Η αστυνομική καταδίωξη της Θεσσαλονίκης, ο βαρύτατος τραυματισμός του 16χρονου Ρομά από σφαίρα στο κεφάλι, τα επεισόδια που ακολούθησαν -και συνεχίζονται- τα επόμενα 24ωρα, ήρθαν να μας θυμίσουν δύο πράγματα: πρώτον ότι πρέπει να ξαναδούμε ίσως και από μηδενική βάση το ζήτημα της αστυνομικής εκπαίδευσης και δεύτερον ότι στα δυτικά προάστια της Αττικής υπάρχει ένας άλλος -αθέατος για πολλούς- κόσμος, που με σεβασμό στις ιδιαιτερότητες του πρέπει να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο.

Φλεγόμενα οδοφράγματα με κάδους απορριμμάτων και ελαστικά, εμπρησμοί οχημάτων (ακόμη και αστικών λεωφορείων), επιθέσεις σε διερχόμενους οδηγούς, πυροβολισμοί στον αέρα με κυνηγετικά όπλα (κάποιες φορές και σε ευθεία βολή εναντίον αστυνομικών) συνθέτουν εσχάτως το σκηνικό από τα Άνω Λιόσια και το Ζεφύρι, μέχρι τον Ασπρόπυργο και τα Μέγαρα.

Ο πυροβολισμός του 16χρονου από τον αστυνομικό της Ομάδας ΔΙ.ΑΣ., για όσους γνωρίζουν τα τεκταινόμενα στη Δυτική Αττική, λειτούργησε ως βαλβίδα αποσυμπίεσης για μία κοινωνική ομάδα που είτε δεν μπορεί, είτε δεν θέλει να υπακούσει τους νόμους της συντεταγμένης πολιτείας. Όχι, βέβαια, ότι κι αυτή (η πολιτεία) δεν έχει κάνει τα λάθη της στη διαδικασία ενσωμάτωσης…

Η έκρηξη βίας που καταγράφεται τις τελευταίες ημέρες, η ευκολία με την οποία «βγήκαν τα όπλα» ακόμη και από αμούστακα παιδιά, ήρθε να δείξει τα τρία μεγάλα προβλήματα που μαστίζουν τους καταυλισμούς των Ρομά: ναρκωτικά, όπλα και παραβατικότητα… Οι Αρχές εκτιμούν ότι στη Δυτική Αττική –ιδιαίτερα σε Ζεφύρι, Μενίδι και Ασπρόπυργο- έχουν βρει «καταφύγιο» περισσότεροι από 2.000 ποινικοί, οι οποίοι δίνουν και τον τόνο των επεισοδίων που καταγράφονται εσχάτως, αλλά και γενικότερα της ανομίας που απασχολεί μονίμως το αστυνομικό δελτίο.

Διακίνηση ναρκωτικών

Ζεφύρι και Μενίδι είναι οι δύο περιοχές της Δυτικής Αττικής που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «κεντρικές αποθήκες» των καρτέλ διακίνησης ναρκωτικών. Ειδικά οι καταυλισμοί σε Αυλίζα και Πλάτωνα στο Μενίδι, είναι καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας ένα «ατελείωτο» σούπερ μάρκετ ναρκωτικών, όπου τοξικομανείς από κάθε γειτονιά της Αθήνας θα πάνε για να πάρουν τη δόση τους. Η εικόνα στις περιοχές αυτές παραπέμπει σε φαβέλα του Ρίο Ντε Τζανέιρο, ενώ ακόμη και οι πάνοπλοι αστυνομικοί της ΟΠΚΕ προσεγγίζουν με ιδιαίτερη προσοχή, όπως φαίνεται και στις επιχειρήσεις των τελευταίων ημερών.

Το «κόλπο» που χρησιμοποιούν οι διακινητές είναι να μεταφέρουν πάνω τους μικρές ποσότητες, ώστε, ακόμη κι αν συλληφθούν το πολύ σε 2-3 ημέρες να είναι πίσω, δηλώνοντας χρήστες και τοξικομανείς. Παράλληλα, αρκετά είναι και τα περιστατικά στα οποία ανήλικοι αναλαμβάνουν το ρόλο ντίλερ ναρκωτικών. Στα Άνω Λιόσια ανηφορίζουν χρήστες ναρκωτικών που σε πολλές περιπτώσεις παραλαμβάνουν τη δόση τους από ανήλικους και στη συνέχεια παίρνουν το δρόμο της επιστροφής για άλλες περιοχές. Τον τζίρο από τη διακίνηση ναρκωτικών σε αυτή την περιοχή, μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει κανείς να τον υπολογίσει καθώς αποτελούν σκληρό γκέτο ακόμη και για τους Ρομά που είναι εκτός «παιχνιδιού».

Όπλα και «αδέσποτες»

Δεν θα είναι υπερβολή να πει κανείς ότι κάθε μαχαλάς έχει τουλάχιστον ένα όπλο. Η προτίμηση που έχουν οι Ρομά προς τις κυνηγετικές καραμπίνες έχει να κάνει με το γεγονός ότι η απόκτηση τους είναι πολύ πιο εύκολη νομικά, ενώ και ποινικά είναι τελείως διαφορετικό ένας κατηγορούμενος για οπλοκατοχή να «χρεωθεί» ένα παράνομο κυνηγητικό όπλο από ένα 9άρι πιστόλι ή ένα Kalashnikov. Όχι ότι δεν υπάρχει βαρύς οπλισμός, όπως φαίνεται και από τη δράση συμμοριών που… ειδικεύονται στις ληστείες, αλλά αυτός συνήθως είναι κρυμμένος σε χωράφια ή σε σπίτια «κεφαλών» του καταυλισμού!

Το γεγονός ότι οι Ρομά πυροβολούν στον αέρα σε κάθε ευκαιρία (γάμος, κηδεία, αποφυλάκιση κ.ά.) αποτελεί ένα εξίσου μεγάλο πρόβλημα, καθώς όσοι έχουν την ατυχία να μένουν κοντά σε καταυλισμούς σχεδόν προσεύχονται για να αποφύγουν τις βολίδες και τα σκάγια. Τα τελευταία 24ωρα οι πυροβολισμοί πέφτουν ημέρα και νύχτα, αδιακρίτως. Για την ώρα οι 7 αστυνομικοί που δέχτηκαν σκάγια τραυματίστηκαν ελαφρά, χάρη και στη βοήθεια του εξοπλισμού τους. Ποιος, όμως, μπορεί να εγγυηθεί ότι η τύχη θα συνεχίσει να είναι με το μέρος τους; Μάλλον κανείς, ενώ την ίδια ώρα απλοί πολίτες που… τυγχάνει να μένουν στη Δυτική Αττική κλείνουν πόρτες και παράθυρα από νωρίς το απόγευμα για να αποφύγουν τις «αδέσποτες» σφαίρες ή τουφεκιές…

Παραβατικότητα

Στο «παιχνίδι» της εγκληματικότητας μπαίνουν από μικρές ηλικίες παιδιά που προέρχονται από ασταθές οικογενειακό περιβάλλον. Έχουν καταγραφεί περιπτώσεις συμμοριών ανηλίκων –αμούστακα παιδιά- που ήδη από 10 ετών ξεκινούν την «καριέρα» τους, ληστεύοντας άλλους ανήλικους με την απειλή μαχαιριών ή με βία. Την ίδια ώρα βαριά οπλισμένες συμμορίες των 4-5 ατόμων, με κλεμμένα ή μισθωμένα αυτοκίνητα, ξεκινούν από το άβατο της Δυτικής Αττικής για να αδειάσουν σπίτια στα βόρεια ή στα νότια προάστια της Αθήνας. Οι πιο καλά οργανωμένες συμμορίες συνηθίζουν να καίνε τα αυτοκίνητα μετά από κάθε μεγάλη «δουλειά», ενώ δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχει μία περιοχή στο Μενίδι, όπου βρίσκεται το λεγόμενο «νεκροταφείο αυτοκινήτων». Εκεί συνηθίζεται να εγκαταλείπονται και να καίγονται τα οχήματα διαφυγής τους.

Δεν είναι όλοι ποινικοί

Αποτελεί κοινό μυστικό ότι οι Ρομά εμφανίζουν πολύ υψηλά ποσοστά παραβατικότητας και εγκληματικότητας σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι όλοι είναι ποινικοί ή ότι γεννιούνται με «μικρόβιο» της εγκληματικότητας στο dna τους. Και κάπου εδώ ξεκινάει η συζήτηση για το εάν αυτό μπορεί να αλλάξει. Προφανώς είναι εύκολο. Είναι πρωτίστως ζήτημα παιδείας. Αυτό, όμως, είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να διαχειριστεί η συντεταγμένη πολιτεία.