Σε μια συνέντευξη που εύκολα χρησιμοποιείται σε σεμινάρια αγωγής παικτών και φιλάθλων, ο Τραϊανός Δέλλας απέδειξε ξανά γιατί θεωρείται «κόσμημα» για το ελληνικό ποδόσφαιρο!
Ο αρχηγός της ΑΕΚ δικαιολόγησε απόλυτα τον τίτλο του, εκφράζοντας, χωρίς μισόλογα, την άποψή του για όλα:
Απ’ την αλήθεια που πρέπει να «πει» η ομάδα στον κόσμο της, μέχρι την ανάγκη να ξαναμπεί πάνω από πρόσωπα.
Και απ’ την ευθύνη των παικτών για τη βία, μέχρι το «ξεπούλημα» των συναισθημάτων του κόσμου στο θέμα των στημένων.
Αναλυτικά η απολαυστική συνέντευξη του Δέλλα στο Τόπλιτσε:
– Θα μας κάνεις ένα σχόλιο για την προετοιμασία; Υπάρχουν στοιχεία που σου θυμίζουν κάτι από το πρόσφατο παρελθόν;
«Όπως έχω ξαναπεί, κάθε προετοιμασία είναι και μια καινούρια αρχή. Έτσι και φέτος, νομίζω ότι αν το δούμε έτσι -εγώ έτσι το βλέπω βασικά- κάνουμε μια καινούρια αρχή. Με νέους παίκτες, τον ίδιο προπονητή -που αυτό νομίζω παίζει το ρόλο του- αλλά με κοινές φιλοδοξίες για κάτι καλύτερο, για κάτι μεγαλύτερο. Αυτό θα το δούμε στην πορεία, αν μπορούμε να το καταφέρουμε ή όχι».
– Υπάρχει κάτι που σε κάνει αισιόδοξο ότι αυτό το «κάτι καλύτερο» θα έρθει;
«Δεν μπορείς να ξεκινάς μια χρονιά και να μην είσαι αισιόδοξος. Όλοι είμαστε αισιόδοξοι, βέβαια το αποτέλεσμα δεν ξέρουμε. Αυτό θα περιμένουμε μέχρι το τέλος της χρονιάς να το δούμε, αν είναι θετικό ή αρνητικό. Είναι πολύ σημαντικό το πως βλέπει ο καθένας μας την κατάσταση. Αυτό που λέμε ότι “το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο”. Θα πρέπει να ξέρουμε την κατάσταση όπως είναι από πριν. Αν ήταν άδειο το βλέπεις σαν γεμάτο, κι αν ήταν γεμάτο το βλέπεις σαν μισοάδειο.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια στην ΑΕΚ δεν μπορούμε να το διακρίνουμε. Μιλούσαμε για πράγματα που δεν ήταν εφικτά για να πραγματοποιηθούν. Πιστεύω ότι το έχουμε καταλάβει πλέον και ο κόσμος έχει καταλάβει τη δύσκολη θέση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή η ομάδα. Αυτό που μένει για εμάς είναι να μπορέσουμε να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να πετύχουμε το κάτι παραπάνω.
Το κάτι παραπάνω είναι δύσκολο να το οριοθετήσεις όταν αγωνίζεσαι στην ΑΕΚ. Είναι δεδομένο ότι η ΑΕΚ πρέπει να πρωταγωνιστεί, πάντα πρέπει να πρωταγωνιστεί γιατί είναι από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα, αλλά δεδομένων των καταστάσεων και των περιστάσεων. Η ομάδα σίγουρα βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση αγωνιστική και οικονομική. Αλλά μέσα από τις δυσκολίες εμείς προσπαθούμε και η διοίκηση και ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές να κάνουμε το καλύτερο δυνατό γι’ αυτόν τον κόσμο. Γι’ αυτόν τον κόσμο που στήριζε, στηρίζει και πιστεύω πως θα στηρίζει πάντοτε την ομάδα».
– Όσον αφορά στο αγωνιστικό κομμάτι, τι πρέπει να κάνει η ΑΕΚ για να μην είναι και πάλι από νωρίς εκτός της διεκδίκησης του τίτλου;
«Νομίζω ότι τη δεδομένη στιγμή, αυτό που προσπαθούμε, αυτό που θέλει να μας περάσει και ο προπονητής, είναι να δημιουργήσουμε μια ομάδα, που αν δεν μπορεί να κερδίσει ένα παιχνίδι -γιατί συμβαίνουν κι αυτά, πέρυσι η ομάδα είχε πολλά σκαμπανεβάσματα γιατί είτε κερδίζαμε ένα παιχνίδι με τρία τέσσερα γκολ είτε χάναμε απρόσμενα ένα άλλο, αυτό πρέπει να το ισορροπήσουμε, να το βάλουμε σε μια ζυγαριά. Να είμαστε τουλάχιστον μια ομάδα -αυτό που είπαν κι άλλα παιδιά, όπως ο «Λύμπε»- που θα πουλά πολύ δύσκολα το τομάρι της. Σε αυτή τη βάση θα πρέπει να χτίσουμε την ομάδα, ώστε να κερδίζουμε παιχνίδια και βαθμούς. Το να είσαι 23 βαθμούς πίσω από τον πρώτο για μένα λέει πολλά, μιλώντας για την περσινή χρονιά. Αλλά και πάλι σας είπα ότι η περσινή χρονιά, ήταν μια πολύ δύσκολη σεζόν. Οποιαδήποτε άλλη ομάδα στη θέση μας δεν θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα με όλα αυτά τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν».
– Φέτος στην ομάδα υπάρχουν πολλά περισσότερα νέα παιδιά σε σχέση με πέρυσι. Αισθάνεσαι ότι έχεις μια ευθύνη παραπάνω; Ότι έχεις έναν ρόλο περισσότερο; Βλέπουμε πως και ο προπονητής σου μεταφέρει εντολές για να τις μεταφέρεις με τη σειρά σου στους νεότερους.
«Όχι. Δεν πιστεύω ότι έχω έναν ρόλο παραπάνω στην ομάδα. Σε μία ποδοσφαιρική ομάδα, όλοι έχουμε τις ίδιες «ευθύνες», γιατί όλοι αγωνιζόμαστε γι’ αυτή την ομάδα, σε όλους θα δοθεί η ευκαιρία για να αγωνιστούν σε αυτή την ομάδα. Το ότι μου μεταφέρει ο προπονητής κάποια πράγματα, οφείλεται στο γεγονός ότι έχουμε μια καλύτερη επικοινωνία λόγω γλώσσας. Είναι διαφορετικό να μεταφέρει ένας προπονητής σε ένα παίκτη κάποια πράγματα και άλλο ένας παίκτης στον συμπαίκτη του. Γίνεται αντιληπτό λίγο διαφορετικά.
Από ‘κει και πέρα, όσον αφορά στους νέους παίκτες, τους δίνεται μια μεγάλη ευκαιρία, σε αυτές τις συγκυρίες να μπορέσουν ν’ αγωνιστούν σε αυτή την ομάδα και να καθιερωθούν. Από αυτούς εξαρτάται. Όχι από μένα. Ούτε από τον προπονητή ή κάποιον άλλο έμπειρο ποδοσφαιριστή. Απ’ αυτούς και μόνο εξαρτάται για το αν θα παίξουν στην ΑΕΚ.
Εγώ προσωπικά, με την εμπειρία που έχω -γιατί η εμπειρία η δικιά μου είναι η συσσώρευση των λαθών που έκανα πιο μικρός- διακρίνω ότι τα λάθη που κάνουν αυτά τα παιδιά οφείλονται στην έλλειψη εμπειρίας. Όλα αυτά λοιπόν εγώ προσπαθώ να τα συνδυάσω, να τα μεταφέρω σε αυτούς, ώστε να μην κάνουν λάθη που έκανα όταν ήμουν μικρότερος. Υπάρχουν παιδιά που αυτό το καταλαβαίνουν. Υπάρχουν κάποια άλλα που δεν το καταλαβαίνουν. Από αυτό πιστεύω -όχι επειδή είναι δική μου άποψη- θα καθοριστεί η πορεία τους στο ποδοσφαιρικό μέλλον».
– Την περσινή σεζόν είχες 36 συμμετοχές, επίδοση που αποτελεί ρεκόρ. Θέλω να μου πεις αν μπορούμε να περιμένουμε και φέτος κάτι ανάλογο…
«Αν θυμάσαι καλά, και πέρυσι στην προετοιμασία με είχες ρωτήσει κάτι ανάλογο. Ήταν και η τελευταία φορά που μίλησα (γέλια). Είχα πει ότι δεν ξέρω και δεν είμαι εδώ για να πω ότι θα παίξω, πέντε, δέκα ή δεκαπέντε παιχνίδια, όπως παρουσιαζόταν ή όπως παρουσιάζεται ακόμα και τώρα. Εγώ είμαι εδώ για να βοηθήσω είτε στο ένα είτε στα πενήντα παιχνίδια. Μακάρι να είμαι γερός και να βοηθήσω και στα πενήντα.
Βρίσκομαι στην ομάδα και όπως όλοι όσοι βρίσκονται στην ομάδα και σέβονται τους εαυτούς τους, κάνουν στο εκατό τοις εκατό αυτό που τους ζητάει ο προπονητής τους. Σε καμία ομάδα δεν ήμουν ποτέ ο παίκτης που έλεγε ότι θέλω να παίζω. Όταν θα παίξω θα δώσω το εκατό τοις εκατό. Όταν δεν θα παίξω δεν θα δημιουργούσα πρόβλημα. Η δική μου φιλοσοφία είναι αυτή. Άλλος ποδοσφαιριστής συνηθίζει να κατεβάζει… μούτρα, άλλος δεν θέλει να κάνει προπόνηση. Θέλω να πιστεύω ότι η δική μου φιλοσοφία είναι η σωστή. Όταν θα παίζεις θα δίνεις το εκατό τοις εκατό και όταν δεν παίζεις θα βοηθάς την ομάδα, δουλεύοντας πιο πολύ. Γιατί για να μην παίξεις θα υπάρχει κάποιος λόγος.
Είτε έχεις υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα, είτε δε χωράς στο σύστημα του προπονητή, είτε δε δουλεύεις καλά στην προπόνηση. Υπάρχουν χίλιοι λόγοι. Το πως βλέπει ο καθένας το ποδόσφαιρο, είναι… άλλου παπά Ευαγγέλιο. Η δική μου φιλοσοφία είναι αυτή. Όταν δεν παίζω προσπαθώ να δω γιατί δεν παίζω. Ψάχνω μέσα μου πρώτα. Κάνω σωστά τις ασκήσεις, εκτελώ σωστά τις εντολές; Αν αντιληφθώ ότι όντως τα κάνω σωστά όλα, θα πρέπει να μιλήσω με τον προπονητή. Είναι βασικό στοιχείο για έναν ποδοσφαιριστή να έχει το γνώθι σαυτόν. Έπαιξα καλά; Δεν έπαιξα; Να μην περιμένω την άλλη ημέρα από τις εφημερίδες ή το ραδιόφωνο να δω τι έκανα.
Εγώ ξέρω αν έπαιξα καλά ή όχι. Αυτά παίζουν ρόλο στο πως ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να βλέπει τα πράγματα μέσα από τις δυσκολίες που έχει μια ομάδα. Εγώ τους ποδοσφαιριστές τους βλέπω μέσα στις δυσκολίες. Που προσπαθούν να επωμιστούν τις ευθύνες για να μπορέσουν να βγάλουν την ομάδα από το αδιέξοδο. Όχι που προσπαθούν να διαχωριστούν από την υπόλοιπη ομάδα, δηλαδή «εγώ να είμαι καλά και εσείς να πάτε να γ…» ή «εγώ κέρδισα, εσείς χάσατε».
Αυτό πιστεύω πως θα πρέπει να είναι το μυστικό της φετινής ΑΕΚ. Να μπούμε στη λογική της ομάδας. Το εμείς είναι πάρα πολύ σημαντικό. Και βγήκαμε από πολύ δύσκολες καταστάσεις πέρυσι, γιατί πιστεύω μπορέσαμε και κρατήσαμε -τουλάχιστον τα παιδιά που είναι πιο έμπειροι- αυτή τη λογική. Δεν θέλω να διαχωρίσω τους παίκτες σε Έλληνες και ξένους. Ξέρω πως είναι μιας και έχω παίξει στο εξωτερικό. Όμως οι Έλληνες έχουν περισσότερη συναίσθηση της κατάστασης που βρίσκεται η ομάδα. Γιατί ζουν στην Ελλάδα, ακούν, διαβάζουν, επηρεάζονται. Όλα αυτά λειτουργούν διαφορετικά στο μυαλό ενός Έλληνα και ενός ξένου.
Ο Φερέρ μας έλεγε, θυμάμαι, ότι «είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχεις τον έλεγχο των συναισθημάτων σου». Δηλαδή, όταν χάνεις να μην χώνεσαι κάτω από τη γη, όταν κερδίζεις να μην χάνεσαι στα σύννεφα. Ακόμα και εκεί πρέπει να έχεις έλεγχο. Να μπορείς να είσαι σε μια flat κατάσταση. Αυτή η κατάσταση θα φέρει εσωτερική ισορροπία για τον καθένα ξεχωριστά και κατ’ επέκταση σε όλη την ομάδα. Φανταστείτε μια ομάδα που χάνει, να μην μπορεί να κάνει προπόνηση, να μην μπορεί να λειτουργήσει και δεν θα μπορεί να σηκώσει το κεφάλι, και φανταστείτε μια ομάδα που θα κερδίζει και θα είναι όλοι… τρα λα λι, τρα λα λο.
Γι’ αυτό και το ποδόσφαιρο είναι πάρα πολύ δύσκολο άθλημα. Όσο κι αν φαίνεται στους απ’ έξω ότι είναι εύκολο. Είναι πάρα πολύ δύσκολο μετά από κάθε παιχνίδι να επαναφέρεις τον εαυτό σου σε μια τέτοια κατάσταση ώστε να μπορείς να συγκεντρωθείς για το επόμενο παιχνίδι. Να φύγεις από την ευφορία αν έχεις κερδίσει, να φύγεις από την απογοήτευση αν έχεις χάσει, να βάλεις ξανά το μυαλό σου να συγκεντρωθεί, να κάνεις σωστή προπόνηση, να πάρεις τις πληροφορίες που χρειάζεσαι για το επόμενο παιχνίδι, ώστε να είσαι «καθαρός» για το επόμενο ματς.
Τα παιχνίδια είναι πολλά, είναι πενήντα παιχνίδια. Υπάρχουν περίοδοι που κάθε δύο ημέρες είσαι στο ξενοδοχείο. Όλες αυτές τις εναλλαγές αν μπορέσεις να τις κοντρολάρεις, αν οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές λειτουργούν έτσι, σαν σύνολο έχεις περισσότερες πιθανότητες να πας μπροστά».
– Θεωρείς ότι την περσινή σεζόν υπήρχαν κάποιοι που διαχώριζαν τη θέση τους από την ομάδα;
«Πέρυσι υπήρχε από τα media, τον κόσμο μια διάθεση να κριτικάρονται οι παίκτες γιατί τη μία η απόδοσή τους ήταν ψηλά, την άλλη χαμηλά, την άλλη μέτρια. Παίζει ρόλο αυτό που σας είπα πριν. Αυτά τα παιδιά δεν είχαν έλεγχο των συναισθημάτων τους. Όταν ένα παιχνίδι τους πήγαινε άσχημα, χάνονταν για τα επόμενα δύο, τρία. Όταν πήγαιναν σε ένα, δύο παιχνίδια καλά, τους χάναμε γιατί ήταν… αλλού για αλλού. Η ομάδα γενικά της ΑΕΚ δεν έχει κακά παιδιά, δεν έχει κακούς χαρακτήρες. Και πάνω σε αυτούς τους χαρακτήρες πρέπει να δουλέψουμε. Στο φιλότιμο, στην ψυχή αυτών των παιδιών. Νομίζω ότι τα ωραιότερα πράγματα κατακτούνται μέσα από τις δυσκολίες.
Σε μια δύσκολη κατάσταση -όπως είναι τώρα στην ΑΕΚ- που παλεύουν όλοι πραγματικά, η διοίκηση που κάνει πολύ μεγάλο αγώνα, ο κόσμος που στηρίζει την ομάδα, προσπαθεί μέσω των Supporters, των διαρκείας, συνυπολογίζοντας την οικονομική κρίση που υπάρχει. Τα πράγματα δυσκολεύουν όλο και περισσότερο. Το να κατακτήσεις κάτι, να φτάσεις κάπου μέσα από εμπόδια είναι πάρα πολύ ωραίο. Πιο όμορφο από το να τα έχεις όλα απλωμένα, στρωμένα».
– Σε φοβίζω το ενδεχόμενο ότι κάποια στιγμή μέσα στην χρονιά, εσύ, ο Καφές και ο Λυμπερόπουλος θα κληθείτε να βγάλετε πάλι τα κάστανα από τη φωτιά και αγωνιστικά και μέσα στα αποδυτήρια;
«Αν θυμάσαι, το είχαμε πει και πέρυσι. Δεν ήρθαμε εδώ, δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε ή τον αστυνομικό ή τον μπαμπούλα. Συμπαίκτες μας είναι, εμείς ότι έχουμε να πούμε θα τους το πούμε και έτσι πρέπει να κάνουμε. Απ’ κει και πέρα, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Είναι όλα μεγάλα παιδιά. Είναι ενήλικες, πληρώνονται γι’ αυτό που κάνουν. Από ‘κει και πέρα, καθένας θα πρέπει ν’ αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στην ομάδα, στον κόσμο. Πάνω απ’ όλα απέναντι στον εαυτό τους. Εάν δεν έχεις σεβασμό στον εαυτό σου πάνω σε αυτό που κάνεις, δεν μπορείς να έχεις σεβασμό για τον διπλανό σου.
Όσον αφορά στο αγωνιστικό κομμάτι, δε νομίζω ότι εμείς ήμασταν αυτοί που δώσαμε το κάτι παραπάνω. Εμείς απλά προσπαθούμε να κάνουμε τη δουλειά μας. Δεν υπερβάλλουμε τον εαυτό μας. Εμείς αυτοί είμαστε. Αυτός είναι ο χαρακτήρας μας, έτσι μάθαμε να λειτουργούμε πάντα και σαν άνθρωποι και μέσα στο γήπεδο και έξω από αυτό».
– Δεν είναι τυχαίο όμως το γεγονός πως όλοι στην ομάδα μιλούν για εσάς…
«Το είπα και πάλι. Είναι τεράστια ευκαιρία για τα νέα παιδιά που ήρθαν στην ομάδα και για τα νεότερα που είναι ήδη σε αυτή, να «εκμεταλλευτούν» το καλό κλίμα που υπάρχει μέσα στην ομάδα και ανθρώπους που πραγματικά θέλουν να τους βοηθήσουν. Εγώ δεν έχω να κερδίσω από κανέναν τίποτα, δεν έχω να χάσω και τίποτα. Ότι δίνω, το δίνω απλόχερα χωρίς να ζητάω αντάλλαγμα. Το κάνω γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Και ο Λυμπερόπουλος έτσι είναι και ο Καφές το ίδιο, ο προπονητής…
Όλοι προσπαθούμε να δώσουμε στην ομάδα, γιατί μέσα από την ομάδα θα πάρουμε πράγματα. Αν πω εγώ ότι «αυτά ξέρω, τα κρατάω για πάρτη μου, κάνω αυτό που πρέπει να κάνω», δεν θα κερδίσω τίποτα απολύτως. Αν όμως αυτά που ξέρω, αυτά που μπορώ να δώσω, τα βάλω στην ομάδα, μέσα από εκεί, μέσα από αυτό το… καζάνι που λέγεται ομάδα θα βγει κάτι καλό. Αρκεί βέβαια να κάνουν όλοι το ίδιο.
Όλοι να συνεισφέρουν με ότι θετικό διατηρούν μέσα τους. Όλοι μας όμως. Οι παίκτες, το τεχνικό τιμ, η διοίκηση, ο κόσμος, όλοι μαζί μπορούμε να βγάλουμε κάτι καλό. Αυτή είναι η δική μου γνώμη. Μπορεί να φαίνεται για κάποιους ουτοπικό, δύσκολο. Ο καθένας πρέπει να προσφέρει τις αρετές του στην ομάδα. Το έχω βιώσει αυτό. Έχει αποτέλεσμα. Στην Εθνική ομάδα. Η κατάκτηση του Euro είναι ακριβώς αυτό που σας λέω. Ο κάθε ένας το θετικό του το διέθεται στην ομάδα. Το αρνητικό του, το κρατούσε για πάρτη του. Σας τα λέω αυτά γιατί είναι εμπειρίες δικές μου. Τώρα αν έτυχε που το πήρε η Εθνική, όπως λένε κάποιοι, ναι έτυχε γιατί έγιναν όλα τα παραπάνω που σας είπα. Αυτό λείπει τα τελευταία χρόνια από την ΑΕΚ».
– Πριν από μερικές ημέρες μιλήσαμε με τον Κώστα Μανωλά και μας είπε ότι θέλει να μοιάσει στον Τραϊανό. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της προπόνησης σε ακούμε που του κάνεις παρατηρήσεις. Χθες ο Χιμένεθ είπε ότι πρέπει να γίνει ευρωπαίος αμυντικός. Τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνει για ν’ ανέβει ένα ακόμα σκαλοπάτι;
«Κατ’ αρχάς το μεγαλύτερο λάθος που κάνει είναι ότι θέλει να μοιάσει σε μένα (γέλια). Είμαι αντίθετος σε αυτό. Νομίζω ότι κάθε ποδοσφαιριστής πρέπει να χαράξει τη δική του πορεία. Ο Κώστας έχει όλα τα στοιχεία ώστε να κάνει μια πολύ καλή καριέρα. Του το εύχομαι. Υπάρχουν όμως και «αλλά». Έχει πολλά θετικά. Θα πρέπει όμως να αλλάξει και πολλά πράγματα. Δεν τα λέω κακά. Είναι πράγματα όμως που χρειάζονται διόρθωση. Εάν αυτά μπορέσει και τα διορθώσει κι αν μπορέσει και έχει τον έλεγχο των συναισθημάτων του, θα μπορέσει να κάνει μια πάρα πολύ καλή καριέρα.
Το ποδόσφαιρο δεν είναι μαθηματικά. Απλό είναι. Θέλει συγκέντρωση, τουλάχιστον για το παιχνίδι. Δεν μιλάω για την προπόνηση που θέλει ακόμα περισσότερη συγκέντρωση. Όπως κάνεις προπόνηση, έτσι παίζεις. Σίγουρα θα υπάρχουν ημέρες που δεν θα είσαι καλός. Πρέπει να είσαι όμως ήρεμος, συγκεντρωμένος και πάνω απ’ όλα θα πρέπει να έχεις το γνώθι σαυτόν. Εύχομαι πραγματικά στον Κώστα να πάει καλά. Είναι νέο παιδί, έχει φιλοδοξίες, έχει όλα τα προσόντα που χρειάζεται ένας αμυντικός. Όλοι είμαστε εδώ για να τον βοηθήσουμε. Εξαρτάται από αυτόν και μόνο.
Πλέον νομίζω ότι πρέπει να παίρνει και ευθύνες στην ομάδα, μιας και κλείνει τον τρίτο χρόνο στην ΑΕΚ, είναι βασικό στελέχη της. Πρέπει να πάρει ευθύνες, να μαθαίνει από τα λάθη του και να μην υποπίπτει στα λάθη που έχει κάνει. Για μένα αυτό είναι σημαντικό για ένα παιδί που ξεκινάει τώρα. Η συμβουλή που του έχω δώσει πολλές φορές, είναι να μην βιάζεται».
– Από ποιο νέο παίκτη της ΑΕΚ θεωρείς ότι υπάρχουν απαιτήσεις; Ποιους θεωρείς ότι μπορούν να αποτελέσουν διάδοχη κατάσταση στους μεγαλύτερους;
«Όλοι έχουμε ευθύνες. Δεν θα τις μοιράσω. Όλοι έχουμε τις ίδιες ευθύνες όπως έχουμε και απαιτήσεις από την ομάδα. Απαιτώ από τη διοίκηση να πληρώνομαι, όπως και η διοίκηση απαιτεί από μένα να προσπαθώ, να είμαι καλός και συνεπής. Ο Μάκος, ο Μανωλάς, ο Σάββας, είναι παιδιά που μπορούν να σηκώσουν ένα βάρος περισσότερο τα επόμενα χρόνια. Αυτά τα παιδιά όμως θα πρέπει να το καταλάβουν από μόνα τους. Το να το λέω εγώ ή ο «Λύμπε» δεν λέει κάτι. Θα πρέπει να το πιστέψουν και οι ίδιοι.
Ο Μάκος είναι βασικό στέλεχος της ομάδας. Δεν είναι ο Μάκος της πρώτης χρονιάς που, απ’ ότι είχα μάθει δεν ακουμπούσε την μπάλα γιατί -για παράδειγμα- φοβόταν. Είναι τρία χρόνια στην ομάδα πλέον. Ο Μανωλάς το ίδιο. Ο Σάββας το ίδιο. Θα πρέπει και οι ίδιοι να το θέλουν ν’ αναλάβουν αυτή την ευθύνη. Δεν μπορώ να πω εγώ για παράδειγμα, είμαι 36 ετών αφήστε με εμένα δεν θέλω να παίξω. Εγώ έχω απαίτηση από τον εαυτό μου. Σίγουρα θα υπάρχουν δύσκολες στιγμές, που δεν θα μπορώ να το κάνω. Όμως αν είμαι καλά και ο προπονητής μου επιλέγει να παίζω, θα παίζω συνέχεια. Θέλω να πάρω ευθύνες».
– Τι ήταν αυτό που σε ξενέρωσε πέρυσι;
«Νομίζω ότι αυτό που ξενέρωσε και τον περισσότερο κόσμο. Τα επεισόδια στον τελικό. Η ομάδα είχε κάποια χρόνια να πάρει έναν τίτλο και δεν μας άφησαν να το «χαρούμε». Χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω αυτούς που μπήκαν μέσα -τα έχω καταδικάσει αυτά πολύ καιρό πριν- είναι νομίζω ένα γενικό φαινόμενο που επικρατεί στην Ελλάδα. Το μείγμα όπως είπα και πέρυσι off the record είναι εκρηκτικό.
Τα πράγματα, αν δεν παρθούν μέτρα, οδηγούν στο να έχουμε θύματα. Αυτό σας το λέω σαν κραυγή αγωνίας από ποδοσφαιριστές. Σαν να σας μιλάει ο «εκπρόσωπος του ΠΣΑΠ». Είναι η αγωνία η δικιά μας. Έχουμε παιδιά, έχουμε οικογένεια. Ο κάθε ένας μπορεί να μπει μέσα στο γήπεδο, δεν ξέρεις τι θα σου συμβεί. Αν δεν παρθούν μέτρα θα θρηνήσουμε θύματα. Δεν το οριοθετώ στους ποδοσφαιριστές. Κάθε ζωή είναι ζωή».
– Υπάρχει όμως και η άποψη ότι και οι ποδοσφαιριστές δεν κάνουν κάτι για το θέμα της βίας. Λένε ότι από τη στιγμή που γίνονται αυτά τα επεισόδια λ.χ. φέτος στο Καραϊσκάκη, στην Τούμπα, στον τελικό του Κυπέλλου, οι ποδοσφαιριστές δεν θα έπρεπε να συνεχίζουν να παίζουν…
«Έχεις δίκιο. Το ότι δεν αλλάζουν τα πράγματα στην Ελλάδα, φταίνε και οι ποδοσφαιριστές. Όχι ότι δεν γίνονται προσπάθειες. Κατά την περσινή σεζόν κάναμε προσπάθειες, είπαμε κάποια πράγματα, προσπαθήσαμε να περάσουμε ένα μήνυμα ότι είμαστε ενωμένοι. Κάποιοι συνάδελφοί μας, είτε επειδή δέχτηκαν πιέσεις, είτε επειδή δεν έχουν την προσωπικότητα να αντέξουν την πίεση, είτε να πουν στον πρόεδρό τους «θα μπουν να με μαχαιρώσουν».
Θα πω ένα απλό παράδειγμα. Κάναμε γενική συνέλευση του ΠΣΑΠ και δεν ήταν ούτε ένας παίκτης του Ατρομήτου. Γιατί; Πως εγώ θα έχω απαίτηση από τον πρόεδρο, τον φίλαθλο, αν δεν βγω εγώ ο ίδιος μπροστά. Και δεν είναι ότι οι μεγάλες ομάδες απέχουν.
Εμείς είμαστε οι πρώτοι, εμείς θέλουμε να φύγει η βία από το γήπεδο. Εμείς -που αναλογικά οι οπαδοί των μεγάλων ομάδων κάνουν τα περισσότερα επεισόδια μιας και είναι και περισσότεροι. Εμείς θέλουμε ν’ αλλάξει, γιατί εμείς οι ίδιοι έχουμε σιχαθεί το ποδόσφαιρο πραγματικά. Πλέον φοβόμαστε να μπούμε στο γήπεδο. Δεν ξέρουμε αν θα μπουκάρει κάποιος, ο οποίος δεν ξέρω και εγώ τι θα έχει πιει και θα κάνει μια κίνηση ας πούμε με ένα μαχαίρι. Γιατί δεν τον ελέγχει κανείς.
Όπως έγινε στην Τούμπα που πήγε να με κάψει ο άλλος με τον πυρσό. Ή όπως έγινε με τον Σισέ. Ήθελε πολύ να έχει κάποιος ένα μαχαίρι και να κάνει μια κίνηση στον Σισέ, όπως ήταν τα πράγματα εκείνη τη στιγμή; Το μαχαίρι δεν περνάει στα γήπεδα; Εδώ περνούν… πιστόλια και οβίδες! Είναι πολύ σοβαρά θέματα αυτά.
Δυστυχώς οι ποδοσφαιριστές δεν ακούγονται. Το δικό μας όργανο είναι πάρα πολύ αδύναμο. Σε άλλες χώρες πραγματικά μπορούν να καθορίσουν τις εξελίξεις. Οι Έλληνες δεν έχουμε καταλάβει τη δύναμή μας. Εμείς είμαστε το πετρέλαιο που μπαίνει στη μηχανή του ποδοσφαίρου. Δεν μπορούν να το καταλάβουν. Είτε επειδή δεν έχουν προσωπικότητα, είτε επειδή φοβούνται τον εκάστοτε πρόεδρο και τις απειλές.
Υπήρξε ποδοσφαιριστής που έλεγε ότι δεν μπορεί να συμμετάσχει γιατί ο πρόεδρος του έλεγε ότι δεν θα πληρωθεί γιατί δεν θα δώσει τα χρήματα η Nova. Βάζεις όμως στη ζυγαριά τη ζωή σου, για ένα τηλεοπτικό συμβόλαιο; Ή εσύ που απειλείς, βάζεις στη ζυγαριά τη ζωή του ποδοσφαιριστή ή του οποιουδήποτε, για εκατό χιλιάδες που θα πάρεις από τη «Χ» Nova ή από τον ΟΠΑΠ; Τα έχουμε ξεφτιλίσει όλα; Γιατί; Για το κέρδος; Και δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι φεύγοντας η βία από το γήπεδο, το κέρδος θα είναι 10πλάσιο; Γιατί ο κόσμος θα έρθει πιο εύκολα στο γήπεδο. Όλα θα είναι καλύτερα. Και το κέρδος μεγαλύτερο γιατί το προϊόν θα είναι καθαρό. Μήπως εξυπηρετείται τίποτα άλλο;»
– Καβάλα και Ολυμπιακός Βόλου δέχονται κυρώσεις γιατί εμπλέκονται στα στημένα…
«Δεν θέλω να μιλήσω γι’ αυτό. Θα πω μόνο το εξής: Αν είναι υπεύθυνοι αυτοί, ο Ολυμπιακός Βόλου και η Καβάλα για ότι συμβαίνει και πέσανε, καλά έκαναν και πέσανε. Δεν θέλω να πω κάτι επ’ αυτού. Ας το αφήσουμε να πάρει τον δρόμο του. Να βγει ό,τι είναι να βγει. Είμαι πολύ χαρούμενος που η ομάδα μου σε όλο αυτό που έχει γίνει δεν υπάρχει πουθενά.
Με λυπεί όμως γιατί κάποιοι προσπάθησαν και έπαιξαν όλα αυτά τα χρόνια με τον ιδρώτα των ποδοσφαιριστών και έπαιξαν πάρα πολύ με τα συναισθήματα των ανθρώπων στις κερκίδες. Μπορεί να έχουν χαθεί ζωές. Συναισθήματα λύπης ή χαρά που αφορούν την ομάδα, έχουν ανεκτίμητη αξία. Δεν αγοράζονται και δεν πουλιόνται με κανένα αντίτιμο. Το αν είσαι χαρούμενος ή λυπημένος με την ομάδα σου, αυτό δεν αγοράζεται με τίποτα. Γι’ αυτούς τους λόγους θα πρέπει να υπάρξουν τιμωρίες. Για τα συναισθήματα των οπαδών, για τον ιδρώτα των παικτών, οι οποίοι πιστεύω πως παραμένουν ένα αγνό κομμάτι στο ελληνικό ποδόσφαιρο…»
πηγή: sportfm