Oι επιστήμονες που αλλάζουν τον χάρτη του ποδοσφαίρου

Ενα από τα «μυστικά» της Εθνικής Γερμανίας του Γιοακίμ Λεβ που το 2014 στέφθηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης, ήταν το τμήμα του sports science. Των αθλητικών επιστημόνων, δηλαδή, που φρόντιζαν όλες εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που οι περισσότεροι προσπερνούν, αλλά για τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές έχουν κομβικό ρόλο στην απόδοση και την αποφυγή τραυματισμών. Ο άνθρωπός που οι ίδιοι οι παίκτες έκαναν το παν για να είναι μαζί τους, είναι ο συνιδρυτής της Focus on Performance. Ο Λαρς Λίνχαρτ. Βιώνοντας την αλλαγή μέσω της δουλειάς, κατάλαβαν πως οι πρακτικές του βοηθούν πραγματικά την διατήρηση της απόδοσής τους σε υψηλά επίπεδα. Ο Μάρτιν Βέντεμαν, ο έτερος επιστήμονας που μαζί με τον Λίνχαρτ ίδρυσαν την πρωτοποριακή εταιρεία βελτίωσης της απόδοσης, διευκρινίζει στο FourFourTwo του gazzetta.gr: «Είμαστε μια γερμανική συμβουλευτική εταιρεία με αντικείμενο την προπόνηση και την απόδοση, η οποία ιδρύθηκε από εμένα και τον συνάδελφό μου Λαρς Λίνχαρντ το 2010. Δουλεύουμε στη διασύνδεση μεταξύ της εφαρμοσμένης νευροεπιστήμης και της αθλητικής προπόνησης, αναλαμβάνοντας αθλητές παγκόσμιας κλάσης από διάφορα αθλήματα. Τα τελευταία χρόνια αναπτύξαμε μια εταιρεία που προσφέρει συμβουλευτικές υπηρεσίες, η οποία απευθύνεται σε ποδοσφαιρικούς συλλόγους, Ομοσπονδίες, εταιρείες και οργανισμούς υγείας σχετικά με όλα τα ζητήματα που αφορούν την νευρολογία και την απόδοση. Θεωρούμε τους εαυτούς μας πρωτοπόρους στον αθλητισμό και η δουλειά μας έχει να κάνει με την κίνηση και τον τρόπο που ο εγκέφαλος και το νευρικό σύστημα την ελέγχουν». Η «Νευροάθληση» και τα μυστικά όπλα του Μουντιάλ Η επιστήμη και η έρευνα εξελίσσονται διαρκώς, ανοίγοντας νέες προοπτικές και για το ποδόσφαιρο. Είναι πράγματι αρκετοί εκείνοι οι αθλητές που εμπιστεύονται την Focus on Performance όσο τίποτα.  Μεταξύ άλλων ο αρχηγός της Άρσεναλ Περ Μερτεσάκερ δουλεύει μαζί τους εδώ και χρόνια. Ο Μάρκο Ρόις στράφηκε προς αυτήν όταν ήταν ακόμα στη Γκλάντμπαχ. Αλλά και αθλητές από άλλα σπορ, όπως ο ποδηλάτης Λέοπολντ Κόνγιγκ, πίνουν νερό στις μεθόδους των Γερμανών. Το πιο πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα από το ποδόσφαιρο είναι ο Σερζ Γκανμπρί. Η καριέρα του είχε μείνει πίσω από τραυματισμούς και αδυναμίες, όμως φέτος πραγματοποιεί χρονιά-όνειρο με τη Βέρντερ Βρέμης και έφτασε να κληθεί στην Εθνική από τον Λεβ. Η αρχή της φετινής σεζόν συνέπεσε με την συνεργασία του με τους επιστήμονες, η δουλειά των οποίων, όπως προείπαμε, έχει… παρελθόν στη χώρα τους.  «Ο λόγος που ο Λαρς ήταν στην εθνική πριν και κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ 2014 ήταν κυρίως επειδή τον ήθελαν οι παίκτες. Επίσης είχαμε τεράστια υποστήριξη από τον πρώην βοηθό προπονητή Χάνσι Φλικ, στον οποίο άρεσε η δουλειά μας και είναι σημαντικό να πούμε ότι αυτή η εξέλιξη είχε επίσης παρελθόν. Από το 2012 έχουμε δουλέψει με διάφορους Γερμανούς διεθνείς ποδοσφαιριστές ως προσωπικοί προπονητές. Κυρίως με εκ των αρχηγών της Άρσεναλ Περ Μέρτεσακερ, ο οποίος έπαιξε ρόλο κλειδί στη διαδικασία. Ο Περ είχε το όραμα και το θάρρος να μιλήσει στους εθνικούς προπονητές και στον Όλιβερ Μπίρχοφ προκειμένου να δώσουν μια ευκαιρία στον Λαρς Λίνχαρντ και στην δική μας “νευρο-προσέγγιση”. Ήταν στις αρχές του Μαΐου του 2014 όταν ο Μπίρχοφ και ο Χάνσι Φλικ επικοινώνησαν μαζί μας και κάλεσαν τον Λαρς σε μια παρουσίαση στη βάση της Γερμανικής Ομοσπονδίας στη Φρανκφούρτη. Μετά την παρουσίαση πείστηκαν ολοκληρωτικά και αποφάσισαν να τον πάρουν μαζί τους στην προετοιμασία και να αφήσουν τους παίκτες να αποφασίσουν πώς θα συνεχίσουν. Αφού βίωσαν τα αποτελέσματα των νευρο-ασκήσεων στην απόδοσή τους και τη φυσική κατάσταση, οι περισσότεροι που δεν είχαν δουλέψει ξανά με εμάς στο παρελθόν ενθουσιάστηκαν και θέλησαν ο Λαρς και το τιμ μας να πάνε μαζί τους στη Βραζιλία ως… μυστικά όπλα. Οπότε η νευροάθληση έγινε ένα μικρός μέρος της συνολικής προπόνησης και οι υπόλοιποι του προπονητικού και του ιατρικού τιμ κατάλαβαν ότι ήταν κάτι νέο και δυναμικό στην αγορά, το οποίο οφείλουν να παρακολουθήσουν. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη». «Νευροάθληση», αποκαλούν την μέθοδο που εφαρμόζουν οι δύο Γερμανοί που τονίζουν: «Αν το μυαλό σου δεν μπορεί να ελέγξει το σώμα σου σωστά, τότε δεν μπορείς να παίξεις στο φουλ της αποδόσής σου». Οι βγαλμένες από την νευροεπιστήμη μέθοδοι για την βελτίωση της γνωστικής απόδοσης την τελευταία δεκαετία κερδίζουν ολοένα και περισσότερους οπαδούς. Ρωτήσαμε τον Βέντεμαν να μας εξηγήσει τι ακριβώς σημαίνει ο συγκεκριμένος όρος. «Η νευροάθληση βελτιώνει τον τρόπο που ο αθλητής κινείται και προπονείται. Και το κάνει με το να επικεντρώνεται στη βελτίωση της σύνδεσης μεταξύ του μυαλού και του σώματος. Το συμπέρασμά μας είναι ότι οι καλύτεροι αθλητές στον κόσμο είναι εκείνοι με την καλύτερη κίνηση στο άθλημά τους. Η νευροάθληση περιορίζει τις κινήσεις που επιφέρουν τραυματισμούς, καθορίζει την κορυφαία απόδοση και χτίζει τα θεμέλια κάθε προπονητικού στόχου, ανεξαρτήτως του αν είναι η ταχύτητα, η ισορροπία, η δύναμη, η αντοχή, η κινητικότητα, η τεχνική σταθερότητα, η τακτική συμπεριφορά ή ακόμα και η πνευματική απόδοση.  Για να το απλοποιήσουμε, χρησιμοποιούμε μια αναλογία  από την πληροφορική για να περιγράψουμε τα αποτελέσματα της νευροάθλησης. Οι καλύτεροι αθλητές είναι εκείνοι με το καλύτερο πρόγραμμα κίνησης στον εγκέφαλο και εκείνοι που λαμβάνουν το πιο καθαρό σήμα από την περιφέρεια του σώματός του και τα βασική συστήματα (οπτικό, αιθουσαίο*, ιδιοδεκτικότητας**, εσωδεκτικό***). Για να δημιουργηθεί ένα πικ απόδοσης χωρίς τραυματισμούς, ο εγκέφαλός μας χρειάζεται καθημερινή ενημέρωση στο “λογισμικό” κίνησης. Έτσι, χρησιμοποιούμε τα αποτελέσματα της νευροπλαστικότητας. Εν συντομία, όσο καλύτερο και καθαρότερο είναι το σήμα στον εγκέφαλο, τόσο καλύτερη η αθλητική απόδοση με χαμηλότερο ρίσκο τραυματισμού. Στον αγωνιστικό χώρο χρησιμοποιούμε τη νευροάθληση με ποδοσφαιροκεντρική προπονητική δουλειά, ώστε να διατηρήσουμε την συγκέντρωση και το κίνητρο των παικτών. Οι αθλητές πρέπει να κατανοήσουν στην πρώτη τους προπόνηση με εμάς ότι αυτό το είδος προπόνησης τους κάνει καλύτερους και λιγότερο ευάλωτους στους τραυματισμούς». Από την Εθνική Γερμανίας μέχρι τον ΛεΜπρον! Όπως μας ενημερώνει ο Βέντεμαν, ο αντίκτυπος της συγκεκριμένης μεθόδου είναι τεράστιος: «Μέχρι το 2014 ο όρος “νευροάθληση” δεν ήταν πολύ γνωστός στη Γερμανία, στην Ευρώπη γενικότερα, αλλά και στις ΗΠΑ. Αλλά αφού έγινε γνωστός με την ιστορία μας και δημοσιοποιήθηκε περισσότερο, παγκόσμιας κλάσης αθλητές από διάφορα σπορ που δουλεύουν μαζί μας αύξησαν κατακόρυφα τη δημοτικότητά του. Αυτή τη στιγμή είμαστε στα μέσα μιας τεράστιας διαδικασίας αλλαγής, η οποία ξεκίνησε στην αρχή της νέας χιλιετίας από τον φίλο και συνεργάτη μας Δρ. Έρικ Κομπ. Όλο και περισσότεροι κορυφαίοι αθλητές από όλα τα σπορ θεωρούν τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα ως τα πιο σημαντικά σημεία για την αποτροπή τραυματισμών, για την κίνηση και τη βελτίωση απόδοσης. Φημολογείται στις ΗΠΑ ότι σούπερ σταρ του μπάσκετ, όπως ο ΛεΜπρον Τζέιμς και ο Στεφ Κάρι δουλεύουν μυστικά σε προγράμματα προπόνησης που συνδέονται με το νευρικό σύστημα, προκειμένου να βελτιώσουν τις ικανότητές τους, γεγονός που είναι σπουδαίο και επιταχύνει τη διάδοση του παραδείγματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Πιστεύουμε πραγματικά ότι στο μέλλον δεν θα υπάρχουν “old school” προπονητές, αλλά θα αντικατασταθούν με ειδικούς στην κίνηση. Χρειαζόμαστε ολιστικές προσεγγίσεις και σπουδαία εκπαίδευση για τις επόμενες γενιές προπονητών. Η νευροάθληση δεν είναι απλά μια από αυτές τις νέες τάσεις που βλέπουμε κάθε τρεις και λίγο στον τομέα φυσικής κατάστασης. Είναι ένα τελείως διαφορετικό θεμέλιο, το θεμέλιο της ίδιας της κίνησης». Το 2014 ο Γκναμπρί έμεινε εκτός για έναν ολόκληρο χρόνο λόγο σοβαρού τραυματισμού στο γόνατο. Σύμφωνα με τον συνεργάτη του Βέντεμαν, Λαρς Λίνχαρντ, η απλή ιατρική μέθοδος αποκατάστασης σε σοβαρούς τραυματισμούς, όπως είναι η ρήξη χιαστών, δεν είναι αρκετή. «Οι κλασσικές προσεγγίσεις αποκατάστασης πιθανότατα θα ακολουθούσαν θεραπευτική αγωγή με ιστό και μέτρα ενδυνάμωσης και σταθεροποίησης του γονάτου, προκειμένου να αποκαταστήσουν τα βασικά κινητικά και λειτουργικά μοτίβα. Αλλά προσεγγίζουμε πλήρως με αυτόν τον τρόπο το πρόβλημα; Ξέρουμε τι βρίσκεται πίσω από τον πόνο στο γόνατο; Ξέρουμε αλήθεια γιατί ο χιαστός κόπηκε σε μια γρήγορη κίνηση χωρίς την πίεση αντιπάλου; Ξέρουμε τι σημαίνουν τα αποτελέσματα της μαγνητικής και αν οι ασκήσεις είναι αρκετές και οι προσεγγίσεις μας σωστές; Γιατί σκληραίνει το μυϊκό σύστημα; Γιατί σχίζονται οι σύνδεσμοι; Όλα αυτά τα προβλήματα είναι σχετικά με το αποτέλεσμα. Πίσω τους ωστόσο υπάρχουν αποφάσεις, τις οποίες ο εγκέφαλος παίρνει με βάση την κατάσταση για να μας προστατέψει. Όλα τα μέτρα, που επικεντρώνονται μόνο στο αποτέλεσμα, ξεχνούν τα πραγματικά σημαντικά. Αντίθετα με τις κλασικές προσεγγίσεις που βρίσκουμε σχεδόν αποκλειστικά στον αθλητισμό και την ιατρική, στο μέλλον η στόχευση θα πρέπει να γίνεται σε περισσότερο πλήρεις, νευροκεντρικές προσεγγίσεις. Η βελτιστοποίηση του εισερχόμενου σήματος και η ατομική βελτίωση της ενσωμάτωσης και της ερμηνείας αυτών των σημάτων (πληροφορία) στους σχετικούς “παλιούς” και “νέους” εγκεφαλικούς τομείς θα πρέπει να προωθηθούν, προκειμένου να βελτιώσουν την τελική απόδοση, το αποτέλεσμα. Η μονομερής στόχευση σε αυτή δεν πρέπει να θεωρείται αποκοκομμένη από τις συνθήκες που τη δημιούργησαν. Πρέπει να επανεξετάσουμε τις σύγχρονες προσεγγίσεις. Όσο δεν ολοκληρώνουμε τον διαφανή έλεγχο των πιο σημαντικών εγκεφαλικών λειτουργιών στις αθλητικές, επιστημονικές, θεραπευτικές ή φαρμακευτικές μελέτες, όλα τα αποτελέσματα πρέπει να να αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη. Είτε κάτι είναι αποτελεσματικό είτε όχι, πρέπει να αντιλαμβάνεται επαρκώς από ένα ευρύτερο φάσμα, το οποίο συμπεριλαμβάνει νευρονικές αρχές. Πρέπει να ξανασκεφτούμε τις αρχές μας», λέει στο ελληνικό FourFourTwo. Διορθώνοντας το «λογισμικό» Στην πράξη όμως, πώς ένας ποδοσφαιριστής γίνεται καλύτερος με ανάλογες ασκήσεις; «Ένας ποδοσφαιριστής θα μεγιστοποιήσει την απόδοσή του, όταν μεγιστοποιήσει την ποιότητα πληροφορίας που δέχεται από τα πιο σημαντικά του συστήματα (οπτικό, αιθουσαίο, ιδιοδεκτικότητας). Μπορούμε να αυξήσουμε έτσι την απόδοση του αθλητή τεχνικά, αθλητικά, τακτικά και πνευματικά πάρα πολύ, αφού ελέγξουμε την εγκεφαλική του λειτουργία και αντιμετωπίσουμε την ανεπάρκεια των περιοχών με βελτιστοποίηση εισαγωγής και συγκεκριμένες νευρολογικές μεθόδους. Γενικά είναι μια πολύ προσωποποιημένη διαδικασία και δεν υπάρχει μία λύση που ταιριάζει σε όλους. Πρέπει να ελέγξεις κάθε αθλητή ξεχωριστά και να σχεδιάσεις για αυτόν συγκεκριμένες ποδοσφαιροκεντρικές νευροαθλητικές ρουτίνες. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να αφορά το πως θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα ταλέντο να χρησιμοποιεί και τα δύο πόδια. Όταν έχεις έναν παίκτη με αδύναμο αριστερό πόδι, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχει να κάνει με το ίδιο το πόδι, το οποίο τον εμποδίζει να σουτάρει καλά. Είναι συνήθως το δεξί πόδι, το οποίο δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί αντανακλαστικά όταν ο παίκτης προσπαθεί να σουτάρει με το αριστερό. Μια επιπλέον άσκηση που συνήθως χρησιμοποιούμε σε αυτή την περίπτωση είναι μια άσκηση όρασης. Ο παίκτης πρέπει να βλέπει τη μπάλα όταν έρχεται σε επαφή με το πόδι του. Πρέπει να βλέπει το σημείο που το πόδι του βρίσκει τη μπάλα ξεκάθαρα και πρέπει να έχει στην καλύτερη περίπτωση, όταν σουτάρει τη μπάλα, ευθεία και σταθερή τη σπονδυλική του στήλη. Ο στόχος του γκολ συμβαίνει μπροστά και αποθηκεύεται στον εγκέφαλο, οπότε το μοναδικό σημαντικό πράγμα αφού σημαδέψει είναι να βεβαιωθεί ότι ο αθλητής θα δει τη μπάλα κατά τη διάρκεια της επαφής ξεκάθαρα. Αυτές οι ξεκάθαρες εισαγωγές από το οπτικό σύστημα, το αιθουσαίο και το ιδιοδεκτικότητας (αντανακλαστική ισορροπία, σωστό πόδι, θέαση της μπάλας ξεκάθαρα, ευθεία σπονδυλική στήλη κτλπ) θα οδηγήσουν σε καλύτερο αποτέλεσμα απόδοσης και θα βελτιώσουν την τεχνική του σουτ με το αδύναμο πόδι. Είναι σημαντικό να γνωρίζει πως δεν είναι το ίδιο το πόδι που δημιουργεί το πρόβλημα, οπότε ένας προπονητής μπορεί να χάσει χρόνο διορθώνοντας το έλλειμμα στην απόδοση κόντρα στην ίδια την απόδοση», υποστηρίζει ο Βέντεμαν. Μεγάλα κλαμπ όπως η Λίβερπουλ και η Άρσεναλ πασχίζουν από προβλήματα τραυματισμών. Υπάρχει κάποια κοινή αιτία για αυτό; «Δεν έχω το δικαίωμα για δημόσια κριτική από απόσταση, από τη στιγμή που εγώ και οι προπονητές μου δεν έχουμε πληροφορίες για παλιούς τραυματισμούς και το σχετικό στάτους κβο πριν και μετά τον τραυματισμό του αθλητή, μετά από λεπτομερή τεστ. Ωστόσο, η εν γένει υψηλή ευαισθησία στους τραυματισμούς διάφορων αθλητών στην απόλυτη ακμή τους είναι πολύ περίεργη. Για μένα, αυτό δείχνει ότι μάλλον υπάρχει ένα γενικότερο πρόβλημα στην συμπτωματική προσέγγιση των τραυματισμών. Ενδεχομένως αυτό δεν βοηθάει στην εύρεση της αιτίας ενός τραυματισμού, κυρίως για εκείνους που προκαλούνται από την κίνηση, απαλλαγμένοι από κάθε εξωτερική επιρροή. Όταν ο ιστός έχει επουλωθεί, η αιτία του τραυματισμού συχνά δεν έχει ακόμα εξαλειφθεί, δηλαδή τα μοτίβα δραστηριότητας στον εγκέφαλο και τα προκύπτοντα μοτίβα επανόρθωσης που βρίσκονται στο σώμα. Με πολυετείς τραυματισμούς, υπάρχουν πάντα υποβόσκοντα νευρωνικά προβλήματα ελέγχου. Κάποιος μπορεί να μιλήσει για μια επιτυχημένη διαδικασία αποκατάστασης όταν το “λογισμικό” που βρισκόταν πίσω από τον τραυματισμό έχει διορθωθεί επίσης. Κάποιοι αθλητές ήταν απίστευτα άτυχοι, υποφέροντας συνεχώς από τραυματισμούς που προκαλούνται από βίαιες συμπεριφορές, όπως κατάγματα μετά από σκληρά φάουλ. Ωστόσο, στην περίπτωση τον τραυματισμών που έχουν να κάνουν με την κίνηση, όταν κάτι απλά σχίζεται, δεν γίνεται πάντα να μιλάμε για ατυχία. Για να εμποδίσεις αυτούς τους τραυματισμούς πρέπει να ελέγξεις διεξοδικά όλη την ομάδα νευρολογικά και να αναπτύξεις βασισμένος σε αυτά τα τεστ ατομικές νευρο-ρουτίνες για κάθε παίκτη, προκειμένου να βελτιώσει την ποιότητα κίνησης και το “λογισμικό” κίνησης στον εγκέφαλο». Οι μεταγραφές του μέλλοντος Κλείνοντας, ρωτήσαμε τον Βέντεμαν πώς οραματίζεται το μέλλον. «Αυτό είναι ένα σύνθετο θέμα, οπότε θέλω να απαντήσω με λεπτομέρειες. Τις τελευταίες δεκαετίες τα ποδοσφαιρικά κλαμπ έχουν γίνει τεράστιες εταιρίες. Κάποιες αξίζουν αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια. Σήμερα, υπάρχουν αρκετά χρήματα στο παιχνίδι και έτσι ολόκληρος ο ποδοσφαιρικός κόσμος αποτελεί μια διεργασία σε εξέλιξη. Αργά, αλλά σίγουρα κάποιοι περισσότερο ανανεωτικοί ιδιοκτήτες και στελέχη που παίρνουν αποφάσεις παίρνουν θέσεις και αντικαθιστούν τους παλιούς, οι οποίοι είχαν την αποκαλούμενοι εμπειρία, αλλά συχνά με μια έλλειψη οράματος και ανταγωνιστικότητας. Μπορείτε να παρατηρήσετε αυτές τις εξελίξεις σε νέα και δυναμικά κλαμπ όπως η Λειψία, η Χόφενχαϊμ, η Ζάλτσμπουργκ, αλλά και σε συλλόγους που είχαν παραδοσιακά μια εξαιρετική ακαδημία, όπως η Μπάρτσα, η Μπιλμπάο ή ο Άγιαξ. Οι νέοι και με προοδευτική σκέψη προπονητές καταλαβαίνουν περισσότερο τις εκπληκτικές καινοτομίες που βρίσκονται στην αγορά. Η δουλειά η δική μας και γενικότερα του δικτύου μας είναι να τους κάνουμε να καταλάβουν τι είναι πραγματικά εφικτό και την τεράστια προοπτική στην πρόληψη τραυματισμών, στην εξέλιξη του ταλέντου, στην ανάλυση του παιχνιδιού και στην βελτιστοποίηση της απόδοσης, η οποία υπάρχει ήδη. Κατά τη γνώμη μου στο μέλλον οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι πρέπει να επενδύσουν σε υψηλής ποιότητας ανθρώπινους πόρους, προκειμένου να χτίσουν ένα σπουδαίο  επιτελείο όσον αφορά τους προπονητές, τους ανθρώπους που δουλεύουν γενικότερα πίσω από τα φώτα, στο ιατρικό επιτελείο και τις ακαδημίες. Ταλέντα  στους τομείς τους, νεαρά και πεινασμένα, που θέλουν να εξελίξουν τους εαυτούς τους και τον σύλλογο. Στο μέλλον τα ταλέντα στην προπόνηση, την ανάλυση και οι έξπερτ στην απόδοση θα αποτελέσουν την νέα μεγάλη μεταγραφική αγορά. Ο ανταγωνισμός θα αφορά το ποιος θα αποκτήσει τους καλύτερους ειδικούς για την ακαδημία του. Όλα αυτά χρειάζονται όραμα, υπομονή και εμπιστοσύνη. Η ποιότητα σίγουρα μετράει. Ως αποτέλεσμα ,ο ιδιοκτήτης οφείλει να προσλάβει έναν ανοιχτόμυαλο γενικό διευθυντή και έναν οραματιστή διευθυντή απόδοσης και να τους υποστηρίξει μέχρι το τέλος. Το τέλειο παράδειγμα προπονητή που έβλεπε μπροστά και είχε ηγετικές ικανότητες είναι ο πρώην manager των Οκλανντ A’s, Μπίλι Μπιν, ο οποίος είπε κάτι πολύ σημαντικό: “Τελικά, ο στόχος ήταν πάντα να ήμουν ο πιο χαζός τύπος στην αίθουσα, γιατί αυτό σήμαινε ότι θα είχα ένα εκπληκτικά ικανό επιτελείο!”». Μια ακόμα  σημαντική αρμοδιότητα του γενικού διευθυντή είναι η γεφύρωση της πρώτης ομάδας με την ακαδημία. Ο Ο πρώτος προπονητής λοιπόν οφείλει να έχει μια ξεκάθαρη ποδοσφαιρική φιλοσοφία και να είναι πρωτίστως σπουδαίος ηγέτης και να επικοινωνεί σωστά. Χρειάζεται ένα τιμ με υψηλά προσόντα. Με κόουτς (κυρίως για τακτική), ειδικούς στην κίνηση με background στην νευροάθληση, ειδικούς στην περιοδικότητα και σπουδαίους αναλυτές,  που πάντα θα πρέπει να είναι ενημερωμένοι, όπως για παράδειγμα οι αναλυτές από το “Spielverlagerung”. Η βασική αποστολή των έξπερτ θα πρέπει να είναι να κρατούν τους παίκτες-κλειδιά υγιείς και fit και να εξελίσσουν τα ταλέντα στο επόμενο επίπεδο. Με κάθε σεζόν χωρίς τραυματισμούς ένας ποδοσφαιριστής και κυρίως ένα εξελίξιμο ταλέντο βελτιώνεται πάρα πολύ…» *Το αιθουσαίο σύστημα περιλαμβάνει τους αισθητηριακούς υποδοχείς του εσωτερικού αυτιού, τα προσληπτικά συστήματα του εγκεφαλικού στελέχους και της παρεγκεφαλίδας και την επίδραση αυτών των συστημάτων μέσα στον εγκέφαλο (Ayres 1979). ** Οι αισθητηριακοί υποδοχείς για το ιδιοδεκτικό σύστημα βρίσκονται στους μυς και τις αρθρώσεις. Το σύστημα αυτό παίρνει πληροφορίες από μυς, τένοντες και συνδέσμους, δίνοντας την αίσθηση του πού βρίσκεται το σώμα  στον χώρο και υπολογίζοντας τα όριά του. *** Το εσωδεκτικό σύστημα έχει να κάνει με την κατάσταση του σώματος και τις εσωτερικές αισθήσεις, τις πληροφορίες από τα όργανα και το αυτόνομο νευρικό σύστημα.