Ηταν η δεύτερη χρονιά του στο «Καμπ Νόου». Ο Λουίς Φαν ΧάΑλ είχε φροντίσει από την πρώτη του κιόλας σεζόν (1997-’98) να κάνει σωστά τη δουλειά για την οποία τον είχαν πάρει από τον Αγιαξ. Ο τίτλος είχε ντυθεί στα Μπλαουγκράνα έπειτα από τρία χρόνια και με διαφορά εννέα βαθμών από την 2η Αθλέτικ Μπιλμπάο του Γιουπ Χάινκες. Ωστόσο, για την υπεράσπιση του στέμματος της την επόμενη περίοδο η Μπαρτσελόνα δεν είχε ξεκινήσει καθόλου καλά. Μέχρι την 14η αγωνιστική είχε ήδη βρεθεί στο -9 από τη Ρεάλ και το repeat έμοιαζε χαμένη υπόθεση. Τότε ξεκίνησε η αντεπίθεση της και με τον μαγικό Ριβάλντο να βάζει 24 γκολ στη La Liga και να παίρνει τη «Χρυσή Μπάλα», στο φινάλε η Μπάρτσα πανηγύρισε ξανά τον τίτλο. Αυτή ήταν η μοναδική φορά στην Primera Division που μία ομάδα επέστρεψε από το -9 και πήρε πρωτάθλημα. Τούτο δηλαδή που μετά την ισοπαλία (1-1) στη Μάλαγα καλείται πλέον να πράξει η Ρεάλ, ώστε να επιστρέψει στην 1η θέση. Μόνο που υπάρχει μία τεράστια διαφορά. Εκείνη η Μπάρτσα είχε μπροστά της 24 διαθέσιμες αγωνιστικές και τη Ρεάλ να αυτοκτονεί, να καταρρέει και να τερματίζει στο -11. Τώρα η ομάδα του Ζινεντίν Ζιντάν έχει στη διάθεση της μονάχα 13 αγώνες και μπροστά της μία ομάδα που μοιάζει ασταμάτητη και φαίνεται αδιανόητο να κάνει τόσες γκέλες.
Το… άπιαστο της Ρεάλ
Τι θα πρέπει να συμβεί και τι σενάρια επιτρέπουν την ανατροπή εις βάρος της Μπάρτσα
