Κλίμα «βαρύ και ασήκωτο» επικρατεί στα κελιά των φυλακών Κορυδαλλού, όπου κρατούνται όσοι εμπλέκονται στην υπόθεση με πρωταγωνιστή τον Α. Τσοχατζόπουλο, ενώ στη χειρότερη από ψυχολογικής πλευράς κατάσταση βρίσκεται η σύζυγός του, Βίκυ Σταμάτη.

Άνθρωποι που έχουν έλθει σε επαφή μαζί της τονίζουν ότι είναι εντελώς αρνητική στο να συνεργαστεί και να προσαρμοστεί στις συνθήκες κράτησης και στην ιδέα του εγκλεισμού της, αντιδρώντας μερικές φορές εκτός ορίων όταν αναζητεί το παιδί της.

Σύμφωνα με πληροφορίες, αρχικά δεν ζήτησε επικοινωνία με κανέναν και δεν αντέδρασε σε πρώτη φάση στο αίτημα του Α. Τσοχατζόπουλου για επικοινωνία και συνάντηση μεταξύ τους, αίτημα που υπέβαλε αργότερα (γι’ αυτό και δεν υπήρξε συνάντηση τις πρώτες ημέρες, παρά μόνο τηλεφωνική επικοινωνία τους μετά την 3η μέρα).

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι αντιδράσεις της είναι κατά διαστήματα εξαιρετικά έντονες -κάποιοι τις χαρακτηρίζουν σχεδόν υστερικές- και γι’ αυτό χρειάζεται και ιατροφαρμακευτική βοήθεια για να ηρεμήσει.

Όπως αναφέρει σε δημοσίευμα του το Έθνος, αίσθηση έχει κάνει σε ανθρώπους των φυλακών η μανία με την οποία καθαρίζει το κρεβάτι και σημεία του κελιού της, χρησιμοποιώντας συνεχώς βρεγμένα (αρωματικά) χαρτομάντιλα, κάτι που έκανε πολλές φορές και η κόρη του πρώην υπουργού Αρετή, που κρατείται στη γυναικεία πτέρυγα των φυλακών στον απέναντι δρόμο από το Διοικητήριο.

Σωφρονιστικοί υπάλληλοι απέφυγαν να σχολιάσουν καν πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, ότι η ίδια είχε ζητήσει καλλυντικά και σύνεργα ομορφιάς, περιοριζόμενοι να διαβεβαιώσουν ότι είναι εξαντλημένη και χρειάζεται ψυχολογική στήριξη.

Γι’ αυτό και έχει ζητηθεί ο αρμόδιος ιατρός να βρίσκεται σε εγρήγορση. Άλλοι ισχυρίζονται πως έχει υποστεί ψυχολογικό σοκ από την «ανώμαλη προσγείωσή» της από το αρχοντικό της Δ. Αρεοπαγίτου στον Κορυδαλλό.

Από την πρώτη στιγμή που μπήκε στη φυλακή, πριν από μία εβδομάδα, η Βίκυ Σταμάτη είχε απίστευτα έντονες αντιδράσεις, ψυχολογικά προβλήματα, ξέσπαγε συνέχεια σε αναφιλητά και μιλούσε μόνο για τον γιο της, ενώ δεν ήθελε να ακούσει για κανέναν άλλο.

Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι «είδαν κι έπαθαν» για να τη βάλουν το πρώτο βράδυ στο κελί της, ενώ τα επόμενα δύο 24ωρα παρέμεινε ξαπλωμένη, τυλιγμένη με τα σκεπάσματα, κλαίγοντας και φωνάζοντας γιατί της στέρησαν το παιδί της.