Οι σημερινοί 40άρηδες πρόλαβαν και ίσως και οι ελάχιστα νεότεροι. Είδαν την Σελεσάο μετά το έπος του 1970, να κάνει μαγικά σε κάθε Μουντιάλ και να το χάνει. Η ιστορία άρχισε να αλλάζει από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994. Εκεί, στα γήπεδα των Η.Π.Α., ο Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα μαζί με τον πιο θρυλικό ποδοσφαιράνθρωπο της Βραζιλίας, τον Μάριο Ζαγκάλο και τον διαβόητο πρόεδρο, Ζοάο Χαβελάνζε, πήραν την μεγάλη απόφαση: θα έπρεπε να παίξουν όπως όλοι οι άλλοι. Να αφήσουν στην άκρη τη φαντασία και να βάλουν μέσα την τακτική. Κάπως έτσι λοιπόν σήκωσαν την κούπα έπειτα από 24 χρόνια. Στα επόμενα οκτώ θα βίωναν έναν χαμένο τελικό (Γαλλία) και θα γίνονταν οι «Pentacampeao» (Ασία). Θα είχαν όμως παράλληλα πουλήσει την ποδοσφαιρική ψυχή τους. Γενικότερα, στα χρόνια που ακολούθησαν από το 1994, η τακτική προσέγγιση και οι καραβιές Βραζιλιάνων στα ευρωπαϊκά γήπεδα, θα αλλοίωναν μία για πάντα το DNA και το Jogo Bonito θα έπαυε σταδιακά να εμφανίζεται πάνω στο χορτάρι για τη χώρα με τα καναρινί χρώματα.
Η Βραζιλία ξαναβρίσκει τη χαρά του παιχνιδιού
Ο Τιτέ πέτυχε τη χρυσή τομή και η Σελεσάο αλλάζει πρόσωπο
![Η Βραζιλία ξαναβρίσκει τη χαρά του παιχνιδιού](/files/1/2017/03/000_my0n9.jpg)