παιχνίδι της 1ης Δεκεμβρίου. Το 0-0 αποτύπωνε τις προσπάθειες των ποδοσφαιριστών και η Ίντερ πήρε μια όχι και τόσο περήφανη πρόκριση, αλλά για ακόμη μια φορά οι μαέστροι Ιταλοί, έπιασαν κορόιδα τους Γερμανούς. Όπως τόσες και τόσες φορές, άλλωστε… Τους είχαν δώσει ήδη μια «πρώτη» γεύση, από τον εκπληκτικό ημιτελικό Ιταλία-Γερμανία 4-3 (στην παράταση), με τα πέντε γκολ στο έξτρα 30λεπτο. Εκεί που επίσης είχε σκοράρει ο Μπονινσένια.
Χρόνια αργότερα, το 2009, ο Ολλανδός διαιτητής του περίφημου (πλέον) αυτού αγώνα, έδωσε συνέντευξη και δήλωσε ότι ο Μπονινσένια έκανε θέατρο. Μάλιστα, τόνισε ότι ο γιατρός της Ιντερ που βρέθηκε δίπλα στον Ιταλό φορ, τον συμβούλευσε να μην σηκωθεί, αν και αρχικά φάνηκε ότι ήταν καλά.
Οι «νερατζούρι» προχώρησαν αρκετά στη διοργάνωση και έφτασαν μέχρι τον τελικό. Εκεί, ο Άγιαξ των Κρόιφ, Νέεσκενς, Χάαν, Κρολ, Μπλάκενμπουργκ και του αρχηγού Κάιζερ έφτασε εύκολα στην επικράτηση με 2-0, χάρη σε δύο γκολ του «Ιπτάμενου Ολλανδού», για να σβήσει μια… ανορθογραφία της ποδοσφαιρικής ιστορίας. Πάντως, ο τελικός που τόσο πολύ ήθελε σχεδόν όλη η Ευρώπη εκείνη την εποχή, δεν ήρθε ποτέ, λόγω ενός αναψυκτικού…
