Ο Σταύρος Θεοδωράκης με μήνυμα στο facebook σχολίασε το πολιτικό κείμενο σύνοψης της εσωκομματικής συζήτησης που διεξάγεται στο Ποτάμι, ενόψει του Συνεδρίου του κόμματος , τον Φεβρουάριο .
Ο κ. Θεοδωράκης κωδικοποιεί, το πολιτικό πλαίσιο του Ποταμιού σε δέκα λέξεις-θέσεις ,όπως λέει .
1. Αναδιάταξη (του πολιτικού σκηνικού)
2. Ανασυγκρότηση (της εθνικής παραγωγής)
3. Αρωγή (υπέρ των αδυνάτων)
4. Αυστηρότητα (απέναντι στη διαφθορά)
5. Ανάπτυξη (χωρίς νέους φόρους)
6. Αποκρατικοποιήσεις (να δημιουργηθούν δουλειές)
7. Αειφορία (γιατί το περιβάλλον δεν είναι δικό μας)
8. Ασφάλεια (όχι στους φοβισμένους πολίτες)
9. Αξιοκρατία (να φύγουν επιτέλους οι «κολλητοί»)
10. Αποτελεσματικότητα (όχι άλλους ερασιτεχνισμούς, όχι άλλες ιδεοληψίες, όχι άλλους τυχοδιωκτισμούς)
Ως βασικό στοιχείο ταυτότητας του Ποταμιού μέσα από τον προσυνεδριακό διάλογο, αναδεικνύεται ο νέος προοδευτισμός: «Δεν μπορεί παρά να είναι μεταρρυθμιστικός, ρεαλιστικός, διαλλακτικός αλλά και ασυμβίβαστος. Προωθεί απαρέγκλιτα την κοινωνική συνοχή αλλά ταυτόχρονα διασφαλίζει το δικαίωμα του ατόμου στον αυτοπροσδιορισμό του. Ο νέος προοδευτισμός δεν μπορεί να μιλάει για μακρινούς θολούς Παραδείσους αλλά για τα μεγάλα προβλήματα πρέπει να προτείνει λύσεις και όχι νεφελώδεις θεωρίες», αναφέρεται.
Επίσης τονίζεται ότι απαραίτητος «είναι ο κοσμοπολίτικος πατριωτισμός διότι έχουμε να μάθουμε και να κερδίσουμε πολλά από τους «άλλους», από την εμπειρία τους, από τις προόδους τους».
Ως κυριάρχη πολιτική οδό για το Ποτάμι υπογραμμίζεται η υπέράσπιση της ευρωπαϊκής ιδέας. « Δεν είχαμε, ούτε έχουμε όλοι οι ευρωπαϊστές την ίδια αντίληψη για το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης. Για μας η Ευρώπη είναι σήμερα η μόνη οδός για να ξεπεραστούν εθνικισμοί και θρησκευτικές μισαλλοδοξίες, για να εδραιωθούν δικαιώματα και να ελέγχονται οι εξουσίες, για να περιοριστεί η ασυδοσία των οικονομικών ελίτ. Και μια δίκαιη Ευρώπη που προχωρά σταθερά σε περισσότερη και καλύτερη ενοποίηση μπορεί να φέρει για όλους περισσότερη δημοκρατία, ισότητα και ελευθερία», σημειώνεται χαρακτηριστικά ενω προσδιορίζονται οι εν δυνάμει σύμμαχοι του Ποταμιού.
« Γνωρίζουμε καλά πως η διάδοση νέων ιδεών θέλει πολλή δουλειά, ειδικά σε μια χώρα που επικρατούν συντηρητικά στερεότυπα. Είναι σαν να προσπαθούμε να ανεβούμε ανάποδα μια κυλιόμενη σκάλα. Όμως δεν είμαστε μόνοι μας.
Σύμμαχοι μας είναι οι δημιουργικοί άνθρωποι αυτού του τόπου, οι άνθρωποι που προτιμούν τα συνεχή μικρά έργα από τα μεγάλα λόγια. Οι άνθρωποι που δεν αγνοούν τη σημασία των μικρών καθημερινών επαναστάσεων στη δουλειά τους και στη ζωή τους.
Σύμμαχοι μας είναι οι «απολίτικοι» που διέκοψαν την επαφή τους με την πολιτική – ή τα παιδιά που δεν την ανακάλυψαν ποτέ. Όλοι αυτοί που λένε «όλοι ίδιοι είναι» και «αυτός ο τόπος δεν αλλάζει».
Σύμμαχοι μας είναι όλοι όσοι πιστεύουν στις μεγάλες προοδευτικές αλλαγές, στις μεγάλες μεταρρυθμίσεις, στις μεγάλες τομές. Αυτοί που συνεχίζουν να πιστεύουν ότι μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε την χώρα.
Αυτός ο τόπος αλλάζει αρκεί να το πιστέψουμε και να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε», τονίζεται στο κείμενο .
Γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο Προσφυγικό και τις ευθύνες των χωρών της Ευρώπης.
« Οι πρόσφυγες πρέπει να βρουν στήριξη αλλά οι χώρες τους δεν πρέπει να διαλυθούν. Είναι αλαζονικό η Ευρώπη και ο δυτικός κόσμος να απομυζά από τα ρεύματα των προσφύγων και των μεταναστών τα χρήσιμα μυαλά και χέρια, αδιαφορώντας ότι πίσω τους οι κοινωνίες αποσυντίθενται. Πρέπει οι πόλεμοι να τελειώνουν και η Ευρώπη σε συνεργασία με την διεθνή κοινότητα να βρει λύση στο πρόβλημα της Συρίας και του Ιράκ. Ο δυτικός κόσμος δεν αντέδρασε όσο καθολικά και δυναμικά επιβαλλόταν στο εγκληματικό μόρφωμα του ISIS. Όπως παλιότερα άφησε τους Αφγανούς και κυρίως τις γυναίκες και τα παιδιά, στο έλεος των Ταλιμπάν. Ιστορικές ευθύνες βαραίνουν τους ηγέτες του «πολιτισμένου κόσμου», αρκετοί εκ των οποίων ενίσχυσαν και ενισχύουν κατά καιρούς «εγκληματικούς στρατούς» ανάλογα με τα γεωστρατηγικά και ενεργειακά τους παιγνίδια».
Κριτική ασκείται στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για τους χειρισμούς της, με άξονα ότι δεν έχει κανένα σχέδιο: «Καμία απόφαση, είναι το δόγμα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και σε αυτό το πεδίο. Μόνο εμβαλωματικές παρεμβάσεις. Τελευταία η κυβέρνηση στέλνει ένα ακόμη ανησυχητικό μήνυμα. Χρησιμοποιεί το προσφυγικό ως το ισοδύναμο του Μνημονίου της. Συσχετίζει τα δύο μείζονα προβλήματα μήπως βρει μία κάποια λύση. Συσχετίζει τον εμφύλιο στη Συρία με τα χρέη της χώρας. Αυτή η κυβερνητική πολιτική είναι επικίνδυνη αλλά και ανήθικη. Στόχος πρέπει να είναι η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας με ταυτόχρονη προστασία των τοπικών κοινωνιών».
