Πολλοί εξεπλάγησαν με την αντίδραση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος έναντι της Μόσχας και τις ευθείες βολές που εξαπολύει ο Περισσός κατά του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν με αφορμή την εισβολή στην Ουκρανία. Με σημερινή του μάλιστα ανακοίνωση ο Περισσός κάνει λόγο για ιμπεριαλιστικό πόλεμο που ξεσπά σε ευρωπαϊκό έδαφος τριάντα χρόνια μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης στρεφόμενος ανοικτά κατά του Κρεμλίνου. Τι συνέβη, για ποιο λόγο το ΚΚΕ κρατάει αυτή τη στάση σήμερα, θα αναρωτηθούν πολλοί.

Οι γνωρίζοντες ωστόσο αντιλαμβάνονται ότι δεν πρόκειται για κάποια μεταβολή θέσης εκ μέρους του κόμματος της ελάσσονος αντιπολίτευσης. Ένα από τα βασικότερα συνθήματά του άλλωστε είναι πως «ένας είναι ο εχθρός, ο ιμπεριαλισμός» το οποίο μπορεί να απευθύνεται ως επί το πλείστον στις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, ωστόσο γίνεται παράλληλα λόγος όλο και συχνότερα από τον Περισσό τα τελευταία χρόνια και για ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Εάν διαβάσει κανείς το κείμενο θέσεων του ΚΚΕ που εκδόθηκε στο πλαίσιο του 21ου συνεδρίου που διεξήχθη μεσούντος του περσινού καλοκαιριού θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν ειδικές αναφορές όχι μόνο για τη Ρωσία αλλά και για την Κίνα. Όπως τονίζεται χαρακτηριστικά, «σε σειρά Κομμουνιστικών Κομμάτων διαµορφώνεται η οπορτουνιστική θέση ότι στην Κίνα «οικοδομείται ο σοσιαλισµός µε κινεζικά χαρακτηριστικά» µε έναν ορισµένο συμβιβασμό µε το κεφάλαιο, και η λαθεμένη αντίληψη πως η Ρωσία δεν είναι ιµπεριαλιστική δύναµη αλλά µια καπιταλιστική χώρα της περιφέρειας του ιµπεριαλιστικού συστήµατος, που µαζί µε τη «σοσιαλιστική Κίνα» επιδρά «θετικά» στον διεθνή συσχετισμό. Η προσέγγιση αυτή, που αποτελεί απόσπαση της πολιτικής από την οικονοµία, αντιστρατεύεται τη λενινιστική αντίληψη για τον ιμπεριαλισμό».

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η σημερινή ανακοίνωση του ΚΚΕ ότι «η τυπική έναρξη του πολέμου είναι η απαράδεκτη στρατιωτική επέμβαση και εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ωστόσο το εύφλεκτο υλικό συσσωρευόταν σταδιακά εδώ και χρόνια στην περιοχή. Ανεξάρτητα από τα προσχήματα που χρησιμοποιούνται εκατέρωθεν, η πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία είναι το αποτέλεσμα της όξυνσης των ανταγωνισμών ανάμεσα στα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, με επίκεντρο πρώτα απ’ όλα τις σφαίρες επιρροής, τα μερίδια των αγορών, τις πρώτες ύλες, τα ενεργειακά σχέδια και τους δρόμους μεταφοράς, ανταγωνισμοί που δεν μπορούν να επιλυθούν πλέον με διπλωματικά-πολιτικά μέσα κι εύθραυστους συμβιβασμούς».

Κατά τον Περισσό, από τη μία βρίσκονται οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, που στηρίζουν την αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου, τους παραστρατιωτικούς μηχανισμούς και τις φασιστικές ομάδες της Ουκρανίας και που εδώ και χρόνια προωθούν τις θέσεις τους (διεύρυνση του ΝΑΤΟ με χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, αντιπυραυλική ασπίδα κλπ), με στόχο την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας. Από την άλλη βρίσκεται η καπιταλιστική Ρωσία, που προωθεί τα δικά της σχέδια καπιταλιστικής ενοποίησης χωρών της πρώην ΕΣΣΔ και που τα τελευταία χρόνια προχώρησε στην ένταξη της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία και πρόσφατα στην αναγνώριση της «ανεξαρτησίας» των λεγόμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ. «Είναι η επιβεβαίωση ότι ο πόλεμος αποτελεί τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής με άλλα βίαια μέσα. Είναι η απόδειξη ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, ο θάνατος και η καταστροφή που προκαλεί, ξεπηδά αναπόφευκτα μέσα από τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό» υπογραμμίζει.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος εδώ και τρεις δεκαετίες, από τότε δηλαδή που διαλύθηκε η ΕΣΣΔ, υπερασπίζεται μεν τα όσα κατάφεραν οι χώρες του πάλαι ποτέ Ανατολικού μπλοκ, ωστόσο προβαίνει και σε μια κριτική αποτίμηση που γίνεται εντονότερη όσο περνούν τα χρόνια και μετεξελίσσονται οι καταστάσεις στο διεθνές πολιτικοοικονομικό σκηνικό.