Ο Αντρέ Ορτα ήρθε στα μέρη μας στα τέλη Ιανουαρίου και σε χρόνο ρεκόρ πρόλαβε να νιώσει ότι στον Ολυμπιακό υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την εξέλιξη της καριέρας του.
Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ θα πρέπει να είναι πραγματικά χαρούμενος ακούγοντας έναν παίκτη που ήρθε με τις ευλογίες του Κάρλος Καρβαλιάλ, να μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τον 63χρονο Βάσκο τεχνικό. Για αυτή την «τρελή» χρονιά, ο μέσος των Πειραιωτών παραχώρησε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, στην Α’ Bola, μία από τις μεγαλύτερες αθλητικές εφημερίδες της χώρας του.
Αναλυτικά τα όσα είπε ο Πορτογάλος άσος των ερυθρολεύκων»:
Αν κάποιος σου έλεγε στις αρχές Ιανουαρίου ότι θα τελειώσεις τη φετινή σεζόν με ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο, τι θα του έλεγες;
«Θα έλεγα ότι ίσως είχε καπνίσει κάτι… δυνατό. Ξέρουμε ότι στο ποδόσφαιρο τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά ούτε εμείς μπορούμε να λέμε ψέματα. Τότε, δεν ήταν κάτι που περίμενα. Ότι θα τελειώσω αυτή τη σεζόν κερδίζοντας ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο. Όχι, δεν το πίστευα, αυτή είναι η αλήθεια. Όταν εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σε διοργανώσεις,
συνειδητοποιούμε ότι έχουμε μια ευκαιρία. Αλλά φυσικά ήταν κάτι στο οποίο δεν πίστευα πραγματικά».
Πώς εξηγείς την πορεία του Ολυμπιακού στο Conference League; Υπήρξαν κάποιες απίστευτες στιγμές. Έπρεπε να συνέλθετε από την ήττα με 4-1 εντός έδρας στον πρώτο αγώνα των «16».
«Νομίζω ότι ήμασταν πολύ ικανοί. Δεν νομίζω ότι ήμασταν πληθωρικοί, αλλά ήμασταν επιδέξιοι σε ό,τι έπρεπε να κάνουμε. Από τα εννέα παιχνίδια που παίξαμε, το μόνο παιχνίδι όπου δεν ήμασταν πραγματικά καλοί, και ήμασταν πολύ κακοί, ήταν το παιχνίδι της Μακάμπι Τελ Αβίβ εντός έδρας, το 1-4, που δεν πήγε τόσο καλά για εμάς. Στα άλλα παιχνίδια, είχαμε τα πάντα… με τη Φερεντσβάρος κερδίσαμε και τα δύο παιχνίδια. Μετά ήρθαν τα ματς με την Μακάμπι και ακολούθως η Φενερμπαχτσέ, όπου προκριθήκαμε στα πέναλτι.
Με άλλα λόγια, είχαμε λίγο από όλα στο δρόμο για τον τελικό. Παίξαμε πολύ καλά με την Άστον Βίλα, όχι μόνο στο πρώτο αλλά και στο δεύτερο παιχνίδι. Έκαναν κι εκείνοι την προσπάθειά τους μετά το 4-2 στο πρώτο ματς, αλλά σκοράραμε από νωρίς, κάτι που μας έδωσε μεγαλύτερο προβάδισμα. Ήμασταν ικανοί. Μου αρέσει να χρησιμοποιώ τη λέξη αυτή. Και επίσης αισθάνομαι ότι η νοοτροπία είναι λίγο διαφορετική από την πορτογαλική, από τα νοκ άουτ παιχνίδια που έχω παίξει με πορτογαλικές ομάδες, κυρίως στην Μπράγκα, που ήταν όλη μου η καριέρα. Η νοοτροπία, ή τουλάχιστον αυτό που ένιωσα από αυτή την εμπειρία, είναι ότι τα παιδιά βγαίνουν να παίξουν ένα ακόμη παιχνίδι, να κάνουν αυτά που πρέπει και να εκτελέσουν το σχέδιο. Γι’ αυτό λέω, δεν ήμασταν πληθωρικοί, εκτός από το 1-6 στη Σερβία, γιατί έπρεπε πραγματικά να συνέλθουμε από το βαρύ 1-4.
Νομίζω λοιπόν ότι ήμασταν ικανοί, ακόμα και στον τελικό. Απέναντι στην Φιορεντίνα καταφέραμε να είμαστε έξυπνοι στον τρόπο που προσεγγίσαμε το παιχνίδι. Καταλάβαμε τις στιγμές, που έπρεπε να επιτεθούμε, που έπρεπε να αμυνθούμε, γιατί στο τέλος το παιχνίδι έχει όλες αυτές τις πτυχές και τελικά μας βγήκε».
Απέναντι στη Φενερμπαχτσέ, έπρεπε να εκτελέσεις πέναλτι απέναντι στον Λιβάκοβιτς, ο οποίος ειδικεύεται σε αυτό – έχοντας κάνει εξαιρετική δουλειά στο τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο [με την Κροατία]. Όταν εκτέλεσες το πέναλτι, σκέφτηκες ποιος ήταν μπροστά σου;
«Ήξερα τον τερματοφύλακα, θυμήθηκα τα πέναλτι στο Μουντιάλ. Δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα πολύ άνετα. Θα έκανα το πέμπτο πέναλτι, υπάρχει μια αστεία ιστορία για αυτό. Ήρθε ο βοηθός προπονητή και μου είπε: «Θα εκτελέσεις το πέμπτο πέναλτι». Δεν είχα εκτελέσει ποτέ πέναλτι, δεν εκτέλεσα ποτέ πέναλτι και ήθελαν να κάνω το πέμπτο; Και ένας από τους συνηθισμένους που εκτελούσαν πέναλτι, ο Ροντινέι, ήταν τρίτος. Μίλησα με τον Ροντινέι και του είπα: Κοίτα, θα εκτελέσω το τρίτο και εσύ πέμπτο, γιατί είσαι πιο άνετος. Μπορείς να νιώθεις αυτοπεποίθηση εκείνη τη στιγμή, και εγώ είχα αυτοπεποίθηση, αλλά ήταν κάτι που δεν είχα κάνει ποτέ πριν. Μετά κατέληξα 3ος, σκόραρα, μετά ο Ροντινέι ήρθε 5ος και αστόχησε. Αλλά ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο, γι’ αυτό επέλεξα το πιο απλό: να στείλω τη μπάλα στη μέση. Συνήθως αυτό λειτουργεί».
