Στις σκληρές εποχές που ζούμε υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που με αυτοθυσία σώζουν ζωές συνανθρώπων τους σε δύσκολες στιγμές, όταν απειλείται και η δική τους ζωή. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι 20χρονος Αντώνης Σαρρής από τη Χίο, ο οποίος βοήθησε να σωθούν τουλάχιστον δύο άτομα μετά τη μοιραία πτώση του λεωφορείου στη Συκιάδα της Χίου.
«Εκείνη την ημέρα είχα μάθημα οδήγησης», αρχίζει τη διήγηση του μιλώντας στο politischios.gr, «επιβιβάστηκα από νωρίς στο λεωφορείο από τα Καρδάμυλα προς την πόλη της Χίου, όπως κάνω κάθε φορά που έχω μάθημα οδήγησης, ξάπλωσα στο κάθισμα μου και λίγο πριν τις 8.30 το πρωί αποκοιμήθηκα…»
Ο Αντώνης γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1992 και μεγάλωσε στα Καρδάμυλα της Χίου, από πατέρα Έλληνα και μητέρα Βραζιλιάνα. Έχει αποφοιτήσει από το Ενιαίο Λύκειο Καρδαμύλων.
«Άκουσα ένα δυνατό κρότο και αντανακλαστικά άνοιξα τα μάτια μου», συνεχίζει «Αρχικά αυτό που είδα ήταν ένα μαύρο σύννεφο καπνού. Οι άνθρωποι μέσα στο λεωφορείο φώναζαν πανικόβλητοι. Προτού προλάβω να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς γινόταν, έπεσα από το κάθισμα του λεωφορείου – το οποίο, όπως κατάλαβα στη συνέχεια, είχε βγει από την πορεία του και αναποδογύριζε καθώς πέφταμε στο γκρεμό – και κατέληξα στο διάδρομο να κρατιέμαι από τη βάση του καθίσματος»
Έχει υπηρετήσει στις ειδικές δυνάμεις και έχει πάθος με τον αθλητισμό. Ως έφηβος έχει ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο, την καλαθοσφαίριση και τη χειροσφαίριση, προτού τον κερδίσει ο στίβος και συγκεκριμένα οι δρόμοι μακρινών αποστάσεων, με καλύτερη επίδοση την 9η θέση στους Πανελλήνιους Σχολικούς Αγώνες Ελλάδας και Κύπρου.
«Το λεωφορείο στροβιλίστηκε στο γκρεμό, προτού σταματήσει σε ένα μεγάλο πεύκο όντας αναποδογυρισμένο. Είδα φως από το σπασμένο παράθυρο του καθίσματος μου, από όπου κατάφερα να βγω έξω και να πατήσω στο έδαφος. Το πίσω μέρος του λεωφορείου είχε αρχίσει να τυλίγεται στις φλόγες. Αμέσως τηλεφώνησα στον πατέρα μου κ. Ανδρέα Σαρρή, που εργάζεται ως πυραγός στο Π.Σ.Καρδαμύλων, καθώς και στον καθηγητή οδήγησης κ. Περδικάρη, ενημερώνοντας τους σχετικά με το συμβάν»
«Κοίταξα προς το λεωφορείο. Είδα τον οδηγό και δύο ενήλικους επιβάτες στο μπροστινό μέρος του, καθώς και δύο ανήλικα παιδιά με το σκυλάκι τους στο πίσω μέρος. Αίμα παντού. Ακολούθησε έκρηξη λόγω της οποίας ένα δέντρο στο πίσω μέρος του μοιραίου οχήματος τυλίχτηκε στις φλόγες. Προχώρησα προς το πίσω μέρος. Τα δύο ανήλικα παιδιά είχαν σχεδόν χάσει τις αισθήσεις τους. Τα ανέβασα στο δρόμο από όπου είχε πέσει το λεωφορείο, μαζί με το μικρό σκυλάκι τους»
«Δεν έσωσα τρεις ανθρώπους, όπως αναφέρει το αναμνηστικό του Συλλόγου Αποφοίτων Λιβανείου Γυμνασίου Καρδαμύλων, μόνο τα δύο παιδιά με το σκυλάκι τους», εξομολογείται με αφοπλιστική, σχεδόν παιδική ειλικρίνεια «Όταν πατήσαμε στο οδόστρωμα, συνειδητοποίησα ότι είχα χτυπήσει στο κεφάλι, το λαιμό και τα πλευρά μου. Στη συνέχεια έφτασε η πυροσβεστική και έπεσα λιπόθυμος στα χέρια του πατέρα μου.»
