Στο Κεφαλόβρυσο Πωγωνίου Ιωαννίνων βρέθηκε ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Κώστας Τασούλας με αφορμή τον επίσημο εορτασμό μνήμης της επετείου των 78 χρόνων των καέντων και εκτελεσθέντων κατοίκων του χωριού από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής τον Ιούλιο του 1943.

Μετά την τελετή ο κ. Τασούλας τόνισε πως «τιμήσαμε για μία ακόμη χρονιά τη μνήμη των 22 κατοίκων του Κεφαλοβρύσου, παιδιών, γυναικών, ιερέων, κτηνοτρόφων, οι οποίοι κάηκαν ζωντανοί από την απίστευτη θηριωδία των ναζιστικών στρατευμάτων. Αυτό το αδιανόητο για τα δικά μας μάτια γεγονός, στην Ήπειρο και στα Γιάννενα, επαναλήφθηκε και σε άλλες περιοχές και σε άλλα χωριά. Είναι γνωστά στους Γιαννιώτες αυτά τα χωριά, είναι οι Λιγκιάδες, είναι η Μουσιωτίτσα, είναι πολλά άλλα χωριά τα οποία υπέστησαν αυτή την απίστευτη κτηνωδία.

Η απελευθέρωση, συνεπώς, η οποία ήρθε στη χώρα μας με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ήρθε με δυσκολία και με θυσίες πολλών χιλιάδων ανθρώπων.

Σήμερα διεκδικούμε μία άλλη ελευθερία εναντίον ενός άλλου εχθρού. Αρχικά, αυτός ο εχθρός ήταν μία άγνωστη, καινούργια νόσος, την οποία αντιμετωπίσαμε με επιτυχία κλεισμένοι στα σπίτια μας και σε μία πρωτοφανή απομόνωση. Έπειτα, κι επειδή ακριβώς κερδήθηκε χρόνος, η επιστήμη έκανε σημαντικά και γρήγορα βήματα και έχουμε το πιο βασικό, το πιο ισχυρό και το πιο αποτελεσματικό όπλο εναντίον αυτής της πανδημίας, που είναι το εμβόλιο. Σήμερα, λοιπόν, διεκδικούμε την ελευθερία μας και τις ζωές μας με μία απλούστατη πράξη, η οποία δεν έχει να κάνει, ευτυχώς, σε τίποτε με τις θυσίες εκείνων που διεκδίκησαν παλιότερα τη δική τους ελευθερία με ασύλληπτο κόστος.

Το κόστος σήμερα είναι ανύπαρκτο, το εμβόλιο δεν έχει τον παραμικρό κίνδυνο ιδίως αν το συγκρίνεις με τον κίνδυνο να μείνεις ανεμβολίαστος. Ο ανεμβολίαστος δεν κινδυνεύει μόνον ο ίδιος, είτε να νοσήσει σοβαρά, είτε να χάσει δυστυχώς τη ζωή του, αλλά μετατρέπεται και σε έναν παράγοντα μετάδοσης της νόσου και μπορεί να προκαλέσει απίστευτη δυστυχία, απίστευτη ζημιά σε ανθρώπους που αγαπά, αλλά και σε ανθρώπους που δεν γνωρίζει.

Φτάσαμε σε ένα σημείο που η νέα μετάλλαξη, η ινδική μετάλλαξη, αυτή που λέμε «Delta», τρέχει ιδίως στις τάξεις των νεότερων, κυριολεκτικά των νεότερων, κάτω των 30 ετών, και ο ανταγωνισμός σε αυτό το τρέξιμο είναι ανάμεσα στην ταχύτητα των εμβολιασμών και στην ταχύτητα της μετάλλαξης. Και πρέπει η ταχύτητα των εμβολιασμών να πάει πιο γρήγορα.

Είναι συνεπώς στο χέρι μας, είναι συνεπώς απλούστατο, δεν συνεπάγεται καμιά θυσία. Ο εμβολιασμός γίνεται σε 1 λεπτό και περιμένεις αλλά 15 προληπτικά, επομένως οφείλουμε όλες και όλοι, μικροί και μεγάλοι, να το κάνουμε αυτό, πρώτα για τους εαυτούς μας και μετά για τους άλλους.

Πράγματι σημειώθηκε πρόσκαιρα μια κάμψη του εμβολιασμού, που δεν οφείλεται απαραίτητα σε θεωρίες παράξενες, μπορεί να οφείλεται σε έναν εφησυχασμό, τον οποίο όμως τα γεγονότα και τα κρούσματα τον διαψεύδουν. Συνεπώς πρέπει να ανασκουμπωθούμε όλοι, να επανέλθουμε μαζικά στην εμβολιαστική διαδικασία, για να ξανακερδίσουμε μία ώρα αρχύτερα την ελευθερία μας. Και είναι χίλιες φορές προτιμότερο να την κερδίσουμε με αντισώματα του εμβολιασμού, παρά με αντισώματα της νόσησης. Γιατί η νόσηση, ασχέτως ηλικίας, μπορεί να είναι επώδυνη, βαριά και ενίοτε μοιραία.

Καλώ, συνεπώς, εδώ, από έναν τόπο βαριάς θυσίας, τους συμπατριώτες μου, με όλο το θάρρος και βασιζόμενος σε μια σχέση εμπιστοσύνης που έχω αναπτύξει πέραν της τριακονταετίας με τον κόσμο των Ιωαννίνων και τους παρακαλώ, με όση αξιοπιστία μπορώ να διαθέτω, να προχωρήσουν αδίστακτα, άφοβα, θα έλεγα με χαρά και εμπιστοσύνη στον εμβολιασμό, για να ολοκληρώσουμε την πορεία μας προς την ελευθερία και να ξαναγυρίσουμε ανεμπόδιστα και δημιουργικά στην επιδίωξη της προκοπής της ζωής μας και στην επιδίωξη των φυσικών επαφών, που ακόμη και σήμερα που τα πράγματα έχουν ανοίξει γίνονται και πάλι με προσοχή, με φόβο και περιορισμό.

Αν κάτι με κάνει να αισιοδοξώ γι’ αυτή τη μάχη που έχουμε με την πανδημία, είναι γιατί είναι απολύτως στο χέρι μας να τη νικήσουμε. Στο χέρι μας και κυριολεκτικά, δηλαδή στο χέρι μας, εδώ, στο σημείο που γίνεται το εμβόλιο, και συμβολικά, δηλαδή με βάση μια απόφαση που θα πάρουμε αναλαμβάνοντας τις γοητευτικές ευθύνες μας».