Στις 21 Μαΐου 1864, η Ελλάδα μεγάλωνε. Τα Επτάνησα ενώνονταν με την υπόλοιπη Πατρίδα. Εκατό πενήντα εννέα χρόνια μετά, η Χώρα είναι ισχυρή, έστω κι’ αν ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται σε γεωπολιτική δίνη, δρομολογούνται αναδιατάξεις σε κάθε ήπειρο. Στη δική μας γειτονιά βρίσκεται η Τουρκία, που ονειρεύεται την ανασύσταση της πάλαι ποτέ Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτε αλλά δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί και τίποτε όσο αφορά στην εθνική της κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα, όπως κάθε κράτος, που σέβεται τον εαυτό του. Έχει ξεκαθαριστεί αρχικά από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1974 και το ίδιο αδιαπραγμάτευτο δόγμα ισχύει μέχρι σήμερα, επί Κυριάκου Μητσοτάκη.

Επειδή ακριβώς η Ελλάδα του 2023 αποτελεί πια σταθερή δύναμη στη νοτιοανατολική Ευρώπη είναι θωρακισμένη αμυντικά αλλά και διπλωματικά, δεν έχει κανένα πρόβλημα να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου με την νέα κυβέρνηση στη Τουρκία.

Οι καταστροφικοί σεισμοί της 6ης Φεβρουαρίου στη γείτονα απέδειξαν, ότι οι Έλληνες εννοούν με πράξεις κι’ όχι με λόγια, το «χτίσιμο» γεφυρών συνεννόησης με τις κεφαλές της γείτονας, όπου όμως θα έχει ένα βασικό «υλικό»: Την ειλικρίνεια, αλλά εκατέρωθεν.

Θα ήθελα να είμαι αισιόδοξος για την επόμενη μέρα αλλά ομολογώ, ότι είναι δύσκολο, όταν ακούω ξανά και ξανά από την αντίπερα όχθη για «δίκαιη μοιρασιά» των τεράστιων φυσικών κοιτασμάτων στο Αιγαίο, που κοστολογούνται εκατοντάδες δισ. ευρώ.

Και είναι δύσκολο, γιατί είτε το θέλουν οι Τούρκοι, είτε όχι, καμία κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν πιστεύω, ότι θα μπει στη διαδικασία να συζητήσει ξεπερνώντας τη «κόκκινη γραμμή», που είναι ότι: «Η μοναδική διαφορά μας με τη Τουρκία είναι η οριοθέτηση της νησιωτικής υφαλοκρηπίδας και της αντίστοιχης ΑΟΖ». Κάτι, που ορίζεται ρητά και απόλυτα από το Δίκαιο της Θάλασσας (Σύμβαση Montego Bay toy 1982).

Κάτι, που εμποδίζεται από το απαράδεκτο «casus belli» το οποίο υπάρχει από την αντίπαλη πλευρά αλλά και το τουρκικό αίτημα, που περιλαμβάνει την αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών στο νοτιοανατολικό Αιγαίο την στιγμή, όταν στη Σμύρνη υπάρχει ετοιμοπόλεμη η τουρκική στρατιά.

Κάτι, που φράζεται, επίσης, από τον «ακρωτηριασμό» της Κύπρου, από την δίωξη των Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη, από την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί.

Όλα αυτά, που αποτελούν σαφείς παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου (Συνθήκη Λωζάνης) κι όχι εθνικιστικές απόψεις, οφείλουν να τα κατανοήσουν όσοι εκτός αλλά και εντός συνόρων θα ήθελαν να μπούμε στη διαδικασία του διαλόγου με τους Τούρκους.

Η Ελλάδα δεν προκαλεί, σέβεται αλλά δεν πρόκειται να δεχθεί να οδηγηθούμε στις φημολογούμενες «Πρέσπες του Αιγαίου» προκειμένου να ικανοποιηθούν συμφέροντα τρίτων.

Γιατί όπως έλεγε και ο μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης: «Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει».

  • Νικήτας Κακλαμάνης, Α’ Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, υπ. Βουλευτής Α’ Αθηνών ΝΔ