Οι φορές που το ολυμπιακό ιδεώδες δεν ήταν και τόσο ευγενές

Είναι γεγονός ότι όταν μαζεύεις μερικές χιλιάδες αθλητές από 200 και πλέον χώρες στον ίδιο χώρο κάποια σκανδαλάκια τα περιμένεις, αν και εδώ θα μιλήσουμε για τρανά περιστατικά που αμαύρωσαν τον σύγχρονο ολυμπισμό στα 120 χρόνια της ιστορίας του. Περιπτώσεις δηλαδή που έβαλαν σκοπό να φέρουν το άθλημα στο άνισο ύψος τους και να γείρουν την πλάστιγγα υπέρ τους, στέλνοντας την ευγενή άμιλλα και την ισότιμη συμμετοχή στα ολυμπιακά σκουπίδια. Οι αναταραχές είναι βέβαια συνυφασμένες λες με τον ίδιο τον σύγχρονο ολυμπισμό, καθώς ακόμα και ο άνθρωπος που αναβίωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, Πιερ ντε Κουμπερτέν, άφησε ζοφερή κληρονομιά με τον μισογυνισμό του, για τον οποίο ακόμα και σήμερα εξάλλου η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή δεν θέλει καν να ακούει. Από κοινού με μερικά ακόμα μέλη της πρώτης ΔΟΕ, ο Κουμπερτέν έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να διασφαλίσει το γεγονός ότι καμιά γυναίκα δεν θα διαγωνιζόταν ποτέ στους Αγώνες του. Σε απαντητική του επιστολή το 1912, δεν έκρυψε καθόλου τα αισθήματά του: «Κατά την άποψή μας, αυτή η φεμινιστική ημι-Ολυμπιάδα είναι ανεφάρμοστη, ανιαρή, άκομψη και, δεν θα δίσταζα να προσθέσω, ανάρμοστη». Οι σεξιστικές ιδέες του Κουμπερτέν πήγαζαν από την ιδέα των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων που έψαχναν να δοκιμάζουν τη ρώμη και την αντοχή των αντρών, αφήνοντας τις γυναίκες εκτός. Αν και τελικά δεν θα του περνούσε του βαρόνου, αφού ήδη από τη δεύτερη διοργάνωση του θεσμού το 1900, οι γυναίκες αφέθηκαν να συμμετάσχουν στα αγωνίσματα του τένις και του γκολφ. Το 2012 έπεσε και το τελευταίο αντρικό προπύργιο, όταν οι γυναίκες διαγωνίστηκαν στην πυγμαχία…

Οι Βρετανοί κλέβουν ανενδοίαστα στο Λονδίνο

Οι Άγγλοι περίμεναν πως θα κέρδιζαν κάθε αγώνισμα στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 1908 και όταν οι διακρίσεις δεν άρχισαν να έρχονται, εξοργίστηκαν όσο να πεις. Κι έτσι έβαλαν σκοπό να κερδίσουν επιστρατεύοντας κάθε θεμιτό και κυρίως αθέμιτο μέσο! Οι κριτές μεροληπτούσαν κατάφωρα υπέρ των βρετανικών χρωμάτων και πάμπολλα σκάνδαλα ξεπήδησαν από τους διαιτητές που σφύριζαν αδιάφορα στις βρετανικές παραβιάσεις των κανόνων. Όχι βέβαια ότι η βρετανική ολυμπιακή αποστολή έμεινε εκεί, καθώς στη διελκυστίνδα, για παράδειγμα, που ήταν ολυμπιακό άθλημα μέχρι το 1924, οι βρετανοί διοργανωτές έδωσαν πολύ βαρύτερα παπούτσια στην εθνική τους ομάδα. Προσθέστε και το γεγονός ότι επειδή οι Αμερικανοί κέρδιζαν στα 400 μέτρα οι αξιωματούχοι ανάγκασαν σε επανάληψη του αγώνα και έχετε όλους τους λόγους για τη διεθνή κατακραυγή των άλλων εθνών! Παρά τις λοβιτούρες όμως, οι αμερικανοί αθλητές κυριάρχησαν στα περισσότερα αθλήματα και οι εφημερίδες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού δεν έκρυβαν τη χαρά τους αλλά και τα σκάνδαλα των διοργανωτών: «Ο αμερικανικός θρίαμβος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου κατακτήθηκε παρά την αδικία και σε κάποιες περιπτώσεις την κατάφωρη κλεψιά»…

Η απαγόρευση των 800 μέτρων γυναικών

Ήταν το 1928 όταν επιτράπηκε για παρθενική φορά στις γυναίκες να συμμετέχουν στον στίβο, δικαιώνοντας έτσι τους αγώνες του παγκόσμιου φεμινιστικού κινήματος εδώ και 32 χρόνια. Οι γυναικείες οργανώσεις δεν θα περίμεναν φυσικά με τίποτα πως ένα αγώνισμα θα απαγορευόταν γι’ αυτές για άλλα 32 χρόνια μετά τον μοιραίο εκείνο τελικό των 800 μέτρων στους Θερινούς Ολυμπιακούς του Άμστερνταμ. Ο λόγος για τον γυναικείο αποκλεισμό από το αγώνισμα του στίβου; Οι αθλήτριες έπεφταν κατάκοπες κάτω με το που περνούσαν τη γραμμή του τερματισμού! Οι εφημερίδες ισχυρίστηκαν ότι οι αθλήτριες βρίσκονταν σε απεγνωσμένη κατάσταση μετά την κούρσα, έχοντας περάσει κατά πολύ τα σωματικά τους όρια. Προπονητές και κριτές καλούσαν μάλιστα σε ακύρωση του αγωνίσματος ανησυχώντας για την κατάσταση των αθλητριών και την καταπόνηση του εύθραυστου γυναικείου σώματός τους. Μόνο στους Ολυμπιακούς του 1960 θα συνειδητοποιούσαν οι πάντες τη βλακεία και θα επέτρεπαν ξανά στις γυναίκες να διαγωνιστούν στα 800 μέτρα!

Μαραθώνιος όπως λέμε… τροχοφόρο

Κάθε αθλητής ονειρεύεται να κερδίσει το χρυσό στους Ολυμπιακούς μπροστά στους συμπατριώτες του και ο Αμερικανός Φρεντ Λορτζ δεν αποτελούσε εξαίρεση στους Αγώνες του Σεντ Λούις το 1904. Φανταστείτε λοιπόν τη χαρά του όταν έκοβε πρώτος το νήμα του τερματισμού στον Μαραθώνιο μπροστά σε χιλιάδες Αμερικανούς, αν και δεν ήταν όλα όπως φαίνονταν. Οι πνιγηρές θερμοκρασίες και η σκόνη του δρόμου προκάλεσαν έμφραγμα στο αγώνισμα, με τους 32 αθλητές να πέφτουν εξαντλημένοι στο χώμα υποφέροντας από αφυδάτωση, εμετούς και αιμορραγίες. Ο Λορτζ ήταν εξίσου κατάκοπος και στα πρόθυρα της λιποθυμίας όταν έκατσε κάτω για να ξαποστάσει, αν και η τύχη του ήταν βουνό: διερχόμενο τροχοφόρο τον μετέφερε μερικά χιλιόμετρα παρακάτω, μέχρι να ξαναβρεί τις δυνάμεις του και να συνεχίσει μόνος! Λίγες ώρες αργότερα, ο αμερικανός μαραθωνοδρόμος περνούσε πρώτος τη γραμμή του τερματισμού και καταχειροκροτούνταν, ενώ λίγο αργότερα λάμβανε το στεφάνι του νικητή από την κόρη του προέδρου Ρούσβελτ. Πριν ολοκληρωθεί η στέψη, ένας κριτής διέκοψε τη σεμνή τελετή για να πει τα καθέκαστα και κεραυνοβολημένος ο Λορτζ ομολόγησε την αλήθεια, λέγοντας φυσικά πως όλα ήταν μια φάρσα και δεν σκόπευε φυσικά να δεχτεί το βραβείο, παρά το γεγονός ότι ήταν ήδη στη στέψη του! Οι αξιωματούχοι δεν είδαν φυσικά την κωμική πλευρά του περιστατικού και τον απέκλεισαν διά παντός από οποιαδήποτε αθλητική διοργάνωση…

Έτσι κερδίζεις στο μπάντμιντον, χάνοντας

Θα περίμενε κανείς ότι οι ολυμπιακοί αθλητές θα έκαναν τα πάντα για να κερδίσουν στους Αγώνες, αν και όταν μιλάμε για την αντιπτέριση τα πράγματα μάλλον αλλάζουν άρδην. Τέσσερα ζευγάρια στο διπλό γυναικών του 2012 αποφάσισαν λοιπόν να φέρουν τα πάνω κάτω σε όσα ξέραμε από ευγενή άμιλλα, εκμεταλλευόμενα την πολυπλοκότητα του αγωνιστικού προγράμματος. Οι ομάδες ήξεραν λοιπόν ότι είχαν περισσότερες πιθανότητες να προκριθούν στον τελικό αν έχαναν σε μια από τις πρώτες φάσεις των ομίλων, αντιμετωπίζοντας έτσι στον επόμενο γύρο ευκολότερο αντίπαλο. Κι έτσι δύο ομάδες από τη Νότια Κορέα, μια κινεζική και μια από την Ινδονησία που είχαν ήδη προκριθεί στη φάση των νοκάουτ αγώνων αποπειράθηκαν να χάσουν στην τελική φάση των ομίλων, για να τα βρουν ευκολότερα αργότερα. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Αντιπτέρισης θεώρησε φυσικά τη συμπεριφορά τους ανέντιμη και αντιαθλητική και τις έδιωξε κακήν κακώς από τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου…

Τάε κβον ντο και περιττή βία

Την ώρα που οι κλοτσιές όχι μόνο επιτρέπονται αλλά είναι και καλοδεχούμενες στην επικράτεια των κορεατικών πολεμικών τεχνών, ο κουβανός καρατίστας Άνχελ Μάτος αποκλείστηκε από τους Ολυμπιακούς του 2008 και από το σπορ διά παντός τελικά επειδή κλότσησε. Κλότσησε όμως τον διαιτητή και μάλιστα στο πρόσωπο! Ο Μάτος είχε τραυματιστεί κατά την αναμέτρησή του με τον Κοζάκο Τσιλμάνοφ και βγήκε εκτός ταπί για να περιποιηθεί το τραύμα του, αλλά έκανε περισσότερο από ένα λεπτό να επιστρέψει, κι έτσι ο διαιτητής τον απέκλεισε, όπως προβλέπουν οι κανονισμοί. Ο χρυσός ολυμπιονίκης του Σίδνεϊ δεν συμφώνησε με την άποψη του διαιτητή και αφού του παραπονέθηκε για αρκετή ώρα, έσπρωξε κατόπιν τον διαιτητή και αμέσως μετά του κατέφερε μια κλωτσιά στο κεφάλι. Ο σουηδός κριτής που έσπευσε να συγκρατήσει τον Κουβανό δέχτηκε κι αυτός επίθεση από τον μαινόμενο Μάτος, ο οποίος στη συνέχεια έφτυσε στο ταπί και αποχώρησε. Μάτος και προπονητής αποκλείστηκαν διά βίου από κάθε διοργάνωση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Τάε Κβον Ντο…

Δίδυμοι αθλητές ίσον περισσότερες ευκαιρίες νίκες

Όταν κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει δύο δίδυμους, τότε δεν μπορούν στα σίγουρα και οι κριτές. Και με αυτή ακριβώς τη γραμμή σκέψης κατέφτασαν στο Λος Άντζελες για τους Ολυμπιακούς του 1984 οι Μαντλίν και Μάργκαρετ ντε Χεσούς, όταν και εκτέλεσαν ένα απίθανο ταχυδακτυλουργικό που άφησε την οικουμένη άφωνη. Γιατί εκεί η Μάργκαρετ πόζαρε σαν Μαντλίν μπροστά στα μάτια όλου του πλανήτη! Όλα ξεκίνησαν όταν η πορτορικάνα αθλήτρια Μαντλίν τραυματίστηκε στο άλμα εις μήκος και δεν μπορούσε να συμμετέχει στη σκυταλοδρομία. Ευτυχώς γι’ αυτή, στις εξέδρες βρισκόταν η δίδυμη αδερφή της, επίσης αθλήτρια του στίβου αλλά όχι ολυμπιακών προδιαγραφών, η οποία έσπευσε να βοηθήσει την κακομοίρα τη Μαντλίν. Ούτε ο προπονητής της δεν κατάλαβε τη διαφορά και η Μάργκαρετ έσωσε την παρτίδα για την ολυμπιακή αποστολή του Πόρτο Ρίκο, καθώς η ομάδα προκρίθηκε στα τελικά. Το φοβερό της υπόθεσης είναι ότι η απάτη θα περνούσε απαρατήρητη και ήταν μόνο ο προπονητής αυτός που κάτι υποπτεύθηκε και όταν επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες του, απέσυρε την ομάδα από τον τελικό…