Στην έκδοση ξενόγλωσσης απόδοσης του τελευταίου Αναθεωρημένου Συντάγματος ετοιμάζεται να προχωρήσει σύμφωνα με πληροφορίες η Βουλή των Ελλήνων. Καταρχάς θα μεταφραστεί στην αγγλική γλώσσα και ήδη γίνονται σκέψεις και για άλλες, όπως είναι η γερμανική και η γαλλική. Θυμίζουμε ότι μόλις προ ημερών η αρμόδια Διεύθυνση Εκδόσεων και Εκτυπώσεων του Κοινοβουλίου εξέδωσε το Σύνταγμα της Ελλάδος, όπως αυτό αναθεωρήθηκε με το ψήφισμα της 25ης Νοεμβρίου 2019 της Θ’ Αναθεωρητικής Βουλής, σε ένα μικρό και κομψό βιβλιαράκι, που διανεμήθηκε στα κόμματα και στους βουλευτές, ενώ βρίσκεται στη διάθεση της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Με δεδομένο το γεγονός ότι «δεν επιτρέπεται Αναθεώρηση του Συντάγματος πριν περάσει πενταετία από την περάτωση της προηγούμενης», όπως προβλέπει στο άρθρο 110 παρ. 6 το Σύνταγμα και με συνυπολογισμό του απαραίτητου χρόνου για την αναθεωρητική διαδικασία στην προτείνουσα και στην επόμενή της Αναθεωρητική Βουλή (που προκύπτει μετά από εθνικέ εκλογές) είναι πολύ πιθανό να βαδίσουμε με το Σύνταγμα αυτό για τα επόμενα τουλάχιστον 9 χρόνια.

Όπως επισημαίνει και ο Πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας, «οι εννέα ουσιαστικές αλλαγές που επέφερε στο συνταγματικό κείμενο η τελευταία αυτή αναθεώρησή του έχουν ως εξής:

1. Στο άρθρο 21 παρ. 1 (Ατομικά και Κοινωνικά Δικαιώματα) προσετέθη εδάφιο για την κρατική μέριμνα για αξιοπρεπή διαβίωση μέσω ενός συστήματος ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος.

2. Η κρισιμότερη ωστόσο μεταβολή του συνταγματικού κειμένου αφορά στην αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από την απειλή διαλύσεως της Βουλής προς διεξαγωγή εκλογών. Στο άρθρο 32 παρ. 4 καταργήθηκε ένα κίνητρο συναινέσεως που εξελίχθηκε σε αντικίνητρο, δηλαδή οι εκλογές που προβλέπονταν στην περίπτωση αδυναμίας αναδείξεως Προέδρου της Δημοκρατίας. Έτσι, η Βουλή, όταν δεν βρίσκεται η αυξημένη πλειοψηφία, εκλέγει Πρόεδρο με απόλυτη πλειοψηφία και, αν δεν επιτευχθεί ούτε αυτή, με σχετική πλειο­ψηφία, καταργουμένης της μεσολαβήσεως εκλογών.

3. Η αλλαγή στο άρθρο 54 παρ. 4 αφορά στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος των εκτός επικρατείας πολιτών, και ήδη έχει ψηφιστεί ο εκτελεστικός νόμος που ρυθμίζει αυτό το δικαίωμα.

4. Στο άρθρο 62 η ρύθμιση για τη βουλευτική ασυλία επικυρώνει την κοινοβουλευτική πρακτική των τελευταίων ετών, σε συμμόρφωση και με τη νομολογία του ΕΔΔΑ. Η βουλευτική ασυλία περιορίζεται μόνο σε πράξεις που ανάγονται στην πολιτική δράση των βουλευτών.

5. Στο άρθρο 68 παρ. 2 αναγνωρίζεται η δυνατότητα της αντιπολιτεύσεως να προκαλεί τη σύσταση δύο εξεταστικών επιτροπών ανά κοινοβουλευτική περίοδο για θέματα δικής της επιλογής.

6. Στο άρθρο 73 παρ. 6 υιοθετήθηκε πρόταση της αντιπολιτεύσεως για την άσκηση λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας, η οποία, τελικά, διαμορφώθηκε ως εξής: σε δύο το πολύ περιπτώσεις εντός της βουλευτικής περιόδου, με υπογραφή 500.000 πολιτών, οι οποίες, εύλογα, δεν μπορούν να αφορούν θέματα δημοσιονομικά, εξωτερικής πολιτικής και εθνικής άμυνας.

7. Στο άρθρο 86 παρ. 3 καταργήθηκε ο επιβόητος περιορισμός στην κατά χρόνο αρμοδιότητα της Βουλής να ασκεί δίωξη για αδικήματα υπουργών. Η Βουλή μπορεί πλέον να ασκεί δίωξη εντός του χρονικού ορίου της κοινής παραγραφής για κάθε αδίκημα.

8. Με το άρθρο 96 παρ. 5 εξομοιώθηκαν τα μέλη του δικαστικού σώματος των Ενόπλων Δυνάμεων με τους λοιπούς δικαστικούς λειτουργούς.

9. Με το άρθρο 101Α παρ. 2 μειώνεται η απαιτούμενη πλειοψηφία από τα 4/5 στα 3/5 της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής, προκειμένου να επιλέγονται τα μέλη των ανεξαρτήτων αρχών που αναφέρονται στο Σύνταγμα.