Τη βεβαιότητά του ότι «ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα μας έλεγε σήμερα ότι είναι κοινή υποχρέωση όλων των πολιτικών δυνάμεων του συνταγματικού τόξου να διασφαλίσουμε ένα ελάχιστο επίπεδο συνεννόησης και πολιτικού πολιτισμού ως μιας από τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της πατρίδας μας μέσα σε συνθήκες εθνικής ενότητας και κοινωνικής συνοχής», εξέφρασε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, μιλώντας στην εκδήλωση του ιδρύματος Κωνσταντίνος Καραμανλής, για τη συμπλήρωση 15 ετών από τον θάνατό του.
Ο κ. Βενιζέλος τόνισε ότι «η ολοκληρωμένη εφαρμογή του Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης και η οριστική και ασφαλής έξοδος από την κρίση ώστε η Ελλάδα ως κανονικό κράτος να κατακτήσει την αυτοδυναμία και την ουσιαστική ισοτιμία της μέσα στην Ευρώπη, θα είναι και η ιστορική καταξίωση της Μεταπολίτευσης συνολικά, άρα θα είναι και μια καταξίωση του έργου του Κωνσταντίνου Καραμανλή». Επεσήμανε δε ότι μπορεί να υπήρξαν και να υπάρχουν πολλές διαφωνίες στους επιμέρους χειρισμούς, ωστόσο «άλλη στρατηγική επιλογή ούτε υπήρξε ούτε υπάρχει».
Αναφερόμενος στις μεγάλες θυσίες που έκανε ο λαός τα τελευταία τρία χρόνια, τις συχνά «ανυπόφορες» ανατροπές που υφίστανται στη ζωή τους οι Έλληνες, ο κ. Βενιζέλος τόνισε ότι «αν δεν κάναμε την κακή και δύσκολη επιλογή αλλά την φαινομενικά εύκολη και καταστροφική, θα ζούσαμε τώρα στην ‘εποχή των παγετώνων’ και θα αναπολούσαμε απλώς το οικονομικό και κοινωνικό κεκτημένο της Μεταπολίτευσης.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υπογράμμισε ότι οι τρεις βασικές ιστορικές εξελίξεις που συνδέονται με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δηλαδή η δημοκρατική μετάβαση του 1974, η οριστική επίλυση του πολιτειακού και η ένταξη στην Ε.Ε., «έχουν προ πολλού και οριστικά καταστεί κοινό εθνικό κτήμα».
Ο κ. Βενιζέλος στάθηκε ιδιαίτερα στο δεύτερο ζήτημα, χαρακτηρίζοντάς το ως «ζήτημα εθνικής αυτογνωσίας» και σημείωσε, αναφορικά με την «επιπόλαια απαξίωση» της Μεταπολίτευσης που πολλοί θεωρούν, όπως είπε, ότι έφτασε στο τέλος της με το ξέσπασμα της τρέχουσας κρίσης, «είναι υποχρέωσή μας απέναντι στην μνήμη του Κωνσταντίνου Καραμανλή αλλά και του Ανδρέα Παπανδρέου να υπερασπιστούμε την ιστορική αλήθεια για την περίοδο της Μεταπολίτευσης». Συνεχίζοντας, τόνισε ότι αυτή η περίοδος, «παρά τις προβλήματα και τις αντιφάσεις και τις υστερήσεις της είναι η καλύτερη και ευτυχέστερη περίοδος της σύγχρονης ιστορίας μας».
Επιπλέον, είπε πως ούτε ο παλαιοκομματικός κρατισμός, ούτε ο συντεχνιασμός, ούτε οι αθέμιτες σχέσεις οικονομίας και πολιτικής, ούτε ο λαϊκισμός μπορούν να μετατρέψουν σε αρνητικό το θετικό ισοζύγιο της Μεταπολίτευσης, στη θεμελίωση της οποίας, όπως τόνισε, ήταν καταλυτικός ο ρόλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή. «Σε αυτή τη Μεταπολίτευση», συνέχισε, «πιστώνονται το δημοκρατικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα, η εντυπωσιακή σωρευτική ανάπτυξη που άλλαξε ριζικά το επίπεδο ζωής και προσδοκιών, το κοινωνικό κράτος, η βαθιά πίστη στο κράτος δικαίου, η πολυφωνία και η ανεκτικότητα.
Ιδιαίτερη μνεία έκανε ο κ. Βενιζέλος στον πολιτικό πολιτισμό που εγκαθιδρύθηκε στην περίοδο της Μεταπολίτευσης και στη συμβολή του Κωνσταντίνου Καραμανλή σε αυτό, αντιπαραβάλλοντας την περίοδο εκείνη με τη σημερινή, όπου, κατά τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, «η πολιτική διαφωνία μετατρέπεται σε θεσμικό και ηθικό πόλεμο και το δημοκρατικό μέτρο έχει χαθεί».
Ειδικότερα, είπε ότι η περίοδος της Μεταπολίτευσης άλλαξε τον πολιτικό πολιτισμό μας σε σχέση με την προδικτατορική και τη μετεμφυλιακή περίοδο, μας επέτρεψε να διακρίνουμε ανάμεσα στην πολιτική σύγκρουση και την δημοκρατική πολιτική δεοντολογία, κατέστησε εμφανές ότι ο πολιτικός αντίπαλος δεν είναι εσωτερικός εχθρός, κοινωνικά μισητός, ηθικά απαξιωμένος, εθνικά απόβλητος. «Η πατρίδα μας είχε υποστεί έναν κατά κυριολεξία εμφύλιο πόλεμο, μια μακρά μετεμφυλιακή ένταση, μια δικτατορία και δεν είχε ούτε περιθώρια ούτε διάθεση να ζήσει καταστάσεις μετωπικής σύγκρουσης και οιονεί εμφυλίου πολέμου. Στην υπέρβαση αυτή συνέβαλε καθοριστικά Ο κ Καραμανλής», τόνισε ο κ. Βενιζέλος.
Ασκώντας εμμέσως πλην σαφώς κριτική και προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο έχει συχνά κατηγορήσει για «στρατηγική εφόδου», ο κ. Βενιζέλος ανέφερε ότι «δυστυχώς η κρίση οδήγησε όχι αυτόματα, αλλά κατ’ επιλογή ορισμένων σε μια δραματική υποβάθμιση του πολιτικού και δημοκρατικού πολιτισμού» και πως «η στρατηγική της εφόδου στον όνομα μιας αντιμνημονιακής ψευδαίσθησης συνοδεύεται από μια δήθεν ριζοσπαστική αμφισβήτηση της κοινωνικής ευαισθησίας και των κινήτρων εκείνων που σήκωσαν εξαρχής ή από ένα σημείο και μετά, το πολιτικό βάρος των δύσκολων αποφάσεων».
Επιπλέον, υποστήριξε ότι «η πολιτική διαφωνία μετατρέπεται σε ασύμμετρο θεσμικό και ηθικό πόλεμο, το δημοκρατικό μέτρο έχει χαθεί». Σε αυτό το σημείο, εξέφρασε τη βεβαιότητα του ότι «ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα μας έλεγε σήμερα ότι είναι κοινή υποχρέωση όλων των πολιτικών δυνάμεων του συνταγματικού τόξου να διασφαλίσουμε ένα ελάχιστο επίπεδο συνεννόησης και πολιτικού πολιτισμού ως μιας από τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της πατρίδας μας μέσα σε συνθήκες εθνικής ενότητας και κοινωνικής συνοχής.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τόνισε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλή που, όπως ανέφερε, είχε το σπάνιο προνόμιο να διασχίσει ως πολιτικός ηγέτης μισό περίπου αιώνα, «δεν έχει να φοβηθεί κάτι από αυτή την εξελισσόμενη ιστορική αξιολόγηση». Πρόσθεσε ότι πάντα θα υπάρχουν αμφισβητήσεις για τη μια ή την άλλη επιλογή και πως όμως «καθίστανται τώρα καλύτερα αντιληπτές πρώτον οι δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει και στην πρώτη και στη δεύτερη φάση της πρωθυπουργίας του και δεύτερον η προσήλωσή του στην Ευρώπη και τη δημοσιονομική πειθαρχία, «που η ιστορική αλήθεια επιβάλει να πούμε ότι καταγράφηκε στα δεδομένα τόσο του 1963 όσο και του 1980, δηλαδή κατά τις δύο αποχωρήσεις του από το αξίωμα του πρωθυπουργού».
