«Ο μηχανισμός στήριξης κάνει δυσκολότερη τη διάσωση όσων είναι ήδη αντιμέτωποι με το φάσμα της χρεοκοπίας» τονίζει ο Θ.Σκυλακάκης και προτείνει να συνεισφέρει και ο βορράς αποφασίζοντας μια «υποτίμηση» του Ευρώ μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ
Του Θόδωρου Σκυλακάκη*
Το πρόβλημα του ευρώ είναι απλό. Υπάρχει ένα κοινό νόμισμα που αφορά πολύ διαφορετικές οικονομίες, οι οποίες όταν ενώθηκαν νομισματικά αντί να συγκλίνουν άρχισαν να αποκλίνουν. Οι Γερμανοί έγιναν πιο ανταγωνιστικοί και οι νότιοι, με πρώτους εμάς ξόδεψαν δέκα χρόνια και εκατοντάδες δις ευρώ, σε κατανάλωση μέσω του κομματικού κράτους (η Ελλάδα), ή μέσω της φούσκας των ακινήτων και του τραπεζικού συστήματος (οι υπόλοιποι). Για να διατηρηθεί το ευρώ θα πρέπει είτε οι οικονομίες να αρχίσουν και πάλι ταχύτατα να συγκλίνουν, είτε οι χώρες που δεν έχουν μεγάλα χρέη και ελλείμματα να εγγυηθούν τα χρέη και των υπολοίπων. Μέχρι πριν ένα χρόνο οι αγορές ήταν απολύτως πεπεισμένες ότι ίσχυε ατύπως το δεύτερο και δεν ενδιαφέρονταν για τη διευρυνόμενη οικονομική απόκλιση. Όταν έπαψαν να το πιστεύουν, η απώλεια εμπιστοσύνης δεν υποκαταστάθηκε από τις επί μέρους λύσεις-ημίμετρα που υιοθετήθηκαν και η κρίση πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ο μόνιμος μηχανισμός, που σήμερα συζητείται στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες, είναι μια απόπειρα να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των αγορών, που αν ίσχυε εξ αρχής θα λειτουργούσε εξαιρετικά αποτελεσματικά (με ισχυρά και περίπου αυτόματα κίνητρα και αντικίνητρα και την πρόσθετη αυτοπειθαρχία την οποία θα επιβάλλει στους δανειστές η συμμετοχή και του ιδιωτικού τομέα στο κόστος μιας ελεγχόμενης χρεοκοπίας).
Σήμερα όμως προτείνεται η καθιέρωσή του μηχανισμού αυτού αφού η κρίση έχει κλιμακωθεί και ενώ τεράστια χρέη και αποκλίσεις έχουν ήδη δημιουργηθεί. Για αυτό και δεν αρκεί, ούτε για να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των αγορών, ούτε για να προτρέψει τους οικονομικούς ναυαγούς, να κωπηλατήσουν μέχρι την ακτή. Ο μηχανισμός μπορεί να διασφαλίζει την ευρωζώνη από τους μελλοντικούς οικονομικούς αυτόχειρες, κάνει όμως ακόμα δυσκολότερη τη διάσωση όσων είναι ήδη αντιμέτωποι με το φάσμα της χρεοκοπίας. Εκτός από την συνεισφορά δημοσιονομικής πειθαρχίας και ριζοσπαστικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, από την πλευρά του νότου, στην προσπάθεια θα πρέπει να συνεισφέρει και ο βορράς. Και μπορεί να το κάνει αυτό αν προσφέρει μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ένα φθηνότερο ευρώ. Κάτι που θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητα όλων και θα διευκολύνει την αποπληρωμή του χρέους μας (ταχύτερη αύξηση του πραγματικού και ονομαστικού ΑΕΠ, μεγαλύτερα φορολογικά έσοδα, μείωση του λόγου χρέους προς ΑΕΠ).
Πρόκειται για έναν έντιμο συμβιβασμό, που μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς πολύ φασαρία. Η Ευρώπη στηρίζεται άλλωστε στην έννοια του συμβιβασμού. Οι Γερμανοί δεν μπορούν να επιθυμούν να μοιράζονται, με πολύ διαφορετικές οικονομίες από τη δική τους, ένα νόμισμα που να είναι ακριβώς ίδιο με το μάρκο, ούτε εμείς να θεωρούμε ότι θα μπορούμε να συμμετέχουμε σε μια νομισματική ένωση, με πολιτικές συμπεριφορές και πολιτικό σύστημα της εποχής της δραχμής, όπως κάναμε όλα αυτά τα τελευταία χρόνια.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο Θ. ΣΚΥΛΑΚΑΚΗΣ
Ο Θόδωρος Σκυλακάκης είναι ευρωβουλευτής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και ιδρυτικό μέλος της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1959. Αποφοίτησε από το Πανεπιστημίο Αθηνών και έχει μεταπτυχιακό τίτλο (MBA) από το City University. Από το 1990 ως το 1993 διετέλεσε σύμβουλος του Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, από το 2003 ως το 2006 υπήρξε αναπληρωτής δήμαρχος Αθηναίων και από το 2006 ως το 2009 διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Αναπτυξιακής Συνεργασίας στο υπουργείο Εξωτερικών. Υπήρξε Γενικός Γραμματέας του κόμματος «Οι Φιλελεύθεροι» (1999), και πρόεδρος και Γενικός Διευθυντής του «Κέντρου Ερευνών και προβληματισμού Ε21» (1994-2001).Έχει εργαστεί στο χώρο της διαφήμισης και της επικοινωνίας από το 1985 και έχει ιδρύσει δύο εταιρίες στο χώρο της επικοινωνίας (1994 και 2000). Έχει συγγράψει το βιβλίο «Στο Όνομα της Μακεδονίας» (1995).
