Η μικρή κοινωνία της Ερμιόνης θρηνούσε την απώλεια του εξάχρονου Νίκου, λίγες μόλις ημέρες μετά την πρωτοχρονιά του 1994. Οι γονείς του παιδιού και τα έξι αδέλφιά του συντετριμμένοι έκλαιγαν σπαρακτικά στην κηδεία του παιδιού το οποίο, λίγες ημέρες νωρίτερα, είχε βρεθεί άγρια δολοφονημένο κοντά στο σπίτι τους.
Γράφει η Μαρία Ζαχαροπούλου
Απαρηγόρητος ο πατέρας του παιδιού Μανώλης Δουρής ορκιζόταν πως θα εκδικηθεί το φονιά. Τον άνθρωπο που κακοποίησε σεξουαλικά το Νίκο και στη συνέχεια τον έπνιξε, κρατώντας κλειστό το στόμα και τη μύτη του.
Το παιδί εξαφανίστηκε παραμονή πρωτοχρονιάς. Ο μικρός καθυστέρησε να γυρίσει στο σπίτι και οι δικοί του ανησύχησαν και άρχισαν να τον αναζητούν. Ο Μανώλης και η Γεωργία Δουρή έσπευσαν στην αστυνομία η οποία κινητοποιήθηκε άμεσα, όπως άλλωστε έκαναν και όλοι οι κάτοικοι της περιοχής, που άρχισαν να ψάχνουν σε όλα τα πιθανά και απίθανα σημεία του χωριού.
Αυτός, όμως, που βρήκε το άψυχο και κακοποιημένο κορμάκι του Νίκου ήταν ο ίδιος του ο πατέρας, ο οποίος συνοδευόταν από τον άλλο του γιο. Το πτώμα του παιδιού ήταν κρυμμένο σε ένα μαντρότοιχο, κοντά στο σπίτι τους και κάποιοι τότε σχολίασαν πως «έπρεπε να γνωρίζεις το σημείο για να πας εκεί».
Η ανατροπή
Η ανατροπή ήρθε λίγες ημέρες αργότερα όταν στο στόχαστρο των αρχών μπήκε ο 40χρονος, τότε, πατέρας του παιδιού, Μανώλης Δουρής. Η αστυνομία προσπάθησε να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία για τον δράστη του εγκλήματος. Εστίασε στον τόπο που βρέθηκε το άψυχο κορμάκι του εξάχρονου και εξέτασε το ενδεχόμενο να ήταν εκεί και ο τόπος του εγκλήματος. Παράλληλα, πήρε καταθέσεις από συγγενείς, φίλους και γνωστούς.
Ο πατέρας του παιδιού έπεσε σε αντιφάσεις, ενώ βάρυνε για την αστυνομία και το γεγονός, ότι βρήκε ο ίδιος το παιδί σε ένα μέρος που μόνο κάποιος που ήξερε, θα έψαχνε. Ο Μανώλης Δουρής δεν άργησε να ομολογήσει ότι ήταν εκείνος που διέπραξε το αποτρόπαιο έγκλημα.
«Με κυριεύει μια σπάνια ασθένεια, με μεταμορφώνει. Με έπιαναν κρίσεις και δεν έβλεπα μπροστά μου. Ο καθένας στη θέση μου το ίδιο μπορεί να έκανε». (…) «Είμαι μεγάλο κτήνος, αφού κατάφεραν τα χέρια μου, με απάνθρωπο τρόπο, να κάνουν αυτό που έκαναν. Για μένα δεν έπρεπε να υπάρχει ούτε σωτηρία ούτε λύπηση, μόνο βασανισμός μέχρι να πεθάνω», είπε ενώπιον των αρμόδιων αρχών.
Τα φώτα της δημοσιότητας επικεντρώθηκαν πάνω στον Μανώλη Δουρή ο οποίος χαρακτηρίστηκε, μεταξύ άλλων, «ανθρωπόμορφο τέρας» και «κτήνος». Όπως είπαν στη συνέχεια, όσοι τον γνώριζαν, ο άνδρας, πρωταγωνιστής ενός εγκλήματος που δεν το χωρούσε ο ανθρώπινος νους, αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα τα οποία επιδεινώθηκαν μετά την επιστροφή του από την Κύπρο, όπου πολέμησε το 1974. Ο Δουρής, τότε, έπαθε αμόκ και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο και ο ίδιος αργότερα, ισχυρίστηκε ότι έπασχε από μια ασθένεια που του προκαλούσε κρίσεις και θόλωνε το μυαλό του.
Ο Μανώλης Δουρής, ωστόσο, δεν άργησε να πάρει πίσω την ομολογία του. Δήλωσε αθώος και «έδειξε» τη γυναίκα του και τον εραστής της -όπως έλεγε- ως υπεύθυνους για το έγκλημα. «Θα είσαι ελεύθερη να ζήσεις τη ζωή σου, όπως εσύ το ζήτησες μαζί με τον εραστή σου με τον οποίο σκοτώσατε το Νίκο», έλεγε απευθυνόμενος στη γυναίκα του. Ο 40χρονος αναζητούσε δικηγόρο για να τον υπερασπιστεί αλλά χωρίς καμία τύχη. Κανείς δικηγόρος δεν ήθελε να συνδέσει το όνομα του με τον παιδοκτόνο. Τελικά, τον εκπροσώπησε ο δικηγόρος Βασίλης Καρύδης ο οποίος διορίστηκε αυτεπαγγέλτως .
«Είμαι αθώος»
Ο Μανώλης Δουρής, κατά τη διάρκεια της πρωτόδικης δίκης του, στο κακουργιοδικείο Κορίνθου, επέμεινε πως δεν σκότωσε το παιδί του. Αυτό τον ισχυρισμό επιχείρησε να στηρίξει και ο συνήγορος του, ο οποίος εμφανίστηκε πεπεισμένος πως, ο εντολέας του είναι αθώος, καθώς στο δικαστήριο προσκόμισε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία, σε ευαίσθητα σημεία και το στόμα του νεκρού παιδιού, βρέθηκαν τρίχες γεννητικών οργάνων που δεν ανήκαν στον Μανώλη Δουρή.
«Από την έκθεση πραγματογνωμοσύνης των εγκληματολογικών εργαστηρίων μπορεί να τεθεί εν αμφιβόλω η ταυτότητα του δολοφόνου του παιδιού. Μπορεί άλλος να είναι ο βιαστής κι άλλος ο δολοφόνος», είχε εκτιμήσει εκείνη την περίοδο, σε συνέντευξη του ο καθηγητής εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης. Το δικαστήριο, τελικά, έκρινε ένοχο τον Μανώλη Δουρή και τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση, με ενδεχόμενο δόλο, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, 20 χρόνια για βιασμό και 1 έτος για ασέλγεια. «Είναι μια μυστηριώδης υπόθεση και πιστεύω ότι δεν εξετάστηκε όπως έπρεπε, πριν βγει η απόφαση», δήλωσε ο συνήγορος Βασίλης Καρύδης, μετά τη δίκη.
Ο άγραφος νόμος της φυλακής
Όταν, μετά την καταδίκη του, ο Μανώλης Δουρής ανέβηκε στην κλούβα της αστυνομίας, που θα τον μετέφερε στη φυλακή, οι κάμερες κατέγραψαν το αυτοκίνητο να συνταράσσεται, καθώς δεχόταν την επίθεση των συγκρατουμένων του. Μάλιστα, όταν βγήκε από την κλούβα ήταν αγνώριστος από τα χτυπήματα. Οι συνοδοί είπαν πως δεν κατάλαβαν τι γινόταν στην κλούβα και άργησαν να επέμβουν.
Στη διαδρομή, λέγεται, πως κακοποιήθηκε, βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε από τους βαρυποινίτες που τήρησαν τον άγραφο νόμο της φυλακής, σύμφωνα με τον οποίο οι βιαστές ανηλίκων δεν είναι ανεκτοί. Μάλιστα, οι κρατούμενοι στις φυλακές της Τρίπολης δήλωσαν πως θα κάνουν εξέγερση στην περίπτωση που μεταφερόταν εκεί ο παιδοκτόνος. Τα επόμενα δυο χρόνια ο Μανώλης Δουρής άλλαξε τέσσερις διαφορετικές φυλακές. Στις 24 Φεβρουαρίου του 1996 βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του με το καλώδιο της τηλεόρασης.
«Φόρτωσαν το βιασμό και τη δολοφονία στον πατέρα μου»
Είκοσι τρία χρόνια μετά την αποτρόπαια δολοφονία του εξάχρονου Νίκου και οι πληγές στην οικογένεια Δουρή εξακολουθούν να παραμένουν ανοικτές. Πώς ξεπερνιέται άλλωστε ένα τέτοιο σοκ; Ο γιος του Μανώλη Δουρή, Δημήτρης, σε πρόσφατη συνέντευξη του στο «Ε», εξέφρασε την πεποίθηση πως ο πατέρα του δεν ήταν υπεύθυνος για το φρικτό έγκλημα. «Φόρτωσαν το βιασμό και τη δολοφονία στον πατέρα μου», είπε και φωτογράφισε έναν συγχωριανό του, ο οποίος βρίσκεται εν ζωή, όπως διευκρίνισε, ως δράστη: «άλλος άνθρωπος από το χωριό που είχε ασελγήσει σε πάρα πολλά παιδάκια. Αλλά εκείνος είχε χρήματα και τον κάλυπταν… Εκείνη την ημέρα ήμουν μαζί με τον πατέρα μου στη δουλειά από το πρωί. Γυρίσαμε και μας είπαν πως είχε χαθεί το παιδί».
Αλλά και η μητέρα του παιδιού και σύζυγος του Μανώλη Δουρή, Γεωργία, σε παλαιότερη συνέντευξη της, είχε υποστηρίξει την αθωότητά του: «Ο Μανώλης για μένα και για τα παιδιά μου είναι αθώος. Δύο αθώες ψυχές βρίσκονται στο χώμα και οι ένοχοι κυκλοφορούν ελεύθεροι. Ο άνδρας μου οδηγήθηκε στη φυλακή, όπου τον “αυτοκτόνησαν”, καθώς η υπόθεση έπρεπε να κλείσει. Ο Μανώλης ήταν το τέλειο θύμα που μπορούσε να παρουσιαστεί σαν δολοφόνος. Ήταν φτωχός, μεροκαματιάρης και αγράμματος» (…) «Εκείνη την ημέρα ο άνδρας μου βρισκόταν στο σπίτι. Ο Νικολάκης βγήκε να παίξει και χάθηκε. Έπειτα από ώρες τον βρήκαμε σε αυτή την κατάσταση. Η αστυνομία έψαξε, βρήκε τους ενόχους, αλλά επειδή ήταν άνθρωποι ευυπόληπτοι και δεν μπορούσαν να τους ακουμπήσουν, φοβούμενοι ένα μεγάλο σκάνδαλο, τα έριξαν στον άνδρα μου».
