Ο Σήφης Βαλυράκης, το σώμα του οποίου ξεβράστηκε την Κυριακή 24 Ιανουαρίου στο νησάκι απέναντι από την Ερέτρια, έχασε τη ζωή του από βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.

Σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση υπήρχαν και κακώσεις στην πλάγια αριστερή του λαιμού, πιθανόν από την προπέλα του πλοίου όπως αναφέρθηκε στο ρεπορτάζ του OPEN.

Ο ιατροδικαστής Νίκος Καλόγριας αναφέρει επίσης στο πόρισμά του ότι συνεπακόλουθο ήταν ο πνιγμός, ενώ δεν διαπίστωσε να είχε υποστεί νωρίτερα έμφραγμα.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο Τετάρτη 27 Ιανουαρίου από το κοιμητήρια Παπάγου.

Το χρονικό της εξαφάνισης του Σήφη Βαλυράκη

Το μεσημέρι της Κυριακής, κι ενώ βρισκόταν στο εξοχικό του σπίτι στην Ερέτρια, ο 78χρονος πρώην υπουργός των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ βγήκε βόλτα με το σκάφος του. Τα ίχνη του χάθηκαν από το μεσημέρι ενώ είχε πάει στα νησάκια απέναντι από την Ερέτρια.

Η ώρα όμως περνούσε και η σύζυγός του, Μίνα Παπαθεοδώρου – Βαλυράκη άρχισε να ανησυχεί. Η αγωνία της άρχισε να μεγαλώνει όταν ο άντρας της δεν απαντούσε τις επανειλημμένες τηλεφωνικές κλήσεις στο κινητό, με αποτέλεσμα να ειδοποιήσει τόσο την Ελληνική Αστυνομία όσο και το Λιμενικό Σώμα που άρχισαν να τον αναζητούν.

Αρχικά εντοπίστηκε το σκάφος προσαραγμένο με δύο ψαροντούφεκα πάνω , κοντά στο Ασπρονήσι του νότιου Ευβοϊκού κόλπου, αλλά κανένα ίχνος του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ.

Η ανακοίνωση του Λιμενικού έκανε λόγο για έρευνες από σκάφη του Σώματος, «για τον εντοπισμό 78χρονου ημεδαπού στη θαλάσσια περιοχή της Ερέτριας». Στην περιοχή έσπευσε και ομάδα δυτών ενώ απογειώθηκε ελικόπτερο για να συνδράμει στις έρευνες των δύο πλωτών σκαφών και δύο ακόμη της Ακτοφυλακής.

Τελικά ο πρώην υπουργός εντοπίστηκε νεκρός στα βράχια νησιού, σε απόσταση περίπου ένα μίλι από το σκάφος του.

Ποιος ήταν ο Σήφης Βαλυράκης

Πνεύμα ανήσυχο, άνθρωπος ελευθερόφρων, πάντα παρών στους μεγάλους δημοκρατικούς αγώνες του λαού μας από τα χρόνια της δικτατορίας και μετά, ο Ιωσήφ (Σήφης) Βαλυράκης είχε γεννηθεί στα Χανιά στις 12 Μαρτίου 1943, στην «καρδιά» της γερμανικής κατοχής.

Γαλουχημένος σε πολιτικό περιβάλλον -πατέρας του ήταν ο παλιός βουλευτής της Ένωσης Κέντρου και διοικητής της «Σιδηράς Πυροβολαρχίας» στο Αλβανικό Μέτωπο, Ιωάννης Βαλυράκης- ο Σ. Βαλυράκης από νωρίς και εκείνος πολιτικοποιήθηκε, στην αρχή ως μέλος της Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας (ΕΔΗΝ), της νεολαιΐστικης οργάνωσης της Ένωσης Κέντρου.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ανέπτυξε αντιστασιακή δράση και οργανώθηκε στο ΠΑΚ. Το 1971 όμως, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση επτά ετών. Το επόμενο έτος κατόρθωσε το ακατόρθωτο και δραπέτευσε από τις περιβόητες φυλακές της Κέρκυρας και κατέφυγε στην Αλβανία, όπου συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών ετών. Αφέθηκε ελεύθερος μετά από διεθνείς παρεμβάσεις και εγκαταστάθηκε στην Ιταλία, όπου ανέλαβε οργανωτικός υπεύθυνος του ΠΑΚ Ελλήνων φοιτητών Ιταλίας.

Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής από το 1974. Από το 1974 έως το 1975, διετέλεσε γραμματέας της Επιτροπής Οργανωτικού του ΠΑΣΟΚ και μέλος του Γραφείου Διεθνών Σχέσεων. Το 1975, έγινε μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ.

Το 1977, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Χανίων με το ψηφοδέλτιο του Κινήματος και το 1981, ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα στην πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου ως υφυπουργός Συγκοινωνιών, ενώ αργότερα διετέλεσε υφυπουργός Πολιτισμού (Αθλητισμού).

Έχοντας αδιάλειπτη παρουσία στις διεργασίες του Κινήματος, στις 24 Σεπτεμβρίου 1990, στο δεύτερο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, καθώς επίσης και στο τρίτο Συνέδριο του κόμματος στις 17 Απριλίου 1994.

Στις 4 Απριλίου 1995 ορκίστηκε υπουργός Δημόσιας Τάξης.

Στις 30 Ιουνίου 1996, στο 4ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κινήματος και το Μάρτιο του 1999, εξελέγη εκ νέου στο 5ο συνέδριο.

Ο εκλιπών ήταν παντρεμένος με την εικαστικό Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη και έχουν δύο γιους.