Στο ντοκιμαντέρ του MEGA για τα 100 χρόνια του Ολυμπιακού μίλησε ο διοικητικός ηγέτης του συλλόγου Βαγγέλης Μαρινάκης και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην περσινή κατάκτηση του Conference και του Youth League, τη σχέση μεταξύ του Πειραιά και του Ολυμπιακού, καθώς και για τον πατέρα του, Μιλτιάδη.
Για το τι σημαίνει για αυτόν ο Ολυμπιακός: «Είναι μία μεγάλη αγάπη. Είναι αυτή η θετική αύρα. Ο παλμός του κόσμου. Σε προδιαθέτει να κερδίζεις και να είσαι νικητής. Αυτό μεταφέρεται σε όλους, σε όσους είναι στον σύλλογο».
Για την αγορά του Ολυμπιακού: «Τις μεγάλες ή τις κρίσιμες αποφάσεις δεν τις σκέφτεσαι πολύ γιατί αν τις σκεφτείς και αρχίσεις να τα ζυγίζεις, μπορεί να μην το κάνεις. Για τον Ολυμπιακό δεν το σκέφτηκα πάρα πολύ. Χρειαζόταν να βρεθεί ένας άνθρωπος, ο οποίος θα είχε αγάπη για τον Ολυμπιακό και θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε αυτό που χρειάζεται ένας πρόεδρος για να διοικήσει τον Ολυμπιακό. Σε μία δύσκολη περίοδο γιατί το 2010 η Ελλάδα έμπαινε στη μεγάλη κρίση.
Ο κ. Κόκκαλης ήταν πολλά χρόνια στον Ολυμπιακό, είχε προσφέρει πολλά στον Ολυμπιακό. Ξέρετε, είναι μεγάλο το πρόβλημα της διαδοχής. Όσο καλά και να έχεις πάει, ο κόσμος θεωρεί υποχρέωσή σου η ομάδα να συνεχίσει τις επιτυχίες και να μην διαλυθεί. Είδα, λοιπόν, τότε ότι δεν υπήρχαν πολλοί πρόθυμοι όχι μόνο να ξοδέψουν ή να επενδύσουν χρήματα, αλλά και να πάρουν την ευθύνη. Διότι είναι μία τεράστια ευθύνη, που όπως σας είπα, χωρίς να το σκεφτώ πολύ, αποφάσισα να την πάρει.
Δεν ήταν εύκολο. Ήταν και μία περίοδος που στον Παναθηναϊκό, λόγω της πολυμετοχικότητας, είχαν μπει καινούργιοι επενδυτές, είχαν ξοδέψει πάρα πολλά χρήματα, είχαν πάρει το νταμπλ, είχαν κάνει διάφορες κινήσεις για να φτιάξουν έναν μεγάλο Παναθηναϊκό για να επανέρθει, όπως έλεγαν, η αυτοκρατορία. Ε και κάπου εκεί τους χάλασα τα σχέδια σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα».
Για την κατάκτηση του Conference League: «Ζήσαμε μεγάλες στιγμές, στην Ελλάδα κιόλας. Μαζί με τον κόσμος μας. Ήταν μία πολύ μεγάλη στιγμή. Η κατάκτηση του Youth League είναι εξίσου κάτι σημαντικό. Κάτι το οποίο δεν έχει πετύχει καμία ευρωπαϊκή ομάδα. Έγινε μετά από οργάνωση χρόνων. Είχαμε κάνει στο παρελθόν μεγάλες νίκες, απέναντι σε μεγάλους αντιπάλους. Έπρεπε να το πιστέψουν οι παίκτες. Έπρεπε να το πιστέψουν όλοι, από τον φύλακα, την καθαρίστρια, τους παίκτες. μέχρι τον προπονητή».
Για τη νύχτα του Conference League: «Το βράδυ που κερδίσαμε το Conference League είδαμε 2.000.000 ανθρώπους να βγαίνουν στους δρόμους. Ήταν Έλληνες περήφανοι, που γιόρταζαν για την Ελλάδα. Το είδαμε όταν στείλαμε τα Κύπελλα σε πόλεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πήγαν να φωτογραφηθούν, να το αγγίξουν και να το φιλήσουν. Σίγουρα πολλοί νέοι δεν ήταν Ολυμπιακοί. Όλα τα τμήματα του Ολυμπιακού πρωταγωνιστούν στην Ευρώπη. Είναι πολύ καλό για τη νεολαία να βλέπει να πρωταγωνιστούν οι αθλητές στην Ευρώπη. Είναι σημαντικό να ακολουθούν τον αθλητισμό. Να βλέπουν ότι μπορούν να κατακτήσουν κορυφές».
Για το Youth League: «Ήταν ένα όνειρο να δεις 11 Ελληνόπουλα να κατακτούν πρωταθλήματα, Κύπελλα και ευρωπαϊκά τρόπαια. Το είχα ονειρευτεί σε μικρό χρονικό διάστημα μέσα σε αυτά τα 15 χρόνια το βιώσαμε».
Για το τι έδωσε ο Πειραιάς στον Ολυμπιακό: «Έδωσε τους ανθρώπους του, το DNA του μαχητή. Ανθρώπους που παλεύουν για να ζήσουν με αξιοπρέπεια, να παλέψουν και στο τέλος να βγουν νικητές. Είναι σημαντικό για μία ομάδα να παλεύει, να έχει τον κόσμο στο πλευρό του, να παλεύει χωρίς συμβιβασμούς».
Για το τι θυμάται από τον πατέρα του: «Ήταν αυστηρός εκεί που έπρεπε. Κρατούσε σχέση με τους παίκτες και μετά τον Ολυμπιακό. Είχε χτιστεί μία οικογενειακή σχέση με τους ποδοσφαιριστές. Έδινε μάχες με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ εκείνη την περίοδο, αλλά ειδικά τον Παναθηναϊκό, όμως στο τέλος κερδίσαμε. Ζούσαμε στο γήπεδο, στα αποδυτήρια. Όλα αυτά περνάνε στο υποσυνείδητο. Σε βοηθάνε αν στο μέλλον θέλεις να ασχοληθείς».
Για την πρώτη του ανάμνηση από τον Ολυμπιακό: «Είναι όταν με είχε φέρει ο πατέρας μου στο γήπεδο. Δεν θυμάμαι αν ήμουν πέντε ή έξι ετών. Είχαμε κερδίσει και ήταν κάτι δεδομένο τότε. Ήταν υποχρέωση να κερδίσει ο Ολυμπιακός και να δίνει χαρά στον κόσμο της».
