Η προσπάθεια διάσωσης της Ελλάδας έχει γίνει άσκηση του παραλόγου, γράφουν οι New York Times σε άρθρο με τίτλο «Η ελληνική παγίδα». Η χώρα βρίσκεται κοντά στη χρεοκοπία, οι περισσότεροι Έλληνες το γνωρίζουν. Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρώσει τα χρέη της, όσες συμφωνίες με τους δανειστές της κι αν βγουν από το καπέλο, σημειώνει η εφημερίδα.

«Η χώρα διοικείται από ένα ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα του οποίου οι υπουργοί έχουν σχεδόν μηδενική εκτελεστική εμπειρία. Ακόμα κι έτσι όμως, η εκτελεστική τους εμπειρία είναι μεγαλύτερη από τη διπλωματική τους- αυτή βρίσκεται υπό το μηδέν και φαίνεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει ανθρώπους που θέλουν να ξαναπολεμήσουν στον ελληνικό εμφύλιο με την πεποίθηση πως αυτή τη φορά οι Κομμουνιστές θα θριαμβεύσουν», γράφει ο Roger Cohen.

Προς το παρόν οι βασικοί «εχθροί» της χώρας είναι οι διεθνείς πιστωτές της και φυσικά οι Γερμανοί. Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη ακριβώς για να πει πως η επιβεβλημένη από το εξωτερικό λιτότητα έχει ήδη βλάψει αρκετά την Ελλάδα.

Η εφημερίδα αναφέρει τη στάση του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή την περασμένη Παρασκευή και το πώς αυτή είχε ως αποτέλεσμα ο Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ να μην απαντήσει σε κλήση του Αλέξη Τσίπρα το Σαββατοκύριακο.

«Υπάρχει κάτι σχετικά με την πραγματικότητα: επιστρέφει και σε κλωτσά στο κεφάλι. Ο εξαναγκασμός της Ελλάδας και της Γερμανίας να συνυπάρχουν σε μία νομισματική ένωση θα είναι πάντα μια άσκηση σε θολό τοπίο. Οι οικονομίες τους δεν ταιριάζουν, ούτε και το ταμπεραμέντο τους», συνεχίζει ο αρθρογράφος.

«Πολλοί Έλληνες περιμένουν το χειρότερο. Οι πλούσιοι, φυσικά, έχουν τα λεφτά τους αλλού. Σχεδόν όλοι έχουν μερικές χιλιάδες ευρώ κρυμμένα- είναι πιθανό περίπου 5.000 ευρώ ει δυνατόν. Τα καταστήματα σφαλίζουν τα προϊόντα τους για την περίπτωση λεηλασίας και τα νοσοκομεία κάνουν σχέδια επιβίωσης για όταν τα λεφτά τελειώσουν. Περισσότερα από πέντε δισ. αποσύρθηκαν από τις τράπεζες μόνο τον Απρίλιο», γράφουν οι NYT.
Με ειρωνική διάθεση ο αρθρογράφος εκτιμά πως υπάρχουν εικασίες- εφόσον δεν υπάρχει συμφωνία- για bank run, έλεγχο κεφαλαίων και έκδοση i.o.u. (που θα χάσουν το 50% της αξίας τους αν έχουν πάνω τους το πρόσωπο του Γιάννη Βαρουφάκη)», όπως χαρακτηριστικά γράφει. «ακολουθούν οικονομική κατάρρευση, ταραχές και νέες εκλογές.

Ένα είναι σίγουρο, αν επιτευχθεί συμφωνία με την Ελλάδα θα είναι μόνο το πρελούδιο της επόμενης κρίσης σε λίγους μήνες, συνεχίζει το άρθρο.

Οι πιστωτές θα μπορούσαν να πουν στον ΣΥΡΙΖΑ: «Έχεις έναν αιώνα για να αποπληρώσεις το χρέος αλλά είσαι μόνος σου. Φτιάξε τη χώρα, είτε εντός είτε εκτός ευρώ. Βρες ξένες εταιρείες να βάλουν τα λεφτά τους στην Ελλάδα. Θέλεις να δοκιμάσεις την οδό του Πούτιν με τη Gazprom να αντικαθιστά το ΔΝΤ, κάντο! Σε απαλλάσσουμε από το βάρος μας- οπότε βρες έναν τρόπο να κάνεις τους Έλληνες να πιστέψουν και πάλι στην Ελλάδα χωρίς τις εύκολες δικαιολογίες πως φταίνε το Βερολίνο, το ΔΝΤ ή η Κομισιόν.

Η ΕΕ έχει κάνει τη δουλειά της εδώ. Δεν θα υπάρξει άλλος εμφύλιος, ό,τι κι αν γίνει. Ο ήλιος θα εξακολουθήσει να λάμπει και μυριάδες νησιά θα ανθίζουν. Οι Έλληνες θα συνεχίσουν να καταριούνται κάθε μορφή εξουσίας, θα καπνίζουν σε κάθε εστιατόριο παραβαίνοντας το νόμο, θα έχουν περισσότερα λεφτά από όσα φαίνεται να έχουν, τραπέζια σε φτηνές ταβέρνες θα προσφέρουν θέα ανεκτίμητη. Μια ελληνική κατάρρευση δεν θα είναι ίδια με μια σλοβάκικη. Η ζωή δεν είναι δίκαιη.

Έχουν γίνει τόσα λάθη. Άρχισαν με τη συναισθηματική αυταπάτη πως το λίκνο του Δυτικού πολιτισμού έχει και μια οικονομία αρκετά ανταγωνιστική ώστε να μπει στην ευρωζώνη. Δεν είχε. Μετά ήρθαν οι εύκολες πιστώσεις σε μια εποχή που πιστευόταν πως δεν υπήρχε ρίσκο. Η αναπόφευκτη ελληνική συντριβή ακολουθήθηκε από σκληρά μέτρα των οποίων σύμβολο ήταν η Γερμανία. Αυτά δεν κατάφεραν να προσφέρουν στους Έλληνες θετική οπτική για το τι θυσίες μπορεί να έφερναν. Ο ακόλουθος θυμός δημιούργησε τον ΣΥΡΙΖΑ και την εκλογική του νίκη και τις ασυνεχείς υποσχέσεις μιας νέας φυγής προς τα εμπρός. Όλοι είναι σήμερα εγκλωβισμένοι στον ιστό των δικών τους αντιθέσεων.
Περισσότερα από τα ίδια μπορεί να κερδίσουν χρόνο μερικών μηνών. Δεν θα λύσουν τίποτα, στεγνώνοντας την ενέργεια της Ευρώπης, και την προοπτική της Ελλάδας, για τα επόμενα χρόνια», καταλήγει το άρθρο.