Η χώρα κινείται σε καθαρά προεκλογική περίοδο με μόνη εκκρεμότητα την ημερομηνία των πρώτων εκλογών, οι οποίες θα γίνουν με το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, το οποίο ενισχύει τα μικρά κόμματα και ανακόπτει την αυτοδυναμία. 

Τα σενάρια για πρόωρες εκλογές δεν λένε να κοπάσουν,  τοποθετώντας μάλιστα την ημερομηνία για την προκήρυξή τους στα τέλη Αυγούστου, προκειμένου αυτές να διεξαχθούν στα τέλη Σεπτεμβρίου ή στις αρχές Οκτωβρίου. Πλέον όμως η συζήτηση έχει ξεπεράσει όλα τα παραπάνω και έχει φτάσει στο αν θα χρειαστεί να ψηφίσουμε όχι δυο, αλλά τρεις φορές. Μια παρατεταμένη όμως ακυβερνησία σε μια περίοδο κρίσιμη για τη χώρα με πολλά ανοιχτά μέτωπα μόνο προβλήματα θα δημιουργούσε.

Επιχειρώντας μία προβολή στο μέλλον και  σε ένα πολιτικό σκηνικό ασταθές, με διερευνητικές εντολές που αποβαίνουν άκαρπες, το χρόνο να περνά και να μην μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση το ενδεχόμενο προσφυγής σε τρίτη κάλπη φαντάζει εφιαλτικό. Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι δεν  έπεσε τυχαία στο τραπέζι, αλλά στόχος είναι να καταδειχθεί στους πολίτες ότι η ψήφος είναι δύναμη και δεν πρέπει να αντιμετωπίσουν χαλαρά τις εκλογές επιλέγοντας π.χ. την αποχή, γιατί αυτή η στάση θα οδηγήσει τη χώρα σε περιπέτειες.

Το αντι-μήνυμα των τρίτων

Κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης εκτιμούσαν ότι θα ήταν αναπόφευκτη η τρίτη εκλογική αναμέτρηση στην περίπτωση που ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν δεχτεί συγκυβέρνηση ή ζητήσει άλλον πρωθυπουργό και όχι τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η φράση του Άδωνι Γεωργιάδη σε τηλεοπτική εκπομπή: «δεν μπορεί το 15% να επιβάλει πρωθυπουργό στο 35%», ήταν ξεκάθαρη. Με άλλα λόγια, αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία της ΝΔ στις δεύτερες εκλογές που θα διεξαχθούν με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής και δεν δεχτεί το ΠΑΣΟΚ συγκυβέρνηση αλλά με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τότε θα ξαναπάμε σε κάλπες.

Να σημειώσουμε εδώ ότι οι τρεις εκλογικές αναμετρήσεις για να σχηματιστεί κυβέρνηση δεν είναι κάτι καινούριο για την χώρα μας, ούτε και πρωτοφανές. Οι παλαιότεροι θυμούνται ότι ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πατέρας του νυν πρωθυπουργού κατάφερε από τον Ιούνιο του 1989 έως τον Απρίλιο του 1990 να εκλεγεί πρωθυπουργός μετά από τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, με την τρίτη μάλιστα να μην καταφέρνει να συγκεντρώσει την πλειοψηφία των 150 και να «βάζει πλάτη» ο βουλευτής της Δημοκρατικής Ανανέωσης Θεόδωρος Κατσίκης.

Κινούμενη άμμος στο εκλογικό σώμα

Η φράση του κυβερνητικού εκπροσώπου, Γιάννη Οικονόμου ότι τις εξελίξεις θα τις διαμορφώσουν τα αποτελέσματα της δεύτερης κάλπης φούντωσε ακόμα περισσότερο τα σενάρια. Αυτό που τρομάζει τα επιτελεία των κομμάτων είναι η χαλαρή ψήφος. Άλλωστε το παράδειγμα της Γαλλίας όπου η αποχή ήταν μεγάλη και «πλήγωσε» πολιτικά τον Μακρόν είναι πολύ πρόσφατο. ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, βλέπουν το εκλογικό σώμα σαν μια κινούμενη άμμο, η οποία μπορεί να «καταπιεί» τις φιλοδοξίες για αυτοδυναμία την δεύτερη Κυριακή ή για συγκυβέρνηση. Το πολιτικό τοπίο είναι πολύ ρευστό και όλα δείχνουν έναν εκλογικό μαραθώνιο.

Στο κυβερνητικό στρατόπεδο είναι πολλά αυτά στα οποία ποντάρουν για να καταλήξουν σε ημερομηνία των πρώτων εκλογών. Το πρώτο είναι η 20η Αυγούστου που θα είναι η ημέρα κατά την οποία η χώρα μας θα βγει και τυπικά από το καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας.  Από την πορεία του τουρισμού, θα κριθεί επίσης και το εύρος νέων παροχών από την κυβέρνηση, καθώς ο πρωθυπουργός έχει επαναλάβει πολλές φορές πως ό,τι μπαίνει στα κρατικά ταμεία δεν θα μένει εκεί αλλά θα αποδίδεται στους πολίτες. Το ζητούμενο όμως για όλα τα κόμματα είναι η μεσαία τάξη, στο εκλογικό αυτό σώμα που είναι και το πιο ευρύ ρίχνουν το βάρος στα προγράμματά τους ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ενώ σε εξέλιξη βρίσκονται οι περιοδείες των αρχηγών των κομμάτων που επιχειρούν να πείσουν ο καθένας με το δικό τους αφήγημα, «ψαρεύοντας» στα πολιτικά νερά της μεγαλύτερης δεξαμενής ψηφοφόρων.