Ηταν τη σεζόν 2006-’07, σε ένα αδιάφορο Αλμερία-Κάδιθ για την Segunda Division. Πολλά υποσχόμενος ο Ιγλέσιας Βιγιανουέβα ετοιμαζόταν για ακόμα ένα βήμα προς την καταξίωση και την καλπάζουσα άνοδό του. Στην La Liga ήδη του έραβαν το συνολάκι με τα μαύρα και το κοντό παντελονάκι. Ηταν από τους εκλεκτούς. Ετσι συμβαίνει με αυτές τις διαιτητικές ανελίξεις. Είναι προδιαγεγραμμένες και δεν χαμπαριάζουν από ανικανότητα. Οπως εκείνη που υπέδειξε ο ref, ακούγοντας τον επόπτη του να τον οδηγεί προς την μεγαλύτερη ανοησία της καριέρας του. Ανατροπή που δεν υπήρξε ποτέ και πέναλτι τέσσερα μέτρα έξω από την περιοχή. Ναι, δεν είναι υπερβολή, θα το διαπιστώσεις και στο βίντεο.
Ο Ιγλέσιας όμως ακολούθησε τη διαδρομή όπως του την είχαν στρώσει. Τα λάθη του άπειρα και χωρίς τιμωρία. Κάπως έτσι έφτασε ανεπαρκής και κακός να διευθύνει το σημαντικότερο παιχνίδι της φετινής Primera. Και εκεί, στο «Μεστάγια», βάλθηκε να ξεδιπλώσει όλη του την ανεπάρκεια. Το γκολ του Μέσι που δεν μετράει, είναι 30 εκατοστά εντός εστίας. Και σαν επιβεβαίωση της ανόητης λογικής του να διορθώνεις το ένα λάθος με το επόμενο εις βάρους του αντιπάλου, δεν έδωσε το πέναλτι στην απέναντι περιοχή. Ο εν λόγω διαιτητής όμως δεν εξυπηρετούσε κάποιο σχέδιο, ούτε προσπαθούσε να κρατήσει ενδιαφέρον το πρωτάθλημα, μην τυχόν και ξέφευγαν οι Καταλανοί και δεν τους πιάνει κανείς. Αυτά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας. Μίας φαντασίας που ακόμα και μέσα από τον μικρόκοσμο του gazzetta.gr μπορείς να την διακρίνεις να καλπάζει και να χτίζει θεωρίες συνωμοσίας. Τα σχόλια σε όλα τα live chats στις αναμετρήσεις είτε της Μπάρτσα, είτε της Ρεάλ, τα σχόλια στο Facebook. Μία επανάληψη που ξεπερνάει το απλό deja vouz και το ανεβάζει σε μία απίθανη διάσταση. Το φοβερό όμως σε αυτή την ιστορία είναι ότι οι μεν κράζουν τους δε. Και τούτο συμβαίνει σε αυτό το μέγεθος μόνο όσον αφορά τους φίλους των δύο μεγάλων της Ισπανίας. Και στα ιταλικά παιχνίδια κυρίως λόγω Γιούβε θα το συναντήσεις, αλλά όχι στο ίδιο μέγεθος, όχι με παρόμοια ένταση. Αναμφίβολα το έχουμε όλοι μας αυτό το ζητούμενο. Πρόκειται για το εγωιστικό αυτό ΄΄υπερεγώ΄΄ μας, που δεν δέχεται να δει κατάματα την πραγματικότητα. Για όλα φταίνε πάντα οι άλλοι, αλλά ποτέ εμείς, οι ομάδες μας. Εν μέρει αυτό είναι σωστό. Ναι φταίνε, για τη θέση την οποία έχουν! Για την δική σου θέση φταις εσύ. Αυτή η λογική όχι απλά δεν σε κάνει καλύτερο, αλλά το ακριβώς ανάποδο. Αν σε κάθε ήττα δεν μπορείς να δεις τα δικά σου λάθη, τότε σημαίνει πως δεν κάνεις κάτι να τα διορθώσεις. Εφόσον δεν κάνεις κάτι για να τα διορθώσεις, θα ξανασυμβούν. Ετσι δεν θα βελτιωθείς και η ήττα θα ξαναέρθει. Και όλο αυτό θα συνεχίσει να γίνεται μέχρι να αλλάξεις νοοτροπία. Είναι απλό. Λάθη γίνονται. Η Ρεάλ όμως ήταν καλύτερη πέρσι, η Μπαρτσελόνα φέτος. Κάθε γκολ που δεν μέτρησε, κάθε λάθος πέναλτι που δόθηκε ή όχι. Πίσω από κάθε λάθος σφύριγμα βρίσκονται συνωμοσίες και προβοκάτσιες. Ελάχιστοι μπαίνουν στη διαδικασία να σκεφτούν δύο δεδομένα που αλληλεπιδρούν. Στην ουσία έχουν να κάνουν με το νόμο του ισχυρού. Εκείνος είναι που ακόμα και εάν δεν ορίζει τα πράγματα, υποσυνείδητα θα λάβει την βοήθειά του. Εκείνος είναι άλλωστε που επιτίθεται και δημιουργεί υπέρ του της πιο πολλές συνθήκες. Να νικήσει, να ευνοηθεί… Εδώ ερχόμαστε λοιπόν εμείς, οι οπαδοί, οι φίλαθλοι, οι καλοπροαίρετοι και οι… υποψιασμένοι, υπερβολικά ή λίγο. Κρίνουμε περισσότερο από τα φαινόμενα παρά από την πραγματικότητα. Ορμώμενοι από την επιθυμία για νίκες, τίτλους, να ικανοποιήσουμε το παράλογο πάθος μας για κάτι μακρινό που δεν γνωρίζουμε καν τόσο καλά, αλλά το παρακολουθούμε από την κλειδαρότρυπα, από απόσταση. Δεν έχουμε απλά γνώμη, είμαστε σίγουροι και σκίζουμε τα ρούχα μας από αγανάκτηση για την αδικία. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε ανήκει αναμφίβολα σε αυτούς που και βλέπουν και αντιλαμβάνονται. Τι κι αν βρίσκεται στον πάγκο της Μπαρτσελόνα; Εχοντας περάσει πρώτα από την πλευρά του αδύνατου, ξέρει πώς παίζεται το παιχνίδι και καθώς τον ρώτησαν για το γκολ που δεν μέτρησε με τη Βαλένθια, δεν βρήκε ευκαιρία να δικαιολογήσει τη νίκη της ομάδας του. Στάθηκε ρεαλιστής και απάντησε με τη γλώσσα της αλήθειας, λέγοντας κάτι εκπληκτικό και σπάνιο: «Κόντρα στη Μάλαγα σκοράραμε ένα γκολ, με την μπάλα να έχει βγει άουτ. Ολοι μας και το παιχνίδι το ίδιο επηρεαζόμαστε από τους διαιτητές». Η αλήθεια είναι ότι η όραση ανήκει σε όλους, αλλά η αντίληψη σε λίγους. Αυτοί οι λίγοι κατανοούν ότι δεν γίνεται να γκρινιάζουν ούτε η Ρεάλ, ούτε η Μπαρτσελόνα. Οι μεγάλοι έχουν λάβει τόση εύνοια σε σημείο που άπειρες φορές έχουν χαλάσει το παιχνίδι. Τη μία συμβαίνει με τον έναν και την επόμενη με τον άλλον. Τι να πουν δηλαδή οι αντίπαλοί τους; Πηγή: gazzetta.gr
