«Το νομοσχέδιο για τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων, αποδεικνύει στην πράξη ότι το καπιταλιστικό σύστημα σαπίζει βαθειά, αλλά διαθέτει και τεράστιες εφεδρείες για να αντέξει- και μία απ’ αυτές είναι δυστυχώς, ο λαός και η κάλπη», σημείωσε στην ομιλία της επί του νομοσχεδίου, η επικεφαλής των βουλευτών του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

Απέναντι στους ισχυρισμούς της πλειοψηφίας ότι το νομοσχέδιο είναι ελαφρύτερο για τον φορολογούμενο από τον ΕΕΤΗΔΕ η κ. Παπαρήγα αντέταξε τις λαϊκές ανάγκες, τόσο στην υγιεινή διαβίωση, όσο και στην αναψυχή, τις οποίες το καπιταλιστικό σύστημα αδυνατεί να ικανοποιήσει, την ώρα που, όπως είπε, επιβαρύνει τον λαό με πρόσθετα φορολογικά έξοδα.

«Έχει στα αλήθεια σκεφτεί κάποιος, ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει σε σπίτια τα οποία είναι από είκοσι έως και πενήντα χρόνων; Και ότι για να μπορέσεις να ζήσεις μέσ’ στα σπίτια αυτά, πρέπει να τα “ταΐζεις” συνέχεια;», ρώτησε τον υπουργό Οικονομικών η κ. Παπαρήγα.

«Όποιος έχει ένα τέτοιο σπίτι, είναι να τον κλαις σήμερα. Δεν μπορεί να μη λάβετε υπ’ όψιν και το κόστος τού δικαιώματος στην κατοικία. Δεν μας έδωσε κανείς την κατοικία δωρεάν. Είτε τη βρήκαμε, είτε τη φτιάξαμε», υπενθύμισε η κ. Παπαρήγα, για να διακηρύξει πως «η κατοικία δεν πρέπει να φορολογείται, αλλά τουναντίον να υπάρχει και πρόγραμμα λαϊκής στέγης, ακόμα και μέσα στον καπιταλισμό, καθώς το σύστημα δεν μπορεί να καλύψει τις στεγαστικές ανάγκες κατά 100%».

«Αρκετοί έξυπνοι, βγήκαν και είπαν ότι το ΚΚΕ το οποίο είναι κατά της ατομικής ιδιοκτησίας, την υπερασπίζεται και υπερασπίζεται και τη δεύτερη κατοικία. Γιατί να μην υπερασπιστούμε τη δεύτερη εξοχική κατοικία το 2014; Δεν ζούμε στο 1900, ούτε στη δεκαετία του ’50- σήμερα, μια οικογένεια με δυο παιδιά χρειάζεται τρεις κρεβατοκάμαρες», σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα και συμπλήρωσε:

«Εμείς μετράμε τα πράγματα σε σχέση με τις αναπτυξιακές δυνατότητες της Ελλάδας και τις ανάγκες των εργαζομένων, και με βάση το ότι, αυτοί που έχουν τα κεφάλαια, είναι κηφήνες. Μπορεί να ζουν σε μια μεγάλη αγωνία απ’ το πρωί ως το βράδυ, υπό το βάρος της κρίσης- άλλη, όμως, είναι η αγωνία να έχεις σπίτι να ζήσεις και φαΐ να φας και άλλη η αγωνία μήπως ο ανταγωνιστής σου, σου φάει το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς».