Κινητικότητα παρατηρείται αυτές τις ημέρες στο ΠΑΣΟΚ, με αφορμή την αντίστοιχη κινητικότητα που παρατηρείται στην υπόθεση της «Κεντροαριστεράς» από την οποία πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που δεν είναι της επιρροής των Ευάγγελου Βενιζέλου και Κώστα Σημίτη, τηρούν σαφείς αποστάσεις.

Ωστόσο, αυτά τα στελέχη δεν κινούνται συντονισμένα μεταξύ τους, όπως φάνηκε και με την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή (ΚΠΕ), την έκτακτη σύγκληση της οποίας ζήτησαν μόνο 11 μέλη της, ενώ αποστάσεις τήρησε η «Κίνηση των 75» η οποία, πάντως, δεν διαφωνεί με τον προβληματισμό των «11» σχετικά με την κρισιμότητα των ζητημάτων, στα οποία πρέπει να πάρει θέση το ΠΑΣΟΚ.

Σχετικά με τη συνεδρίαση της ΚΠΕ, πηγές της Χαριλάου Τρικούπη ανέφεραν ότι έχει προσδιοριστεί για το τέλος της επόμενης εβδομάδας, χωρίς, ωστόσο, να έχει ανακοινωθεί επίσημα.

Ένα από τα θέματα που τίθενται είναι αυτό της συνεργασίας με τη ΝΔ, με την οποία εκτιμούν ότι πρέπει να υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές και προτάσσουν την ανάδειξη των διαφορών μεταξύ της στάσης του ΠΑΣΟΚ σήμερα, με πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά και εκείνη του ίδιου του κ. Σαμαρά απέναντι στην εκλεγμένη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Αυτό το θέμα έχει σημαντικές εσωκομματικές διαστάσεις, καθώς ο προβληματισμός που αναπτύσσεται αφορά το κατά πόσο η πολιτική που εφαρμόζει ο κ. Σαμαράς και ο μηδενισμός -όπως πολλοί λένε- του έργου της διετίας 2009-2011 από τον σημερινό πρωθυπουργό, χωρίς καμία ένσταση από το επίσημο ΠΑΣΟΚ, έχουν συμβάλει στην καθοδική πορεία του Κινήματος, σε δημοσκοπικό, τουλάχιστον, επίπεδο.

Έναντι της συνεργασίας με τη ΝΔ προκρίνεται η προσπάθεια συνεννόησης και «γεφύρωσης» στις σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς.

Η «Κίνηση των 75» διατυπώνει τις απόψεις της σχετικά με τα όσα συμβαίνουν στο ΠΑΣΟΚ, σε ανακοίνωσή της, όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρεται: «Όσοι βολεύονται με ένα “μικρό” ΠΑΣΟΚ, αποκομμένο από την κοινωνία, μαγαζάκι για προσωπικά παιχνίδια, αγνοούν ότι η δημοκρατική παράταξη δεν ήταν ποτέ μικρή σε αυτόν τον τόπο. Το ΠΑΣΟΚ είχε και έχει ως σταθερά εκφρασμένη βούληση να μην προκαλέσει πολιτική αστάθεια, θέση με πολιτικό κόστος. Δεν είχε, όμως, την ίδια στάση ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, που έκανε τα πάντα για να ρίξει μία εκλεγμένη κυβέρνηση και -ακόμη και όταν εκλέχτηκε- διακινδύνευε την προοπτική της χώρας, με βάση τους μικροπολιτικούς του σχεδιασμούς, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή της ΕΡΤ. Για μας, όμως, δεν ήταν μονόδρομος η πλήρης ένταξη του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και η πλήρης συμπόρευση με τη ΝΔ».

Η «Κίνηση των 75» υποστηρίζει ότι υπήρχαν εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις, οι οποίες, όμως, αποκλείστηκαν, σημειώνοντας: «Η χώρα θα μπορούσε να συνεχίσει με οικουμενική κυβέρνηση ή με το ΠΑΣΟΚ να παρέχει απλώς κοινοβουλευτική ψήφο εμπιστοσύνης, υπό συγκεκριμένους όρους και εγγυήσεις, βάζοντας διαφανείς, πράσινες γραμμές προγραμματικής συνεργασίας. Η είσοδος, άλλωστε, του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση Σαμαρά, χωρίς πρώτα να έχουν συμφωνηθεί οι προϋποθέσεις και οι όροι αυτής της συμφωνίας, τραυματίζει την αξιοπιστία αυτής της συγκατοίκησης. Δεν ανήκει στην προοδευτική αντίληψη η πρακτική, πρώτα να μοιράζονται οι καρέκλες και μετά να συμφωνούνται οι πολιτικές».

Για το θέμα αυτό καταλογίζουν μία αντίφαση στον κ. Βενιζέλο, ο οποίος είχε προτείνει στον κ. Σαμαρά, πριν την έναρξη των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, το φθινόπωρο του 2011, να οριστεί πρώτα το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων και στη συνέχεια να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για τα συγκεκριμένα θέματα, θέση την οποία θεωρούν σωστή. Προσάπτουν στον πρόεδρο του Κινήματος ότι στην περίπτωση του σχηματισμού τής κυβέρνησης έκανε ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή πρώτα συμφώνησε στον σχηματισμό κυβέρνησης και μετά έκανε την όποια διαπραγμάτευση με τον κ. Σαμαρά. Αυτό, όπως υποστηρίζουν, δεν ακολούθησε το γερμανικό SPD, προκειμένου να συμμετάσχει στη δημιουργία του «μεγάλου συνασπισμού».

Στην ανακοίνωση της «Κίνησης των 75» προστίθεται: «Οι δημοκρατικοί πολίτες αντιδρούν στην ταύτιση Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ, γιατί έχουν το ένστικτο της ανάγκης αναγέννησης της δημοκρατικής παράταξης. Απαιτούν, επίσης, να υπάρξει ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο διαφοροποίησης από τη Δεξιά, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Όσοι ονειρεύονται μία στρατηγική παγίωσης της συνεργασίας με τη Δεξιά, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.

– Η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί παρά να είναι η επαναθεμελίωση των σχέσεών του με τους πολίτες και η ανασυγκρότηση της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.

– Η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει το ποιους υπηρετούμε και με ποιους συγκρουόμαστε.

– Η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να βάζει σε δεύτερη μοίρα τη διαρκή προσπάθεια επαναγεφύρωσης των σχέσεών μας με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς.

Η σύγχρονη Κεντροαριστερά δεν προκύπτει με αποκλεισμούς και δεν εξαντλείται σε επιλεκτικές συγκολλήσεις κορυφής. Ούτε μπορεί να στοχεύει σε ικανοποίηση εγωκεντρικών σχεδιασμών επιβίωσης ή προσωπικής ανέλιξης μεμονωμένων στελεχών. Η αναγέννηση της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης θα προκύψει, κυρίως, με συγκλίσεις μέσα στην κοινωνία. Με λαϊκή ενότητα, πάνω σε ένα προοδευτικό πλαίσιο πολιτικών αλλαγών».