Η απόφαση του Mark Clattenburg να αποχωρήσει από την Premier League το 2017 ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της απογοήτευσης που ένιωθε από την απανθρωποποίηση του επαγγέλματος του διαιτητή.
Στη σύγχρονη εποχή του VAR, οι διαιτητές συχνά θεωρούνται μηχανές, αποκομμένοι από την ανθρώπινη διάσταση του ρόλου τους, αφού κάθε απόφαση, κάθε κόρνερ, κάθε κίτρινη κάρτα φαίνεται να είναι εντελώς αυτόματη, σαν να μην έχουν συναισθήματα ή ανθρώπινη υπόσταση.
Η PGMOL (Professional Game Match Officials Limited), η ομοσπονδία που εποπτεύει τους διαιτητές, ενισχύει αυτή την αντίληψη. Οι διαιτητές είναι εκεί για να τους βλέπουμε και να τους κατηγορούμε, αλλά ποτέ να τους ακούμε.
Πρόσφατα, όπως φάνηκε με τον David Coote, όταν οι διαιτητές δεν μπορούν να ελέγξουν τα συναισθήματά τους, οι συνέπειες είναι σοβαρές. Ο Coote βρέθηκε στη δημοσιότητα αυτή την εβδομάδα για ένα απαράδεκτο σχόλιο εναντίον του Jurgen Klopp, το οποίο οδήγησε σε προσωρινή αναστολή του. Όμως, η αλήθεια είναι ότι οι διαιτητές είναι άνθρωποι, και αν το κατανοούσαμε αυτό, ίσως η απόσταση μεταξύ μας και αυτών να μην ήταν τόσο μεγάλη.
Ο Clattenburg, όταν μίλησε για την απόφασή του να αποχωρήσει, χρησιμοποίησε τη λέξη «ανακούφιση». Ήταν ανακουφισμένος που θα μπορούσε επιτέλους να κριθεί για το ποιος ήταν πραγματικά, αντί για την αρνητική εικόνα που παρουσίαζαν τα ΜΜΕ. Στην πραγματικότητα, η απανθρωποποίηση των διαιτητών εξυπηρετεί μόνο την ανάγκη μας να αισθανθούμε ανώτεροι.
Αυτό το θέμα είναι καθολικό. Όταν ο Clattenburg ήταν στην κορυφή της καριέρας του, είχε μια εμπειρία στο Newcastle, όπου μετά από μια αναπάντεχη συνάντηση με φίλους, βρέθηκε να συζητά για ποδόσφαιρο, δείχνοντας ότι οι διαιτητές δεν είναι μόνο οι αυστηροί ενδιάμεσοι στον αγωνιστικό χώρο. Έχουν και αυτοί προσωπικές ζωές, χόμπι και συναισθήματα.
Σύμφωνα με την Daily Mail, άλλοι διαιτητές, όπως ο Mike Dean και ο Michael Oliver, είναι επίσης άνθρωποι με τα ίδια ενδιαφέροντα και ελαττώματα. Ο Dean είναι γνωστός για την αίσθηση του χιούμορ του, ενώ ο Oliver, ο οποίος υποστηρίζει τη Newcastle, απολαμβάνει να παρακολουθεί τα παιχνίδια της ομάδας του και να χαλαρώνει με την οικογένειά του.
Αυτή η ανθρώπινη πλευρά των διαιτητών είναι κάτι που συχνά ξεχνάμε. Παρά τις σοβαρές αντιφάσεις και τις ατυχείς συμπεριφορές, όπως αυτή του Coote, οι διαιτητές είναι τελικά άνθρωποι, με αδυναμίες και συναισθήματα, όπως όλοι μας. Η αποδοχή αυτής της πραγματικότητας θα μπορούσε να μειώσει την απόσταση που υπάρχει μεταξύ των διαιτητών και του κοινού.
Ακόμη και όταν είναι υπό την πίεση του κοινού και των ΜΜΕ, παραμένουν άνθρωποι με τις δικές τους ανάγκες και αντιφάσεις.
Η απομάκρυνση του Clattenburg από την Premier League του επέτρεψε να παρουσιάσει τον πραγματικό του εαυτό στους ανθρώπους, χωρίς να τον καταδικάζουν για την εικόνα που του είχαν επιβάλει τα ΜΜΕ. Ο ίδιος δήλωσε ότι πλέον ήθελε να τον κρίνουν για αυτό που πραγματικά είναι και όχι για τον ρόλο που του έδιναν.
Η ιστορία του David Coote, αν και άκρως απογοητευτική για τον ίδιο, θυμίζει σε όλους μας ότι οι διαιτητές είναι άνθρωποι και όχι ρομπότ, και ίσως θα έπρεπε να τους αντιμετωπίζουμε με περισσότερη κατανόηση και λιγότερη κριτική.
