Δύο δένδρα ελιάς, με το συμβολισμό που αυτά έχουν, φύτεψαν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο πρόεδρος του Ισραήλ, Ρούβεν Ρίβλιν, κατά την ολοκλήρωση της τελετής θεμελίωσης του Μουσείου Ολοκαυτώματος της Θεσσαλονίκης.
Στην τελετή παραβρέθηκαν ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστος Σπίρτζης, οι υφυπουργοί Εξωτερικών, Γιάννης Αμανατίδης και Τέρενς Κουίκ, Μακεδονίας-Θράκης Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά, οι βουλευτές Μάρκος Μπόλαρης, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης, Δημήτρης Μάρδας, Σταύρος Καλαφάτης, Κώστας Ζουράρις, η αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης, Βούλα Πατουλίδου, δήμαρχοι, ο πρύτανης του ΑΠΘ, Περικλής Μήτκας, οι μητροπολίτες Νεαπόλεως-Σταυρουπόλεως και Λαγκαδά κ.ά.
«Το Μουσείο Ολοκαυτώματος υπογραμμίζει ότι τίποτε και κανένας δεν ξεχάστηκε. Ούτε οι εγκληματίες, ούτε τα θύματά τους. Και θέλουμε, από την άποψη αυτή, να είναι μία διαρκής υπενθύμιση, ένα διαρκές SOS, τόσο για τις σημερινές, όσο και για τις αυριανές γενιές, για το πού μπορούν να οδηγήσουν ο φασισμός, ο ναζισμός, ο αντισημιτισμός, ο ρατσισμός, τα θεωρητικά εξαμβλώματα για ανώτερες και κατώτερες φυλές, οι θεωρίες για την καθαρότητα του έθνους και οι πρακτικές της βίας εναντίον όποιου θεωρείται διαφορετικός και κατώτερος. Οι θεωρίες και οι πρακτικές τού μίσους και των διακρίσεων, με όποια παραλλαγή κι αν εμφανίζονται» ανέφερε ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της τελετής θεμελίωσης του Μουσείου, στην περιοχή του Παλαιού Σιδηροδρομικού Σταθμού, από όπου, στη γερμανική κατοχή, αναχωρούσαν τα «βαγόνια του θανάτου» με τους Έλληνες Εβραίους (συνολικά 50.000) για τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Παράλληλα ο κ. Τσίπρας σημείωσε, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ότι το Μουσείο του Ολοκαυτώματος εκπληρώνει ένα χρέος τιμής της πόλης, απέναντι στους πολίτες της που εξοντώθηκαν. Απέναντι στην ίδια την ιστορία της. Και απέναντι στον ίδιο τον εαυτό της.
«Είναι ένα όπλο στη μάχη της μνήμης ενάντια στη λήθη. Είναι μία δέσμευση ότι δεν θα αφήσουμε το παρελθόν να επιστρέψει ως εφιάλτης» τόνισε και πρόσθεσε: «Ότι δεν θα αδιαφορήσουμε για τις σκιές που εμφανίζονται ξανά στην Ευρώπη. Για τις φωνές που ξανακούγονται ενάντια στην ανεκτικότητα. Για τον ρατσισμό που δοκιμάζει ξανά τις δυνάμεις του. Για τα μνημεία που βεβηλώνονται. Είναι μία δέσμευση στο δικαίωμα των λαών και των ανθρώπων όλου του κόσμου, να ζουν χωρίς φόβο και μισαλλοδοξία, με ειρήνη και αξιοπρέπεια».
