«Όχι άλλη Γαρυφαλλιά, όχι άλλοι νταήδες», έγραφε το λευκό πανό που κρατούσαν χθες συγγενείς και φίλοι της 26χρονης Γαρυφαλλιάς Ψαρράκου, την ώρα που την οδηγούσαν στην τελευταία της κατοικία.
της Δήμητρας Τριανταφύλλου
Η ταύτιση της ιστορίας της Γαρυφαλλιάς με αυτήν της Ελένης Τοπαλούδη αλλά και της Καρολάιν έγινε αυτόματα και αυθόρμητα, όχι μόνο από την κοινωνία αλλά και από τους ίδιους τους συγγενείς και τους φίλους της Γαρυφαλλιάς. Όπως είπε στον επικήδειο λόγο της και μια φίλη της Γαρυφαλλιάς, απευθυνόμενη στον καθ’ ομολογία δολοφόνο: «Έριξες ξανά από τα βράχια την Ελένη Τοπαλούδη, δολοφόνησες ξανά την Καρολάιν. Κάθε φορά που γίνεται μια γυναικοκτονία, πεθαίνουν ξανά όλες οι δολοφονημένες γυναίκες από χέρια ανδρών».
Τι σκέφτεται όμως η ίδια η οικογένεια της Ελένης Τοπαλούδη κάθε φορά που μια νέα γυναίκα δολοφονείται με βάναυσο τρόπο; Ο Γιάννης Τοπαλούδης, πατέρας της Ελένης μίλησε στο Newsbeast για το νέο κύκλο γυναικοκτονιών που άνοιξε στη χώρα μας η δολοφονία της κόρης του.
« Πολλοί άντρες συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τις γυναίκες σαν το ασθενές φύλο. Στην εποχή μου μπορεί να χαρακτήριζαν περισσότερο απ’ ο, τι σήμερα τις γυναίκες με αυτή τη φράση, όμως τα δικά μας πρότυπα και το δικό μας μεγάλωμα ήταν άλλα- έπρεπε να σέβεσαι τις γυναίκες. Δεν το έκαναν όλοι οι άντρες και οι γυναίκες είχαν φυσικά πολλά προβλήματα αλλά η εξάντληση της δύναμης ενός άντρα πάνω σε μια γυναίκα ήταν πράξη άνανδρη. Πρέπει να μάθουμε ξανά στους άντρες να σέβονται- την γυναίκα, τη μάνα, τον συνάνθρωπο, την αξία της ανθρώπινης ζωής.
Ο όρος γυναικοκτονία είναι σωστός. Περιγράφει συγκεκριμένη ομάδα δραστών που κάνουν συγκεκριμένες πράξεις- ξεσπούν μόνο στις γυναίκες. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι νταήδες. Δεν αλλάζουν αυτοί οι άνθρωποι. Δεν υπάρχει σωφρονισμός σε αυτές τις περιπτώσεις. Ο βιαστής της καθαρίστριας στα Πετράλωνα είχε φυλακιστεί στο παρελθόν αλλά όλοι είδαμε τι έκανε όταν βγήκε έξω. Στην γυναικοκτονία λοιπόν, οι γυναίκες που πέφτουν στα χέρια αυτών των αντρών υποφέρουν στα χέρια τους τα πάνδεινα. Ο όρος γυναικοκτονία εξειδικεύει το συγκεκριμένο έγκλημα.
Η οικογένεια έχει μεγάλη, έχει την κύρια ευθύνη για αυτούς τους δολοφόνους. Όμως για την τελική προσωπικότητα που διαμορφώνεται, δεν είναι υπεύθυνοι μόνο οι γονείς αλλά και το σχολείο και οι παρέες, η μεγάλη επιρροή του διαδικτύου στη ζωή των παιδιών, πολλά. Δεν φταίνε αποκλειστικά και μόνο οι γονείς λοιπόν για τους βιαστές και τους γυναικοκτόνους. Στο τέλος βέβαια, κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι κρύβει μια ψυχή και γιατί κάποιος οδηγείται σε αυτές τις πράξεις.
Στη δική μας περίπτωση, στην Ελένη μας, οι κτηνάνθρωποι που σκότωσαν το παιδί μας έχουν γονείς που φταίνε σε τεράστιο βαθμό. Εκείνοι τους έκαναν κτηνάνθρωπους. Οι δολοφόνοι της Ελένης εμφάνιζαν από καιρό παραβατική συμπεριφορά. Οι γονείς του τούς επέτρεψαν να κάνουν ο, τι ήθελαν. Δεν απευθύνθηκαν σε ειδικούς. Και έτσι, η μικρή παραβατικότητα των παιδιών τους γιγαντώθηκε. Τους άφησαν να γίνουν ακόμα περισσότερο νταήδες.
Η αλήθεια είναι ότι αύξηση της εγκληματικότητας και ειδικά των γυναικοκτονιών έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον θεσμικών φορέων αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. Όσο για εμάς, τους γονείς που χάνουμε με τέτοιο τρόπο τα παιδιά μας κανείς άλλος να μη βρεθεί στη θέση να θρηνεί ένα τόσο άδικο χαμό του παιδιού του.
Όλοι εμείς που χάνουμε μια Ελένη και μια Γαρυφαλλιά βιώνουμε και θα βιώνουμε μαρτυρικό ψυχικό θάνατο μέχρι να πεθάνουμε. Αυτό που μας πειράζει περισσότερο από όλα, αυτό που εκνευρίζει, εμένα και την μητέρα της Ελένης, είναι ότι οι εγκληματίες, οι δολοφόνοι του παιδιού μας, μια μέρα θα κυκλοφορήσουν ελεύθεροι. Εμείς αντιθέτως, ζούμε και θα ζούμε μέχρι να φύγουμε από τη ζωή, τον αιώνιο ψυχικό μας θάνατο.
Γι’ αυτό και κάθε φορά που ακούμε για μια νέα περίπτωση σαν τη δική μας, για μια Γαρυφαλλιά, μια Καρολάιν, σκεφτόμαστε αμέσως: « Ωχ, άλλη μια οικογένεια μπαίνει στη θέση μας». Την ίδια στιγμή, φουντώνει η αγανάκτηση μας για τους νέους στη σειρά δολοφόνους που κάποια στιγμή θα κυκλοφορήσουν και αυτοί ελεύθεροι.
Η αυστηροποίηση των ποινών για αυτά τα ειδεχθή εγκλήματα είναι για εμένα ο μόνος σωστός δρόμος. Και μέσα σε αυτά τα εγκλήματα βάζω και τους βιασμούς μιας και αυτοί δολοφονίες είναι- ψυχικές δολοφονίες. Για όλες αυτές τις πράξεις δεν υπάρχουν οι σωστές συνέπειες και οι δράστες το γνωρίζουν αυτό. Τα ισόβια πρέπει επιτέλους να γίνουν αληθινά ισόβια. Τα ψευτο ελαφρυντικά που δίνουν κάθε φορά σε αυτούς τους εγκληματίες, όσα επικαλούνται για να ελαφρύνουν τη θέση τους, μάς σκοτώνουν.
Όλα αυτά τα είπα στην κα Σακελλαροπούλου που μας επισκέφτηκε στο σπίτι μας στις 15 Μαΐου. Η αυστηροποίηση των ποινών για αυτά τα ειδεχθή εγκλήματα πρέπει επιτελούς να θεσμοθετηθεί. Το πιστεύω ότι έτσι θα αποτρέψουμε αυτές τις πράξεις. Πρέπει να φτιάξουμε ένα μέλλον πιο προστατευτικό για τα παιδιά μας και όχι μόνο για τις γυναίκες αλλά και για τους άντρες. Όχι ότι θα εκλείψει η έμφυλη βία αν αυστηροποιηθούν οι ποινές, αλλά θα έχει γίνει ένα σημαντικό βήμα.
Όσο για εμάς, τους γονείς της Ελένης δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει καμιά παρηγοριά. Το έχω πει 1000 φορές και θα το πω άλλες τόσες. Δεν θα υπάρξει ποτέ παρηγοριά. Έχουμε άλλο ένα παιδί, το αγαπάμε, έχουμε την οικογένεια μας, αλλά η κενή θέση της Ελένης, στο γραφείο της, στο οικογενειακό τραπέζι δεν αναπληρώνεται με τίποτα, όση αγάπη και συμπαράσταση κι αν δεχόμαστε. Όλα τα άλλα είναι απλώς ψευδαισθήσεις. »
