Απογοήτευση, προβληματισμός, πολλά σκυμμένα κεφάλια και αρκετή… μουρμούρα συνθέτουν το σκηνικό στον Ολυμπιακό την επομένη του άδοξου αποκλεισμού από τη Σιένα στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας. Το www.sport-fm.gr ανοίγει το μαύρο κουτί και αναλύει: την κακή διαχείριση στο θρίαμβο και τις ήττες, την υστέρηση των ηγετών της ομάδας, τα λάθη και τα χαμένα ριμπάουντ, τη στελέχωση του ρόστερ το καλοκαίρι, αλλά και τη συνέχεια της σεζόν στο λιμάνι.

Λάθος διαχείριση… σε όλα

Πώς το θεωρητικό φαβορί έχοντας το πλεονέκτημα έδρας και ξεκινώντας εντυπωσιακά τη σειρά έφτασε να αποκλείεται; Καλοί οι αριθμοί και ο εντοπισμός των αγωνιστικών αδυναμιών με στατιστικές… αποδείξεις, αλλά το κυριότερο λάθος του Ολυμπιακού σε αυτή τη σειρά έχει να κάνει με τη νοοτροπία. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν διαχειρίστηκαν σωστά ούτε το θρίαμβο του 89-41 στον πρώτο αγώνα, καθώς στον δεύτερο αγώνα στο ΣΕΦ εμφανίστηκαν ανεξήγητα χαλαροί στην αρχή και αγχωμένοι στη συνέχεια, ούτε καθεμιά από τις δύο ήττες τους από τη Σιένα, που οδήγησαν στον αποκλεισμό με την τρίτη. Ενώ οι πρωταθλητές Ιταλίας χρησιμοποίησαν τη συντριβή ως επιπλέον κίνητρο και οπλίστηκαν με αποφασιστικότητα για απαντήσεις, η ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς μετά την ήττα-σοκ στο ΣΕΦ (65-82) πανικοβλήθηκε, δεν συνήλθε ποτέ και υποτάχτηκε στη μοίρα της. Η ευθύνη για τη λανθασμένη διαχείριση ανήκει πρωτίστως στον προπονητή-ο οποίος είχε το θάρρος να την επωμιστεί-αλλά και στους παίκτες, η πλειονότητα των οποίων είχε την εμπειρία για να διαχειριστεί πολύ καλύτερα την κρίση από ό,τι έπραξε τελικά.

Τα ατού εκτός ρυθμού

Ο Ολυμπιακός δεν πήρε αυτά που περίμενε από τις προσωπικότητες που διαθέτει η ομάδα. Κανείς δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και δεν έσυρε το κάρο από τη λάσπη, όταν έδειχνε να βαλτώνει και χρειαζόταν κάποιον να σημάνει το σύνθημα της αφύπνισης. Ο Βασίλης Σπανούλης από τους 14,8 πόντους και τα 3,5 λάθη ανά αγώνα στις δύο πρώτες φάσεις της Ευρωλίγκας έπεσε στους 11,3 πόντους (με το 39,7% που είχε στα τρίποντα να πέφτει στο 15,8%) και ανέβηκε στα 4,8 λάθη κατά μέσο όρο. Ο Θοδωρής Παπαλουκάς δεν κατάφερε να προσφέρει όσα περίμενε ο Ολυμπιακός σε δημιουργία κι έλεγχο του αγώνα, ενώ ο Μίλος Τεόντοσιτς και ο Γιάννης Μπουρούσης εμφανίστηκαν εκτός ρυθμού μετά την απουσία τους λόγω τραυματισμού ο μεν και… καραντίνας ο δε για αρκετό χρονικό διάστημα. Αν συνυπολογιστεί και η μέτρια παρουσία (ειδικά σε άμυνα και ριμπάουντ) του Ράσο Νεστέροβιτς, συμπληρώνεται μία πεντάδα «βασικών» λόγων που ο Ολυμπιακός δεν ήταν αυτός που έπρεπε.

Το δείχνουν και οι αριθμοί

Κι επειδή στο μπάσκετ οι αριθμοί λένε σχεδόν πάντα την αλήθεια, η κακή εικόνα του Ολυμπιακού στο παρκέ αποτυπώνεται στη στατιστική. Από τα 13,8 λάθη ανά αγώνα στις δύο πρώτες φάσεις της διοργάνωσης, οι «ερυθρόλευκοι» απέναντι στη Σιένα ανέβηκαν στα 19 ανά αγώνα, ενώ από τα 9 επιθετικά ριμπάουντ των αντιπάλων του κατά μέσο όρο μέχρι το Top 16, η ομάδα του «Ντούντα» έφτασε να χαρίζει 11,5 δεύτερες ευκαιρίες στον αντίπαλο. Λάθη και ριμπάουντ έδωσαν επιπλέον κατοχές της μπάλας στη Σιένα, ενώ ο Ολυμπιακός παρότι είχε καλύτερα ποσοστά από τους Ιταλούς σε βολές (80,4% έναντι 75%) και κυρίως δίποντα (57,6% έναντι 45,6%), ήταν τραγικός στα τρίποντα με μόλις 26,7% (από το 32,6% των δύο πρώτων φάσεων) έναντι 38,7% της Σιένα.

Άκαιρη η συζήτηση για το ρόστερ

Ο αποκλεισμός έδωσε νέα τροφή σε συζητήσεις για το κατά πόσο το ρόστερ του φετινού Ολυμπιακού είχε την ποιότητα και το βάθος για να φτάσει αρχικά στο Final 4 και εν συνεχεία στην κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Λάθη σαφώς κι έγιναν (κυρίως με την αποδυνάμωση στις θέσεις «3» και «4» όπου Κέσελι και Νίλσεν απέτυχαν παταγωδώς έστω και να… θυμίσουν τους προκατόχους τους Τσίλντρες και Κλέιζα αντίστοιχα), ωστόσο η αιτία του αποκλεισμού δεν είναι εκεί. Ο Ολυμπιακός με το ίδιο ρόστερ επικράτησε σε έδρες όπως του Παναθηναϊκού, της Βαλένθια και της Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ και ο λόγος που δεν κατάφερε να κάνει το ίδιο κόντρα στη Σιένα, είναι πως οι ίδιοι παίκτες (αλλά και ο προπονητής) δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.

Στροφή στην Ελλάδα

Για τον Ολυμπιακό δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέραν της άμεσης ανασύνταξης και της στροφής στους δύο εγχώριους τίτλους. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι στο λιμάνι που παρά τις αποκαρδιωτικές εμφανίσεις απέναντι στη Σιένα αισιοδοξούν ότι όπως η περσινή σεζόν άρχισε ιδανικά-με την κατάκτηση του Κυπέλλου επί του Παναθηναϊκού και την πρόκριση στο Final 4-και ολοκληρώθηκε πολύ άσχημα, με μία βαριά ήττα στον τελικό από την Μπαρτσελόνα και την αποτυχία της κατάκτησης του πρωταθλήματος, έτσι και η φετινή περίοδος που δείχνει να «στραβώνει» μετά τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό, μπορεί να ολοκληρωθεί με την κατάκτηση του Κυπέλλου και του Πρωταθλήματος για να ξεχαστεί ή μάλλον να μετριαστεί ο πόνος και το κλείσιμο της χρονιάς να είναι επιτυχές.

Άλλωστε ο Ολυμπιακός είναι και… παραείναι εντός των εγχώριων στόχων, καθώς συμμετέχει στον τελικό του Κυπέλλου (που πιθανότατα θα γίνει μία εβδομάδα μετά τη συμμετοχή του Παναθηναϊκού στο Final 4, στις 15 Μαΐου) και έχει τον πρώτο λόγο για να εξασφαλίσει την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο της Α1 και το πλεονέκτημα έδρας στα play-offs, έχοντας επικρατήσει στον πρώτο γύρο στο ΟΑΚΑ (61-65) και περιμένοντας τον «αιώνιο» αντίπαλο στο ΣΕΦ στις 16 ή 17 Απριλίου.

Κομβικό ρόλο στην έκβαση της χρονιάς θα παίξει ρόλο η αντίδραση του Ολυμπιακού, του προπονητή, των παικτών, αλλά και του κόσμου του, στην πρώτη στραβοτιμονιά. Η πρώτη δοκιμασία δεν στέφθηκε με επιτυχία και μένει να φανεί αν πρόκειται απλώς για μία (πολύ) κακή παρένθεση ή απλώς για την αρχή ενός μεγαλύτερου κακού…

Πηγή: sport-fm.gr