Η τελευταία μεγάλη των βικτοριανών εταίρων, Κάθριν Γουόλτερς

Με ζωή που ανήκει περισσότερο στον μύθο παρά στην πραγματικότητα, η διάσημη παλλακίδα του βικτοριανού Λονδίνου γνώρισε αμέτρητους «ευεργέτες» και άφησε την αριστοκρατία άφωνη τόσο με τα σωματικά χαρίσματα όσο και τη βαθιά πνευματικότητά της. Η αυλή της περιλάμβανε διανοούμενους, ηγέτες πολιτικών σχηματισμών, αριστοκράτες, ακόμα και μέλη βασιλικών οικογενειών, καθώς κανείς δεν φαινόταν ικανός να αντισταθεί στην απαράμιλλη γοητεία της. Όπως το τραγούδησε εξάλλου βρετανός ποιητής και πιστός πελάτης της: «Είχε την πιο ευρύχωρη καρδιά που ξέρω και πρέπει να είναι η μόνη ιερόδουλη της Ιστορίας που διατήρησε ανέγγιχτη την καρδιά της». Όμορφη, έξυπνη, κομψή και διακριτική, η Κάθριν Γουόλτερς έκανε πάταγο στην εποχή της και κάθε πέρασμά της δημιουργούσε σκάνδαλα και πόθους. Οι άντρες μαζεύονταν κατά ορδές στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου για να τη θαυμάσουν καβάλα στο άλογό της, όπως και οι ζηλόφθονες γυναίκες φυσικά για να δουν με τα μάτια τους την εταίρα που όριζε νέα πρότυπα μόδας σε κάθε της εμφάνιση! Γεννημένη το 1839, κατάφερε να γίνει ένας από τους πυλώνες της λονδρέζικης μόδας, καθώς τα ενδύματά της ήταν έτσι συνδυασμένα που γίνονταν υπέρκομψα, την ίδια ώρα που έφτασε κάποια στιγμή να γίνει η διασημότερη εταίρα του Λονδίνου. Τόσο ο επαγγελματισμός και η εχεμύθειά της όσο και η απαράμιλλη ομορφιά της τη μετέτρεψαν σε άγιο δισκοπότηρο της φιλήδονης αριστοκρατίας της Ευρώπης, καθώς στους πελάτες της περιλαμβάνονταν ακόμα και ο μελλοντικός βασιλιάς της Αγγλίας, Εδουάρδος Ζ’, αλλά και ο αυτοκράτορας Ναπολέων Γ’! Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ήταν πια μια πλούσια και αξιοσέβαστη γυναίκα και έζησε μέχρι τα 80 για να χαρεί τους κόπους μιας ζωής. Ο μόνος κίνδυνος που διέτρεχε ο πελάτης της, όπως λεγόταν χαρακτηριστικά στους κύκλους της αριστοκρατίας, ήταν να την ερωτευτεί…

Πρώτα χρόνια

Η Κάθριν Γουόλτερς γεννιέται στις 13 Ιουλίου 1839 στο Λίβερπουλ ως το τρίτο από τα πέντε παιδιά ενός κατώτερου τελωνειακού υπαλλήλου. Η μητέρα της πέθανε στη γέννα του πέμπτου παιδιού το 1843 και ο αλκοολικός και βίαιος πατέρας κατάφερε να πεθάνει από μεθύσι το 1864. Αμέσως μετά τον θάνατο της συζύγου του, ο τραχύς πατέρας εμπιστεύεται τα παιδιά του σε μοναστήρι και πίσω δεν κοιτά. Για τα παιδικά της χρόνια δεν είναι και πολλά γνωστά, ξέρουμε πάντως ότι η μικρή εγκατέλειψε κάποια στιγμή τη μονή και βρέθηκε να δουλεύει σε χαμαιτυπείο της πόλης, στοιχίζοντας τις κορύνες στους διαδρόμους του πρώιμου μπόουλινγκ. Το παιχνίδι το λέγανε τότε Skittles, απ’ όπου θα πάρει η μικρή το παρατσούκλι με το οποίο θα γινόταν τελικά γνωστή. Κάποια στιγμή, θα βρεθεί να δουλεύει σε ένα ιπποστάσιο, απ’ όπου κόλλησε το μικρόβιο της ιππασίας, η οποία έμελλε να γίνει το διαβατήριό της για την επιτυχία στην πρωτεύουσα. Γιατί η μικροκαμωμένη και χαριτωμένη νεαρά (με γκριζογάλανα μάτια και μακριά καστανά μαλλιά) μπορούσε να ξεπεράσει όλους τους άντρες αναβάτες, κάτι που της έδωσε την απαραίτητη φήμη και αναγνωρισιμότητα που χρειαζόταν για να γίνει γνωστή και να εξασκήσει κάποια στιγμή το επάγγελμά της. Οι περγαμηνές που χρειαζόταν της δόθηκαν απλόχερα από τις ικανότητές της στην ιππασία…

Η γέννηση της Skittles

Πριν καν κλείσει τα 16 της χρόνια, η γοητεία της μπήκε στο στόχαστρο λονδρέζου ευγενούς, ο οποίος τη σπιτώνει στην πρωτεύουσα δίνοντάς της μια πρώτη πρόγευση της καλής κοινωνίας. Αφού πέρασαν μαζί δύο ευχάριστα χρόνια, ο αριστοκράτης τη βαρέθηκε και την αποχαιρέτισε δίνοντάς της ένα παχυλό δώρο 2.000 λιρών, αλλά και ετήσιο εισόδημα της τάξης των 300 λιρών. Αυτό έμελλε να γίνει τώρα το πρότυπο των σχέσεών της: πλούσιοι ευεργέτες που απολάμβαναν τις ερωτικές της υπηρεσίες ξέροντας ότι ό,τι κι αν γινόταν, η Κάθριν θα κρατούσε το στόμα της κλειστό. Τα παχυλά μηνιαία καταπιστεύματα διασφάλιζαν εξάλλου το γεγονός ότι δεν θα έμπαινε ποτέ σε πειρασμό. Το 500 λιρών ετήσιο επίδομα που λάμβανε, για παράδειγμα, από τον δεύτερο εραστή της, τον δούκα του Devonshire, συνεχίστηκε ισόβια από την οικογένειά του ακόμα και μετά τον θάνατο του ευγενούς το 1908! Αν και απ’ όλους τους θαυμαστές και εραστές της, ήταν ο Lord Hartington αυτός που θα είχε τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στη ζωή της. Η σχέση τους κράτησε από το 1858-1862 και ήταν αυτός που την έβαλε σε διαμέρισμα αριστοκρατικής συνοικίας του Λονδίνου, της χάρισε τον δικό της στάβλο με καθαρόαιμα, τη σύστησε στους μόδιστρους της ανώτερης τάξης και προσέλαβε μια στρατιά από ιδιωτικούς δασκάλους για να της μάθουν τα γράμματα που τόσο είχε στερηθεί ως παιδί. Αυτή την εποχή είναι που η ωραία του Χάιντ Παρκ αποκτά την πρωτόγνωρη φήμη της και κάθε της έφιππη βόλτα γίνεται κοινωνικό γεγονός. Οι άντρες συνωστίζονται στο πάρκο την ώρα που συνήθιζε να περνά καβάλα στο άλογό της και οι γυναίκες ορκίζονται ότι κάτω από τα υπέρκομψα και αποκαλυπτικά φορέματά της δεν φορά εσώρουχο! Σύντομα οι αριστοκράτισσες άρχισαν να μιμούνται το στιλ της, παρά το γεγονός ότι ήξεραν ότι δεν ήταν παρά μια κοινή θνητή. Όσο για κείνη, ήταν τώρα στην πρώτη γραμμή της βρετανικής μόδας και έθετε νέα στιλ κάθε φορά, απέφευγε ωστόσο πάντα τις υπερβολές, καθώς δεν ξέχασε ποτέ τις ταπεινές της ρίζες. Χαρακτηριστικό εδώ είναι το γεγονός ότι τα έξοδά της στους ράφτες ήταν περισσότερο για την επιδιόρθωση των φορεμάτων της παρά για την αγορά καινούριων. H Γουόλτερς απαθανατίστηκε σε ποίημα του ποιητή Άλφρεντ Όστιν και πόζαρε για το έργο «The Shrew Tamed» του ζωγράφου Edwin Landseer, αν και η σχέση της με τον αριστοκράτη δεν έμελλε να στεριώσει. Το ζευγάρι χώρισε το 1862 και καταστενοχωρημένη, η Κάθριν και ο νέος της εραστής καταφεύγουν στη Νέα Υόρκη. Αν και αυτή η σχέση ήταν βραχύβια, κι έτσι στις αρχές του 1863 η Γουόλτερς μετακόμισε στο Παρίσι, όπου θα γνωρίσει νέες δόξες και τιμές. Διακριτική και φειδωλή στις εκδηλώσεις της, η μόνη υπερβολή που έκανε ήταν να οδηγεί μόνη της την άμαξά της, ακολουθούμενη από δυο καλοντυμένους έφιππους συνοδούς. Η περίοδος του Παρισιού την έκανε πραγματικά περίφημη στην Ευρώπη και οι φήμες έλεγαν ότι πελάτες της ήταν ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας αλλά και ο ίδιος ο αυτοκράτορας Ναπολέων Γ’. Αυτή την εποχή θα ξεσπάσει και το μόνο σκάνδαλο που την αφορά, καθώς ο ερωτοχτυπημένος βρετανός διπλωμάτης Wilfrid Blunt την αγάπησε παράφορα, αδιαφορώντας για τις δημόσιες εκδηλώσεις και εξομολογήσεις του έρωτά του. Ο πεθερός του όμως, πρεσβευτής της Αγγλίας στη Γαλλία, τον ανακάλυψε και τον ξαπέστειλε ατιμασμένο στο σπίτι του. Αν και εκείνος δεν την ξέχασε ποτέ και μέχρι και 30 χρόνια αργότερα θα της έγραφε ανελλιπώς ερωτικά γράμματα και παθιασμένες επιστολές.

Κατοπινά χρόνια

Όταν ξέσπασε ο Γαλλο-Πρωσικός Πόλεμος το 1870, η Skittles επέστρεψε στο Λονδίνο και συνέχισε να κάνει ό,τι έκανε. Το 1872 μετακόμισε σε νέο πολυτελές σπίτι σε ακόμα αριστοκρατικότερη συνοικία, όπου και θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής της. Η Κάθριν δεν άφησε ποτέ το κυνήγι και την ιππασία, ενώ τώρα εγκαινίασε έναν νέο θεσμό που έμελλε να γίνει θρυλικός: συνεστιάσεις Κυριακή απογευματάκι με σημαντικούς κυρίους της καλής κοινωνίας. Μόνιμος συνδαιτυμόνας των εκδηλώσεων αυτών ήταν ο κατοπινός πρωθυπουργός της Βρετανίας, Γουίλιαμ Γκλάντστοουν, αν και κανείς δεν μπορούσε να ξεπεράσει σε αξιώματα τον πρίγκιπα της Ουαλίας και μελλοντικό βασιλιά Εδουάρδο Ζ’, ο οποίος την ερωτεύτηκε σφόδρα, όπως ήταν φυσικό, και της έγραψε περισσότερες από 300 φλογερές επιστολές. Ο Εδουάρδος δεν την ξέχασε ποτέ, καθώς την αγάπησε βαθύτατα, και ακόμα και όταν ξεθώριασε η ερωτική παραφορά του, της πλήρωνε ισόβιο εισόδημα, στέλνοντας ταυτοχρόνως τον βασιλικό γιατρό στην οικία της όποτε τον χρειαζόταν. Αυτός θα ενημερώσει λίγα χρόνια αργότερα τον πρίγκιπα ότι η Skittles ήταν βαρύτατα άρρωστη, υπενθυμίζοντάς του με νόημα τις τόσες επιστολές που της είχε αποστείλει. Ο Εδουάρδος ζήτησε τα γράμματα πίσω, εκείνη του τα επέστρεψε χωρίς δεύτερη σκέψη, κι έτσι ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα με αύξηση στο ετήσιο επίδομα που λάμβανε από τα ανάκτορα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1880, σύναψε νέα σχέση με τον ευγενή Alexander Horatio Baillie, η οποία ήταν τόσο σοβαρή που η Γουόλτερς άρχισε να αυτοαποκαλείται κυρία Baillie, αν και δεν υπάρχουν πηγές που να τους θέλουν παντρεμένους. Τους «ευεργέτες» της συνέχισε να τους βλέπει καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας. Αποσύρθηκε τελικά όταν έφτασε στα 50 της, όντας πια μια πλούσια κυρία της καλής κοινωνίας. Τώρα ήταν μάλλον ώρα να χαρεί τη ζωή της, κι έτσι ο νέος της εραστής ήταν ένας κατά πολύ νεότερός της άντρας (αυτή ήταν 50 χρονών κι εκείνος στα 26 του), με τον οποίο θα παραμείνουν στενοί φίλοι ακόμα και μετά τη διάλυση της σχέσης τους. Σε αυτόν θα αφήσει εξάλλου όλη της τη σεβαστή περιουσία μετά τον θάνατό της από εγκεφαλικό επεισόδιο στις 5 Αυγούστου 1920. Μέχρι τότε ζούσε βέβαια σαν ερημίτισσα, καθώς την ταλαιπωρούσε η αρθρίτιδα και τα γεράματα. Η ίδια δεν κράτησε ποτέ ημερολόγιο και δεν έγραψε απομνημονεύματα, κατά τη συνήθεια των άλλων περίφημων εταίρων της εποχής για να αποσπούν εκβιαστικά χρήματα από τους πελάτες τους, μένοντας πιστή στην εχεμύθεια που υποσχόταν ήδη από κοριτσάκι. Η παρακαταθήκη της τραγουδήθηκε και υμνήθηκε εξάλλου από άλλους, οι οποίοι και σκιαγράφησαν μια χαρισματική προσωπικότητα, έντιμη, πιστή και δίκαιη, που μπορούσε να αγαπήσει και να αγαπηθεί… Δείτε όλα τα πρόσωπα που φιλοξενούνται στη στήλη «Πορτραίτα» του newsbeast.gr