Το σχέδιο για «Επανεκκίνηση της οικονομίας»

Το newsbeast.gr δημοσιεύει ολόκληρο το πρόγραμμα «Επανεκκίνηση της οικονομίας» που εξήγγειλε σήμερα στο Ζάππειο ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει 7 βήματα-σοκ, όπως χαρακτηριστικά είπε, ο Αντώνης Σαμαράς με την προοπτική σε δύο χρόνια το έλλειμμα να έχει μειωθεί κατά 3,9%.

Ακολουθεί ολόκληρο πρόγραμμα:

Φίλες και φίλοι,

Βρίσκομαι στο χώρο όπου πριν 32 χρόνια ως νέος βουλευτής παρακολούθησα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να υπογράφει την «εκκίνηση» της Ευρωπαϊκής Πορείας της χώρας. Σας κοιτώ στα μάτια και σας μιλώ με τη γλώσσα της Αλήθειας, όπως τη νιώθω. Και του Χρέους, όπως το αντιλαμβάνομαι.
Ο λαός μας απαιτεί να δούμε την Ελλάδα από την αρχή. Απαιτεί τομές ριζοσπαστικές. Με νέο Σύνταγμα και νέους θεσμούς. Με νέο πολιτικό και δημόσιο ήθος. Απαιτεί να ξεκολλήσουμε, επιτέλους, απ’ αυτήν την εικόνα μιας τραυματισμένης Ελλάδας, μιας Ελλάδας της ανασφάλειας και του πανικού.
Ποιός Έλληνας δεν ζητάει μηδενική πια ανοχή σε αποτρόπαια φαινόμενα, όπως η προχθεσινή δολοφονία στο κέντρο της Αθήνας; Το παιδί του Μανώλη Καντάρη δεν θα γιορτάσει ποτέ τα γενέθλιά του.
Όμως, η Ασφάλεια του Πολίτη και η προστασία και της ζωής και της περιουσίας του, προηγείται της Οικονομίας.
Κι αυτή η κατάσταση έχει πια ξεπεράσει κάθε όριο!
Αλλά κι όσα θα πω για τα οικονομικά, είναι για να ανακτήσουμε και πάλι την ασφάλεια και τον έλεγχο στη χώρα μας.
Εκατομμύρια Έλληνες έχουν υποστεί απίστευτες ζημιές. Και ο καθένας αυτή τη στιγμή αισθάνεται το αδιέξοδο. Που έχει γίνει παραλυτικό και επικίνδυνο. Τόσο για την Οικονομία, όσο και για την Κοινωνία μας.
Δεν σας μιλάω, λοιπόν, με τη γλώσσα του χθες.
Γιατί νιώθω την αγωνία ενός κόσμου και την απαίτησή του να ακούσει σήμερα από μένα καθαρές κουβέντες.

Έχουμε μια κυβέρνηση που η ίδια ενοχοποιεί τον εαυτό της!
Γνωρίζουμε ότι η προετοιμασία προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είχε ξεκινήσει από καιρό, όταν οι διεθνείς αγορές δάνειζαν ακόμα άνετα την Ελλάδα.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επεδίωξε τότε ό,τι άλλες χώρες προσπάθησαν να αποφύγουν. Και δεν διαπραγματεύθηκε τίποτε. Έτσι, άλλες χώρες τονίζουν σήμερα ότι πέτυχαν «Μνημόνια» με καλύτερους όρους από μας.
Αλλά δεν θα μιλήσουμε σήμερα για το παρελθόν.
Δεν το έχουμε ανάγκη. Γιατί ήλθαν στα λόγια μας, ακόμα και έγκριτες φωνές από το εξωτερικό που πέρσι μας επέκριναν.
Δίνω ένα μόνο παράδειγμα: Το περιοδικό Economist πέρσι μας είχε αποδοκιμάσει σκληρά όταν καταψηφίσαμε την ακραία λιτότητα του Μνημονίου. Σήμερα ομολογεί ότι αυτά που λέγαμε ήταν ακριβώς η αιτία που οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο. Δείτε τη διαφάνεια 1:
Τίτλος: «Τα όρια της λιτότητας»
Και:
— «Ο στόχος (για το έλλειμμα) δεν πιάστηκε κυρίως «λόγω της βαθύτερης ύφεσης απ’ αυτήν που αναμενόταν».
— Και: «υπάρχουν φόβοι ότι περισσότερες περικοπές (σήμερα) θα βαθύνουν κι άλλο την ελληνική ύφεση».
Αυτά από το συντηρητικό και φιλελεύθερο Economist.

Εμένα, όμως, με ενδιαφέρει η γλώσσα της Ελλάδας. Η διέξοδος που θα προτείνουμε σήμερα, αφορά κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα, που θέλουν από κάπου να πιαστούν και να ελπίσουν.
Όσο απλά γίνεται, θα αποδείξω δύο πράγματα:
-ότι μπορούμε να βγούμε από την κρίση,
-κι ότι μπορούμε να γίνουμε πολύ καλύτεροι από πριν, χωρίς όμως επιστροφή στην εξαρτημένη ευημερία και στις ψευδαισθήσεις που είχαμε παλαιότερα.
Για να σταθούμε ξανά περήφανοι στα πόδια μας. Για να γίνουμε ανταγωνιστικοί και εξωστρεφείς, όπως αρμόζει στους Έλληνες. Και για να μην επιτρέψουμε ποτέ ξανά, σε κανένα ξένο, να μας θεωρήσει «παράδειγμα προς αποφυγήν».
Σας καλώ όλους πρώτα να κατεδαφίσουμε μαζί τα φαντάσματα που επί δεκαετίες μας στοιχειώνουν: τα φαντάσματα του λαϊκισμού, του κρατισμού, της μοιρολατρίας, της ηττοπάθειας, της φαυλότητας, της μισαλλοδοξίας και της εύκολης… «τακτοποίησης» των εθνικών μας προβλημάτων. Άλλωστε, εκεί που μας έφτασε το ΠΑΣΟΚ, εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν πια.
Γι’ αυτό κι εμείς σήμερα προτείνουμε, όχι απλώς έναν άλλο δρόμο για την Οικονομία. Αλλά μια άλλη λογική για τη χώρα. Μια λογική που, αν την ασπασθούμε όλοι, θα απελευθερώσει τη δύναμη του Ελληνικού λαού. Που ζητάει από μας ένα Συμβόλαιο Αυτοπεποίθησης και Αξιοπρέπειας.

Φίλες και φίλοι,

Σε Παραρτήματα που ετοιμάσαμε, θα βρείτε αναλυτικά, όλα όσα έχουν συμβεί στο χθες.
Ένα μόνο θα πω εδώ: ότι στο πρώτο τετράμηνο φέτος, στον κυριότερο στόχο που λέγεται δημόσια έσοδα, η κυβέρνηση υπολόγιζε αύξηση 8,5% κι είχε τελικά μείωση 9,2%! Ενώ το έλλειμμα αυξήθηκε από πέρσι κατά 14%, παρά τις πρωτοφανείς θυσίες του Ελληνικού λαού.

Σας λέω λοιπόν: έκτακτες συνθήκες απαιτούν έκτακτες αποφάσεις!
Μιλάω για αποφάσεις που προκαλούν την Επανεκκίνηση της Οικονομίας, την Επανεκκίνηση της αγοράς, των προσδοκιών, του ηθικού της Κοινωνίας. Την Επανεκκίνηση της Ελλάδας! Προτεραιότητα να σωθεί η χώρα!
Τι σημαίνει «Επανεκκίνηση»; Σημαίνει ότι η Ανάκαμψη δεν μπορεί να γίνει μόνη της, αυτόματα. Χρειάζεται ένα σοκ.
Αυτό είναι η Επανεκκίνηση: Ένα δημιουργικό σοκ!
Πρόταση κοστολογημένη, σύγχρονη και ρεαλιστική.
Γιατί εκείνο που έχει υποστεί η χώρα από την ολέθρια πολιτική που ακολουθήθηκε, ήταν ένα παραλυτικό σοκ.

Βέβαια, οι εξελίξεις τρέχουν. Το Λουξεμβούργο αποτύπωσε τους πιο μύχιους φόβους μας. Ότι από ισότιμοι εταίροι, κοντεύουμε να γίνουμε απλοί «δανειολήπτες». Κι εκεί που θα βγαίναμε στα τέλη του 2011 στις αγορές, η Κυβέρνηση συζητάει τώρα για νέα δάνεια, ακριβώς γιατί οι αγορές φαίνεται να μας αποκλείουν για καιρό ακόμα.
Πάμε, λοιπόν, στο Σχέδιο Επανεκκίνησης της Ελληνικής Οικονομίας με δημιουργικό σοκ.

Πρώτον, μείωση των φορολογικών συντελεστών!
* Τολμηρή και αποφασιστική…
Άμεση, ώστε να τη νιώσει η Οικονομία από την πρώτη μέρα. Αλλά και μεσοπρόθεσμη, ώστε να αρχίσει να βελτιώνεται η ψυχολογία και οι προσδοκίες της αγοράς. [διαφάνεια 2]
— Προτείνουμε συντελεστή κερδών 15%. Ίδιο για όλες τις εταιρίες! Flat rate, όπως λέγεται διεθνώς. Και φορολόγηση στα μερίσματα 15% από το σημερινό 25.
— Ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής εισοδήματος θα υποχωρήσει, σε πρώτη φάση, από το 45 στο 40%. Με λιγότερα κλιμάκια. Σε τρία χρόνια δεν θα ξεπερνά το 30%.
— Το ΦΠΑ: Από το 23% που είναι σήμερα στο 19% για την υψηλή κατηγορία, και από το 13% στο 9% για τη μεσαία. Επίσης θα πέσει στο 4,5% για κλάδους όπως ο Τουρισμός. Σύντομα θα δούμε τη θετική επίπτωση και στον πληθωρισμό.
— Για τα καύσιμα, θα αφαιρεθεί σε δύο χρόνια ο επί πλέον ειδικός φόρος που μπήκε επί ΠΑΣΟΚ. Έχουμε γίνει η ακριβότερη χώρα σε καύσιμα σε όλη την Ευρώπη.
— Μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 25%. Η Ιρλανδία ήδη έπεισε τη δική της Τρόϊκα και κατέβασε τις δικές της εργοδοτικές εισφορές. Έτσι θα μειωθεί αισθητά το μη μισθολογικό εργοδοτικό κόστος. Με δρακόντειες ποινές για τη μαύρη εργασία. Έτσι η αύξηση των εισφορών από μείωση της αδήλωτης εργασίας, θα εξισορροπήσει τις απώλειες για τα ταμεία.
— Και σταδιακή κατάργηση των λεγόμενων «φόρων υπέρ τρίτων». Μέχρι τη σχεδόν οριστική τους εξάλειψη σε τρία-τέσσερα χρόνια.
Όλα αυτά βάζουν μπροστά και μια άλλη δική μας μεγάλη δέσμευση: Την απενοχοποίηση της Επιχειρηματικότητας! Που βρίσκεται υπό διωγμό. Όπως βρέθηκε υπό διωγμό πολλές δεκαετίες πλήρους κυριαρχίας του κρατισμού στην Ελλάδα. Διωγμός που χτύπησε και τις μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά κυρίως το σύνολο της μεσαίας τάξης! Που αποτελείται κατά μέγα μέρος, από μικρομεσαίους επιχειρηματίες και αυτοαπασχολούμενους.
Ξέρω ότι πολλοί αναρωτιέστε τι θα στοιχίσουν όλα αυτά. Θα απαντήσω σε λίγο…
Για την ώρα να θυμάστε ότι όλοι οι γείτονές μας έχουν τέτοιους φορολογικούς συντελεστές. Ή και χαμηλότερους. Και για να επιβιώσουμε, πρέπει κάποτε να κάνουμε το αποφασιστικό βήμα. Ε λοιπόν, η ώρα είναι τώρα!

* Δεύτερο βήμα Επανεκκίνησης, η τακτοποίηση όλων των εκκρεμοτήτων από το παρελθόν. Και η αυστηρή «κόκκινη γραμμή» που θα χαράξουμε από ’δω και στο εξής. Κυρίως τρία πράγματα:
— Κατάργηση του «πόθεν έσχες» κατοικίας – οποιασδήποτε, πρώτης, δεύτερης, εξοχικής κλπ. Για τρία χρόνια! Αυτή τη στιγμή το «πόθεν έσχες» για κατοικία, δεν τιμωρεί αυτούς που έβγαλαν χρήματα με αθέμιτους τρόπους. Τιμωρεί μόνο την ελληνική οικονομία γιατί νεκρώνει την οικοδομή. Που αποτέλεσε παραδοσιακά την «ατμομηχανή» της Ελληνικής Οικονομίας.
— Όχι άλλη αύξηση στις αντικειμενικές αξίες. Γιατί δεν φέρνουν έσοδα. Απλά νεκρώνουν κάθε δραστηριότητα στον κατασκευαστικό κλάδο.
— Κατάργηση του «πόθεν έσχες», ώστε να επιστρέψουν κεφάλαια στο ελληνικό χρηματοοικονομικό σύστημα. Για να δηλωθούν πάσης φύσεως περιουσιακά στοιχεία, ρευστά και ακίνητα, Ελλήνων πολιτών στο εξωτερικό. Θα καταργήσουμε κάθε φορολογική ποινή σήμερα. Αλλά μόνο για ένα χρόνο. Σε αυτό το διάστημα όλοι – εκτός βέβαια από όσους ξεπλένουν «μαύρο χρήμα» – θα έχουν τη δυνατότητα είτε να δηλώσουν αυτά που έχουν εδώ, είτε να φέρουν στην Ελλάδα τα χρήματα που απέσυραν. Μετά θα λειτουργήσουν οι πιο αυστηροί κανόνες προς κάθε κατεύθυνση.
Μια μόνο εξαίρεση: Για τους πολιτικούς! Θα τεθεί αμέσως σε εφαρμογή η πρότασή μου να εξεταστεί το «πόθεν έσχες» όσων διετέλεσαν Υπουργοί και υφυπουργοί από το 1974 μέχρι σήμερα.
Επίσης – επί τέλους – περιουσιολόγιο για κάθε Έλληνα. Στο Παράρτημα 6 θα δείτε τους βασικούς άξονες για τη διαμόρφωση του περιουσιολογίου.

* Τρίτο βήμα Επανεκκίνησης, η γενικότερη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος. Ο επενδυτές – ξένοι ή εγχώριοι – πρέπει να πειστούν ότι αυτά τα τολμηρά βήματα θα διαρκέσουν. Δεν θα αντιστραφούν αργότερα…
Πρέπει, επομένως, να εξασφαλίσουμε σταθερό σύστημα που χτυπάει τη φοροδιαφυγή. Αυτό πολλές φορές εξαγγέλθηκε ως τώρα. Και τα αποτελέσματα υπήρξαν από φτωχά μέχρι και αντίθετα από τα προσδοκώμενα.
Η διαφάνεια 3 δείχνει ότι το 2010, παρά τις προσδοκίες του Μνημονίου, η φοροδιαφυγή αυξήθηκε!
Χρειάζεται, λοιπόν, συνολική αλλαγή με τις τέσσερις αρχές, που βλέπετε στη διαφάνεια 4:
— Είπαμε για τη μείωση των συντελεστών: Όταν σε συνθήκες μαρασμού αυξάνεις τους φόρους, τότε σπρώχνεις τους πάντες στη φοροδιαφυγή.
— Δεύτερον, με πιο απλό φορολογικό σύστημα. Μόνο την τελευταία χρονιά έχουν ψηφιστεί δέκα φορολογικοί νόμοι! 1718 σελίδες. Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά στον κόσμο…
Θα προχωρήσουμε σε κωδικοποίηση όλων των φορολογικών διατάξεων σε λίγες σελίδες. Ένας ενιαίος νόμος για τα φυσικά πρόσωπα. Ένας για τις επιχειρήσεις. Ένας για την ακίνητη περιουσία. Κι ένας για τις συναλλαγές, κυρίως το ΦΠΑ. Φανταστείτε, λοιπόν, ένα μόνο νόμο για τον Έλληνα επιχειρηματία σε πενήντα σελίδες! Κι όχι χιλιάδες διάσπαρτα άρθρα από νόμους, από τα προπολεμικά χρόνια μέχρι και σήμερα…
Αυτό, από μόνο του, θα είναι όχι μεταρρύθμιση, αλλά επανάσταση σε ένα φορολογικό καθεστώς δεκαετιών!
— Τρίτον, εφαρμόζοντας επιτέλους αυστηρές ποινές για όσους πιάνονται να φοροδιαφεύγουν ή να εισφοροδιαφεύγουν. Γιατί αν εξακολουθούν να κλέβουν το κράτος παρά την ελάφρυνση των φορολογικών βαρών, τότε θα αξίζουν την πιο αυστηρή αντιμετώπιση! Κι όχι όπως η Κυβέρνηση που θεωρεί το φορολογούμενο εξ αρχής φοροφυγά και ανειλικρινή μέχρις αποδείξεως του εναντίου.
— Τέταρτον, περιορίζοντας την επαφή φορολογούμενου-εφόρου. Ώστε να μειωθεί η συνδιαλλαγή μεταξύ τους. Με δύο βασικές καινοτομίες:
– Για τους Μικρομεσαίους επιχειρηματίες, δυνατότητα να επιλέγουν, αν θα φορολογούνται με τεκμαρτό τρόπο ή όπως σήμερα. Ο τεκμαρτός υπολογισμός του φόρου για τους μικρομεσαίους θα γίνεται απρόσωπα, με βάση τις γενικές τάσεις του κλάδου και της περιοχής.
Για παράδειγμα, για ένα κατάστημα 100 τετραγωνικών, θα υπολογίζεται άλλο τεκμαρτό κέρδος στο Κολωνάκι κι άλλο στην Κοκκινιά…
Αν ο φορολογούμενος δεν το δεχθεί, τότε, ναι, θα υπόκειται σε πλήρη έλεγχο των στοιχείων του.
– Και «εξωτερική βοήθεια» στην υποβολή των φορολογικών δηλώσεων μέσω τρίτων, δηλαδή μέσω ελεγκτικών εταιριών ή λογιστικών γραφείων, που θα είναι κι αυτά υπεύθυνα για την ακρίβεια των στοιχείων που υποβάλλονται.
Οι φορολογικές αρχές θα μπορούν να ελέγχουν και τα ελεγκτικά γραφεία και τον φορολογούμενο, ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα συνδιαλλαγής μεταξύ τους.
Και οι ελέγχοντες θα ελέγχονται.
— Τέλος, θα υπάρξει η από καιρό αναγκαία κατάργηση του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων.
Προτείνουμε, λοιπόν, μια επαναστατική αναμόρφωση του συστήματος. Που θα είναι πιο απλό, λιγότερο γραφειοκρατικό, φιλικό για τον έντιμο φορολογούμενο και αμείλικτο για το φοροφυγάδα.

Στη διαφάνεια 5 φαίνεται πόσο μπορεί να αυξηθούν τα έσοδα από μείωση της φοροδιαφυγής στα τέσσερα επόμενα χρόνια, με πολύ μετριοπαθείς υπολογισμούς.

* Τέταρτο βήμα Επανεκκίνησης, η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων κτισμάτων. Μιλάω για τη μεγαλύτερη εκκρεμότητα των προηγούμενων δεκαετιών. Με ταυτόχρονη αεροφωτογράφιση όλης της Ελλάδας θα απαγορευτεί στο εξής δια ροπάλου η αυθαίρετη δόμηση. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή πάνω από ένα εκατομμύριο αυθαίρετα χτίσματα σε όλη την Ελλάδα.
Πρέπει ασφαλώς να εξαιρεθούν όσα είναι μέσα σε αρχαιολογικούς χώρους, πάνω στον αιγιαλό κι όσα είναι επικίνδυνα για το περιβάλλον (δάση, μπαζωμένα ρέματα κλπ.). Τα υπόλοιπα, που υπολογίζονται στο 70% τουλάχιστον, μπορούν άμεσα να αποκτήσουν κανονικούς τίτλους ιδιοκτησίας, με αντίτιμο ανάλογο με την περιοχή, το οποίο θα μπορεί να εξοφληθεί στο Δημόσιο μέσα σε τρία χρόνια. Η νομιμοποίηση και το τίμημα για απόκτηση τίτλων, θα είναι αντίστοιχα με την περιοχή, την έκταση και τη βαρύτητα των παραβάσεων.
Στη διαφάνεια 6 φαίνονται τα προσδοκώμενα δημόσια έσοδα τριετίας από την πλήρη νομιμοποίηση αυθαιρέτων.
Υπολογίζεται ότι θα φτάσουν την πρώτη χρονιά σε τουλάχιστον 1,5 δισεκατομμύριο. Γιατί σε αντίθεση με την Κυβέρνηση που αναφέρεται σε πρόσκαιρη τακτοποίηση, εμείς σχεδιάζουμε συνολική πολιτική γης και νομιμοποίηση.
Άλλωστε σήμερα το ίδιο το κράτος ομολογεί ότι δεν μπορεί να κατεδαφίσει. Άρα δίνει το «πράσινο φώς» σε νέα αυθαίρετα κτίσματα παντού.
Καιρός να μετατρέψουμε το «πράσινο φώς» σε «κόκκινη γραμμή». Νομιμοποιούμε τα περισσότερα από εκείνα που ήδη υπάρχουν και θέτουμε δρακόντειες απαγορευτικές διατάξεις από δω και μπρός.
Στο εξής, σε όσους φτιάχνουν αυθαίρετα θα κατεδαφίζονται άμεσα με χρέωση του παραβάτη που θα πληρώνει και ακριβό πρόστιμο..
Έτσι θα ξεχωρίσει η «ήρα από το στάρι». Και έτσι θα πείσουμε την κοινωνία και θα σταματήσουμε την αυθαίρετη δόμηση.

* Πέμπτο βήμα Επανεκκίνησης: θα εξοφληθούν οι εκκρεμότητες του κράτους προς τους ιδιώτες. Δηλαδή το τρέχον «εσωτερικό χρέος», οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου προς τους ιδιώτες. Μιλάμε για οφειλές από επιστροφή ΦΠΑ, επιδοτήσεις, εφάπαξ συνταξιούχων, πληρωμές σε συμβάσεις έργου και εργασίας, μέχρι και αμοιβές κατασκευαστικών έργων. Όλα αυτά μπορούν να τακτοποιηθούν με άμεση επιστροφή οφειλών σε ρευστό, από ομόλογο του ελληνικού δημοσίου, και με διαδικασία συμψηφισμού, έναντι οφειλών του φορολογούμενου. Υπολογίζεται έτσι, ότι θα πέσουν στην αγορά γύρω στα 5 δισεκατομμύρια ρευστότητα.
Δεν μπορεί το ίδιο το κράτος να πρωτοστατεί σήμερα στο «κίνημα» του δεν πληρώνω! Ούτε μπορεί το κράτος να παίζει το ρόλο του «αυστηρού», όταν το ίδιο είναι άδικο.

* Έκτο βήμα Επανεκκίνησης: Η δέσμευση των τραπεζών να προσφέρουν στο εξής στην πραγματική οικονομία, ένα μέρος, 20-30%, των εγγυήσεων που παίρνουν. Μέχρι στιγμής έχουν λάβει 63 δισεκατομμύρια σε τρία χρόνια. Και προχθές ψηφίσαμε καινούργια ρύθμιση ύψους 30 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Τα χρησιμοποιούν, η καθεμία, για να καλύψουν την εκροή καταθέσεων, την αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων και τον αποκλεισμό τους από τη διατραπεζική αγορά. Μόνο που αυτό έχει δημιουργήσει αληθινή ασφυξία ρευστότητας στην αγορά.
Κάθε τράπεζα, από μόνη της, δεν μπορεί να αντιστρέψει την τάση. Αλλά αν δώσουν όλες ρευστότητα στην αγορά, τότε και η αγορά θα ανασάνει και το ενεργητικό των τραπεζών θα επωφεληθεί και η κεφαλαιακή τους επάρκεια θα διορθωθεί. Και η διαρροή καταθέσεων θα σταματήσει.
Από την καινούργια δόση εγγυήσεων, λοιπόν, θα δημιουργηθεί ένας ξεχωριστός λογαριασμός, που θα πάει αποκλειστικά στην πραγματική οικονομία. Κυρίως σε επιχειρήσεις εξαγωγικές, τουριστικές και στεγαστικά δάνεια. Το ένα τέταρτο απ’ αυτά, θα γυρίσουν αμέσως στο ταμείο του κράτους ως υγιή φορολογικά έσοδα.
Από την άλλη, όπως ζήτησα ο ίδιος από τον κ. Τρισέ, πρέπει να παραταθούν τα έκτακτα μέτρα ενίσχυσης της ρευστότητας των τραπεζών, πέρα από το 2011, για όλο το 2012. Κι αυτό είναι από τα πρώτα που θα διαπραγματευθώ με τους δανειστές μας. Ρευστότητα και πάλι ρευστότητα!
Γιατί αυτή τη στιγμή η αγορά είναι γεμάτη από μετα-χρονολογημένες επιταγές που όσο πάνε και επεκτείνονται σε βάθος χρόνου. Δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις κινδυνεύουν να κλείσουν, όχι γιατί δεν δουλεύουν, αλλά γιατί δεν εισπράττουν παρ’ ό,τι δουλεύουν!
Ενώ την ίδια ώρα, για χιλιάδες άλλα μαγαζιά, περνάει ολόκληρη μέρα χωρίς να κάνουν ούτε «σεφτέ»…

Έβδομο βήμα: Με όλα τα προηγούμενα βελτιώνεται άμεσα η ψυχολογία της Αγοράς και αυξάνεται και η ωφέλεια από τα μέτρα τόνωσης της οικονομίας, μηδενικού ή ελάχιστου δημοσιονομικού κόστους, από τις «ανάσες» που έχω προτείνει εδώ και ενάμιση χρόνο.
Στη διαφάνεια 7 φαίνονται πέντε από τις πιο σημαντικές «ανάσες»:
— Η επιδότηση επιτοκίου πρώτης κατοικίας, κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες, μπορεί να φέρει στα ταμεία του κράτους μέχρι δυόμιση δισεκατομμύρια τα δύο πρώτα χρόνια. Η οικοδομή παραμένει η ατμομηχανή της Οικονομίας!
— Το πρόγραμμα βελτίωσης του ενεργειακού δυναμικού των σπιτιών, αν γίνει σωστά κι όχι με ημίμετρα όπως σήμερα, επίσης θα φέρει σημαντικά έσοδα στο δημόσιο την πρώτη διετία.
— Και αν αξιοποιηθούν τα Ευρωπαϊκά Κονδύλια, μπορούμε πάλι να βρεθούμε σύντομα στην πέμπτη θέση απορροφητικότητας, όπως βρισκόμασταν το 2009, ή και πιο πάνω. Κι όχι στην 17η ή ακόμα χαμηλότερα, όπως βρισκόμαστε σήμερα.
— Η Κυβέρνηση περιόρισε αφόρητα και τις δημόσιες επενδύσεις. Κάθε φορά που ο κ. Παπακωνσταντίνου βλέπει ότι του λείπουν έσοδα – και του λείπουν συνέχεια – κόβει από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Που, προσέξτε, έχει τον υψηλότερο πολλαπλασιαστή, που φτάνει στο 5. Άρα, είναι το ισχυρότερο όπλο που έχει στα χέρια της η κάθε Ελληνική κυβέρνηση για να πολεμήσει την ύφεση!
— Μεγάλα επενδυτικά προγράμματα για μόνιμη παραθεριστική κατοικία. Όπου το δημόσιο μπορεί να βρει τέτοιες περιοχές, να τις καθαρίσει από τίτλους κι ύστερα να τις δημοπρατήσει, για εγκαταστάσεις παραθεριστικής ή μόνιμης κατοικίας. Αυτό είναι απολύτως ρεαλιστικό κι έχει εφαρμοστεί με επιτυχία σε άλλες μεσογειακές χώρες. Και δεν είναι ανταγωνιστικό με τα ξενοδοχεία. Αντίθετα, συμβάλλει στην επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου.
Και το σπουδαιότερο: τέτοια προγράμματα μπορούν να φέρουν μόνιμα έσοδα στον κράτος πριν ακόμα ολοκληρωθούν. Με προχρηματοδότηση και άλλους τρόπους.
Όλες αυτές οι «ανάσες» μπορούν να φέρουν άμεσα στο δημόσιο ταμείο πάνω από 8 δισεκατομμύρια μέσα στα πρώτα δύο χρόνια.
Στο Παράρτημα 7 μπορείτε να βρείτε μια σειρά από σημαντικά παραδείγματα μέτρων που μπορούν να φέρουν καινούργια έσοδα στο Δημόσιο Ταμείο, χωρίς να απαιτήσουν δαπάνες: Όπως η αξιοποίηση της Εγνατίας, όπως η προώθηση των «δρόμων της Ανάπτυξης», των πέντε μεγάλων αυτοκινητόδρομων που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της χώρας και που καρκινοβατούν.
Όπως η επέκταση του μοντέλου παραχώρησης του ΟΛΠ σε περιφερειακά λιμάνια και αεροδρόμια όλης της χώρας.
Όπως, η διαχείριση των απορριμμάτων, ή η επέκταση του Προαστιακού.
Έργα, δηλαδή, που θα φέρουν άμεσα έσοδα και Ανάπτυξη.
Αλλά αυτή η κυβέρνηση σταμάτησε τα πάντα.
Στη διαφάνεια 8, βλέπετε συνολικά τις δυνατότητες αυτού του πακέτου

Πέραν όμως από την Επανεκκίνηση της Οικονομίας, υπάρχει και μια άμεση προτεραιότητα: ότι η Κοινωνία πρέπει να αντέξει! Και για να αντέξει οφείλουμε να θεραπεύσουμε τις αδικίες που έγιναν:
Υπάρχει μία που η αποκατάστασή της δεν παίρνει αναβολή: Οι συντάξεις των χαμηλοσυνταξιούχων! Αυτών που έπαιρναν μέχρι 700 ευρώ. Και που τώρα έχουν χάσει το ένα τέταρτο των πενιχρών εισοδημάτων τους. Αυτές θα τις αποκαταστήσουμε κατά απόλυτη προτεραιότητα όταν αναλάβουμε τη διακυβέρνηση. Γιατί και δίκαιο είναι και το δικό τους εισόδημα το ξοδεύουν στην αγορά!
Επίσης, θα αποκαταστήσουμε τις ενισχύσεις στους πολύτεκνους που η κυβέρνηση έκοψε. Θα επιστρέψουν στα προηγούμενα επίπεδα, από τον πρώτο κι όλας δικό μας Προϋπολογισμό.
Το συνολικό κόστος και για τα δύο δεν ξεπερνά τα 2 δισεκατομμύρια το χρόνο.

Τώρα μπορώ να σας δώσω μια συνολική απάντηση στο ερώτημα τι θα κοστίσει η Επανεκκίνηση της Οικονομίας και από πού θα βρεθούν τα χρήματα αυτά.
Σημειώστε, όμως, πρώτα το κυριότερο: ότι τα μέτρα Επανεκκίνησης δεν έχουν μόνο ταμειακό κόστος για τον Προϋπολογισμό. Έχουν και όφελος για το δημόσιο ταμείο.
Κοστίζουν κάποια χρήματα, αλλά και φέρνουν χρήματα, από τα έσοδα και τους τζίρους στην αγορά, που δημιουργεί η Ανάπτυξη. Πολύ περισσότερα μάλιστα. Το πρώτο «μαξιλάρι ασφαλείας» στο Πρόγραμμά μας είναι αυτά τα χρήματα που θα φέρουν. Τα οποία είναι περισσότερα απ’ ό,τι θα στοιχίσουν.
Στην διαφάνεια 9 φαίνεται το κόστος και το όφελος από το σύνολο των μέτρων Επανεκκίνησης και αποκατάστασης της κοινωνικής συνοχής, με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς.
Φαίνεται καθαρά ότι ακόμα και στην πιο μετριοπαθή περίπτωση, ήδη από την πρώτη χρονιά, αυτά που κερδίζει το δημόσιο ταμείο στα πρώτα στάδια είναι περισσότερα από όσα θα του κοστίσουν. Επομένως, θα υπάρξει, έτσι κι αλλιώς, κέρδος εξ αρχής. Κέρδος μείωσης του ελλείμματος περίπου 2% του ΑΕΠ από τον πρώτο χρόνο. Με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις.
Κι αυτό το καθαρό όφελος είναι το πρώτο «μαξιλάρι ασφαλείας» μας.

Αλλά δεν είναι το μόνο. Διότι θα προχωρήσουμε σε πρόσθετες περικοπές δημόσιας σπατάλης. Αλλά αληθινής σπατάλης. Αναφέρω μερικά πολύ συνοπτικά:
— Κοστολόγηση των νοσοκομείων με βάση τα αποτελέσματα των επιτυχημένων δημόσιων νοσοκομείων διεθνώς. Ώστε να έχουμε έναν οδηγό για το πού υπάρχουν δικές μας σπατάλες.
— Ηλεκτρονική διαχείριση, σύγχρονη, που εντοπίζει αυτόματα, στην πηγή, κάθε απόπειρα των τρωκτικών να λεηλατήσουν τη Δημόσια Υγεία.
— Ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Η καθυστέρησή της κοστίζει μισό δισεκατομμύριο το χρόνο!
— Πλαφόν στη συνταγογράφηση των φαρμακείων, ανάλογα με την περιοχή. Δεν μπορεί κάποιους μήνες να υπάρχουν αποκλίσεις ακραίες χιλιάδων ευρώ από το μέσο όρο του έτους…
— Πριμ εξοικονόμησης για προμήθειες του Δημοσίου, σε όποιες εταιρίες προσφέρουν τιμές σημαντικά χαμηλότερες από αυτές που καταβάλαμε ως τώρα.
— Πάγωμα των προσλήψεων για τρία χρόνια. Με εξαίρεση υπέρ-επείγουσες ανάγκες όπου χρειάζεται. Μετά τα τρία χρόνια, να εφαρμοστεί ο κανόνας: ένας προσλαμβάνεται για κάθε πέντε που συνταξιοδοτούνται. Όχι απολύσεις!
Αλλά εφαρμογή του θεσμού της «εργασιακής εφεδρείας» για τους οργανισμούς που καταργούνται ή συγχωνεύονται.
— Περικοπή των επιδομάτων στα ρετιρέ, ιδιαίτερα των ΔΕΚΟ.
Αναλυτικότερα θα τα βρείτε στο Παράρτημα 8

Η κυβέρνηση σήμερα εμφανίζεται να επιδιώκει πραγματικές οικονομίες από την εκτεταμένη σπατάλη. Είναι αλήθεια αυτό;
Όχι, δεν είναι!
Όπως φαίνεται στο Παράρτημα 9, το ΠΑΣΟΚ εγκαινίασε νέο κύκλο σπατάλης: Μεγαλώνει και πάλι το κράτος του κόμματος…

Στη διαφάνεια 10 βλέπετε συνολικά τις οικονομίες που μπορούν να γίνουν. Σε αρκετά σημεία τα μέτρα συμπίπτουν με εκείνα που προτείνει η κυβέρνηση στο δικό της Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Πάντως σε αυτά που προτείνουμε εμείς, «οριζόντιες» περικοπές δεν υπάρχουν. Αντίθετα, υπάρχουν λειτουργικές οικονομίες και χτύπημα σε προνόμια των «ρετιρέ».
Αυτό είναι το δεύτερο «μαξιλάρι» της πολιτικής μας – οι πρόσθετες οικονομίες: Μέσα σε ένα χρόνο μπορούν να εξοικονομηθούν 4,2 πρόσθετα δισεκατομμύρια από στοχευμένες περικοπές δαπανών κι αυξήσεις εσόδων, μέσα σε δύο χρόνια 9-10, και μέσα σε τέσσερα χρόνια 18 δισεκατομμύρια σωρευτικά, χωρίς ύφεση. Πάντοτε, όμως, εφ’ όσον έχει αρχίσει το πρόγραμμα Επανεκκίνησης…

Στη διαφάνεια 11 βλέπετε το Πρόγραμμά Επανεκκίνησης στο σύνολό του σε σύγκριση με το Πρόγραμμα της Κυβέρνησης.
Η Ανάκαμψη που θα προκύψει αρχικά και η Ανάπτυξη αργότερα, μαζί με τα δύο «μαξιλάρια ασφαλείας», θα μειώσουν ουσιαστικά το έλλειμμα κατά:
2% τον πρώτο χρόνο από το πρώτο μαξιλάρι ασφαλείας και κατά 1,9% ακόμα από το δεύτερο. Σύνολο 3,9% του ΑΕΠ μείωση του ελλείμματος.
Τα δύο επόμενα χρόνια, η Οικονομία θα μπει σε φάση Ανάκαμψης και θα αρχίσει να παράγει αυξημένα έσοδα για το δημόσιο ταμείο. Έτσι το έλλειμμα θα μειωθεί πάνω από 7 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ μέσα σε δύο χρόνια.
Κι από την ώρα που η Οικονομία θα περάσει από την Ανάκαμψη στην Ανάπτυξη, το έλλειμμα θα μειωθεί κι άλλο. Πολύ περισσότερο απ’ ό,τι προβλέπει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα της Κυβέρνησης. Μέχρι και 11 μονάδες στην τριετία.
Δηλαδή, σε τρία χρόνια από την εφαρμογή του, το Πρόγραμμά μας μειώνει το έλλειμμα στο 1% και την επομένη χρονιά βγάζει πλεόνασμα.
Έτσι μπορεί να ισοσκελιστεί ο Προϋπολογισμός. Σε λίγο παραπάνω από τρία χρόνια πλέον, γιατί τα πράγματα άλλαξαν από πέρσι, η ύφεση βάθυνε πολύ, και η παράλυση της Οικονομίας έχει επιδεινωθεί.
Δεν θα συμβεί κανένα «θαύμα»: Απλούστατα η λιτότητα που επέβαλε το Μνημόνιο μέχρι τώρα είναι παραπάνω – φανταστείτε – από το συνολικό έλλειμμα που καταγράφηκε το 2009! Με την Ανάκαμψη που θα υποκινήσουμε, αυτές οι περικοπές θα «φανούν». Γιατί μέχρι σήμερα τις «τρώει» η ύφεση, όπως ομολογεί πια κι η ίδια η κυβέρνηση.

Η Επανεκκίνηση της Οικονομίας είναι άμεσος στόχος, αλλά για να τον επιτύχουμε χρειάζονται και πρόσθετα μέτρα, θεσμικά, όχι μόνον οικονομικά.
Η διαφάνεια 12 παρουσιάζει μερικά απ’ αυτά που βρίσκονται στην άμεση προτεραιότητά μας, πέρα από το συμψηφισμό οφειλών από και προς το Δημόσιο.
— Ενδεικτικά, αναφέρομαι στην υποχρέωση του κράτους να βρίσκει ηλεκτρονικά όλα τα πιστοποιητικά που απαιτεί. Όχι να τρέχουν οι ενδιαφερόμενοι από υπηρεσία σε υπηρεσία.
— «Φαστ τρακ» που πρέπει να επεκταθεί σε όλες τις επιχειρήσεις, όχι μόνο στις πολύ μεγάλες κι όχι μόνο στις ξένες.
— Επίλυση των δικαστικών διαφορών σε ένα χρόνο το πολύ. Μιλάω για νομικό «φαστ τρακ» που προϋποθέτει και θεσμική μεταρρύθμιση στην απονομή της Δικαιοσύνης.
— «Προϋπολογισμός Μηδενικής βάσης». Θα εξετάσουμε από τη γέννησή του κάθε κωδικό του Προϋπολογισμού.
Αυτά όλα πιο αναλυτικά μπορείτε να τα βρείτε στο Παράρτημα 10
Εδώ θα επισημάνω μόνο δύο πολύ σημαντικά:
— Την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας. Που σημαίνει, μεταξύ άλλων, κατάργηση των έκτακτων εισφορών στα κέρδη. Αποθαρρύνουν την επιχειρηματικότητα κι αποδίδουν πλέον ελάχιστα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη της διωγμού που υφίσταται σήμερα η επιχειρηματικότητα από τη μονιμοποίηση των έκτακτων εισφορών. Αυτό θα σταματήσει.
– Ακόμα, επιτέλους, πολιτική βούληση για αποφασιστικό χτύπημα στο παραεμπόριο. Που σκοτώνει το πραγματικό εμπόριο. Το τέλος του παραεμπορίου, θα φτιάξει άμεσα το κλίμα στην αγορά και θα αποφέρει άμεσα έσοδα και στους επιχειρηματίες και στο κράτος.

Μια απαραίτητη διευκρίνιση:
Και τα εφτά βήματα Επανεκκίνησης που παρουσιάσαμε, πρέπει να γίνουν όλα μαζί! Όχι μόνο μερικά αποσπασματικά.
Και άμεσα! Όχι σταδιακά σε βάθος χρόνου.
Αλλιώς δεν θα υπάρξει το δημιουργικό σοκ που έχουμε ανάγκη…
Επανεκκίνηση λοιπόν!
Κι όλα όσα πρέπει να κάνουμε, ώστε η Ανάκαμψη να μην είναι ένα βραχύβιο πυροτέχνημα μέσα στην νύχτα. Αλλά να οδηγήσει ομαλά σε βιώσιμη Ανάπτυξη μετά.

Υπάρχει και τρίτη προτεραιότητα: η αλλαγή του Αναπτυξιακού Μοντέλου. Ώστε να προχωρήσουμε στην ανταγωνιστική αναγέννηση του τόπου, με εξωστρέφεια. Δηλαδή με έμφαση στις Εξαγωγές.
Έχουμε, λοιπόν, Επανεκκίνηση-Ανάκαμψη, κι ύστερα έχουμε Ανάπτυξη και αλλαγή Αναπτυξιακού μοντέλου. Κι όλα αυτά επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα τη δημοσιονομική προσαρμογή.
Στη διαφάνεια 13 βλέπετε κάποια σημαντικά βήματα για την αλλαγή αναπτυξιακού μοντέλου.
–Όπως η δραστική αλλαγή του φορολογικού συστήματος, για την οποία μιλήσαμε ήδη.
–Η Ναυτιλία και ο Τουρισμός, όπου θα ανασυστήσω τα υπουργεία τους με πλήρη αποκατάσταση των αρμοδιοτήτων τους. Και θα τα φέρω δίπλα στον Πρωθυπουργό.
–Η Γεωργία, η Κτηνοτροφία και η Αλιεία. Δεν ξέρω πόσοι το γνωρίζετε, αλλά η Ελλάδα σήμερα εισάγει από το εξωτερικό 65% του χοιρινού και 90% του μοσχαρίσιου κρέατος που καταναλώνει! Αυτό είναι αδιανόητο και δεν έχει καμία οικονομική λογική. Και πρέπει να αλλάξει.
–Η Μεταποίηση και η τυποποίηση πάνω σε προϊόντα ποιότητας. Έχουμε τεράστιες δυνατότητες. Αλλά πολύ χαμηλές επιδόσεις.
–Η ανακήρυξη της ΑΟΖ, που κάκιστα φοβάται το ΠΑΣΟΚ. Και, επιτέλους, η εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου. Για τον οποίο περιέργως τόσα χρόνια δεν γίνεται τίποτε…
–Έρευνα-Τεχνολογία-Καινοτομία. Δεν είναι αυτά μόνο «για άλλους». Μπορούμε κι εμείς!
Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε στο Παράρτημα 11
Κάτι τελευταίο, άυλο μεν αλλά σημαντικό για την πνευματική Ελλάδα και ικανό να συμβάλει στην αλλαγή του ψυχολογικού κλίματος:
Στο νέο εθνικό στόχο που είναι η διάσωση του τόπου μας, θα κινητοποιήσουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά και τον παντοδύναμο Απόδημο Ελληνισμό. Ιδρύματα, χορηγίες, εθελοντισμός. Όλα αυτά μπορούν να έχουν μεγάλη προστιθέμενη αξία και είναι απολύτως μέσα στην παράδοση της Ελλάδας. Την παράδοση των μεγάλων εθνικών ευεργετών.
Απαιτείται οργάνωση τύπου Ολυμπιάδας. Να κληθούν οι ισχυροί – οργανωμένα – να συνεισφέρουν σε ειδικά έργα, για παράδειγμα, σε σημαντικά μουσεία μας που χωρίς βοήθεια απαξιώνονται και δεν συμβάλλουν στην πνευματική, αλλά και στην τουριστική ανάπτυξη του Τόπου. Σημαντικός σε μια τέτοια προσπάθεια θα μπορούσε να είναι ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Για όλες τις Κλαδικές στρατηγικές Ανάπτυξης, θα μιλήσουμε αναλυτικά σε επόμενες ευκαιρίες. Η σκυτάλη τότε θα περάσει σε επόμενες εξειδικευμένες τοποθετήσεις μας, όπου θα παρουσιάσουμε με τους αρμόδιους τομεάρχες αναλυτικά το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, για Ναυτιλία, Τουρισμό, Ενέργεια, Μεταποίηση, Γεωργία, Εμπόριο, Περιβάλλον, σύγχρονες τεχνολογίες, Έρευνα, καθώς και για το πρόγραμμα 1Χ13, δηλαδή τις εξειδικευμένες αναπτυξιακές προτεραιότητες για κάθε μία από τις 13 Περιφέρειες της χώρας.
Για την ώρα, όμως, επιμένω στην προτεραιότητα της Επανεκκίνησης. Χωρίς την οποία δεν έχει νόημα αυτή τη στιγμή να συζητάμε τίποτε άλλο.

Όμως, υπάρχει κάτι που οφείλουμε να το ξεκαθαρίσουμε, πέρα από την Επανεκκίνηση. Γιατί, συνδέεται άμεσα με την αλλαγή κλίματος μέσα στην Ελλάδα και την αλλαγή της εικόνας στο Εξωτερικό για την Ελλάδα: Η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου για την απευθείας μείωση του χρέους. Τα 50 δισ.
Αυτός ήταν ο λόγος που το θέσαμε πέρσι. Γιατί ξέραμε ότι με τα αδιέξοδα του Μνημονίου, το χρέος της Ελλάδας θα ξέφευγε. Κι αυτό θα έβαζε πρόβλημα χρεοκοπίας, ή «αναδιάρθρωσης με κούρεμα», που ισοδυναμεί με ελεγχόμενη χρεοκοπία.
Όταν το προτείναμε πέρσι στην κυβέρνηση, μας χλεύασε. Σήμερα η Τρόϊκα τους το έχει βάλει και ως όρο δανεισμού…
Γι’ αυτό και το προτείναμε από πέρσι. Για να τα αποφύγουμε όλα αυτά.
Μόνο που το θέμα απαιτεί χρόνο. Γιατί το κράτος, οφείλει να νομοθετήσει προηγουμένως: Να καθαρίσει τους τίτλους των ακινήτων του. Να τους δώσει αξία.
Να προσδιορίσει χρήσεις γης. Και συντελεστές εκμετάλλευσης. Για να τους δώσει και υπεραξία.
Κι ύστερα να δει πως θα τα αξιοποιήσει. Ώστε να πείσει τον κάθε ενδιαφερόμενο, ότι δεν θα προκύψουν μεταγενέστερα προβλήματα. Όχι άλλες ανοησίες και φιάσκα, τύπου Αστακού, που μας χαλάνε την εικόνα και το κλίμα στις διεθνείς αγορές.
Αφού γίνουν όλα αυτά, οι μορφές αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας είναι πολλές: Από απλές και παραδοσιακές, όπως ενοικίαση και ΣΔΙΤ, μέχρι πιο εξειδικευμένες, όπως Αμοιβαία Κτηματομεσιτικά Κεφάλαια, Εταιρίες Συμμετοχών, δημιουργία SPV, δηλαδή ειδικών επενδυτικών «Οχημάτων» για εκμετάλλευση ακόμα και πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Με τέτοιους τρόπους, μπορεί το κράτος να προεισπράξει μέρος της αξίας τους, έναντι μελλοντικής εκμετάλλευσης. Κι έτσι να γεφυρώσει με «προείσπραξη» (bridge financing) το κενό ανάμεσα στη ρευστότητα που έχει ανάγκη σήμερα και τα επενδυτικά έσοδα που προσδοκά στο μέλλον.
Και να πάρει ρευστό στα χέρια του χωρίς αναγκαστικά να χάσει την κυριότητα των ακινήτων του.
Βέβαια, κάθε ιδεοληψία κάνει κακό. Για παράδειγμα, μεμονωμένα ακίνητα μπορούμε να τα πουλήσουμε. Αλλά υπεραξίες δεν χαρίζουμε. Και πώληση σημαντικών περιουσιακών στοιχείων, θα κυρώνεται από τη Βουλή.
Κι ακόμα, αξιοποίηση της Εκκλησιαστικής Περιουσίας. Με διαφάνεια και σεβασμό στο ρόλο της Εκκλησίας και το Προνοιακό της έργο. Μια Εκκλησία που έχει δικούς της πόρους είναι ισχυρή. Και η Ελληνική Εκκλησία έχει περιουσία, αλλά δεν έχει πόρους.

Κάποιοι περιμένουν να σας πω σήμερα ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε εκείνο ή το άλλο οικόπεδο, εκείνο ή το άλλο «φιλέτο». Με εκείνο ή τον άλλο τρόπο.
Δεν θα κάνω αυτό. Δεν υπάρχει λόγος. Και δεν είμαι ατζέντης ακινήτων…
Αξιοποιώ την ακίνητη περιουσία του δημοσίου, σημαίνει πείθω κάποιους να επενδύσουν. Κανείς δεν επενδύει σε μια Οικονομία που έχει παραλύσει, σε μια κοινωνία που κοχλάζει, σε μια χώρα που τη χτυπούν καθημερινά οι κερδοσκόποι και προεξοφλούν τη χρεοκοπία της. Να λοιπόν, που ξαναγυρνάμε στην ανάγκη Επανεκκίνησης…
Αν πετύχουμε την Επανεκκίνηση, τα 50 δισεκατομμύρια μπορούν να βρεθούν σχετικά σύντομα.
Αν δεν υπάρξει Επανεκκίνηση, τότε η αξιοποίηση της περιουσίας είναι μάταιη υπόθεση. Μόνο για «ξεπούλημα» θα μπορεί να γίνεται λόγος. Σε ευτελείς τιμές. Και περιμένοντας να γονατίσουμε για να μας τα πάρουν κοψοχρονιά.

Αντίστοιχα ισχύουν και με τις αποκρατικοποιήσεις. Είμαστε υπέρ των αποκρατικοποιήσεων. Και μάλιστα έχουμε ελέγξει επανειλημμένως την κυβέρνηση για ατολμία. Μέχρι σήμερα όλο λόγια είναι και δεν έχει κάνει ούτε μια.
Τώρα, όλες μαζί οι ΔΕΚΟ στο Χρηματιστήριο για το κράτος, δεν φτάνουν ούτε τα 6 δισεκατομμύρια. Έναντι 8 δισεκατομμυρίων που αποτιμούνταν το Σεπτέμβριο του 2009, χρονιά κι όλας της διεθνούς κρίσης…
Όμως, σε μια διαλυμένη χρηματιστηριακή αγορά, αν εξαγγείλεις μαζικές πωλήσεις μετοχικών πακέτων, τότε θα ρίξεις τις τιμές ακόμα χαμηλότερα. Και θα ζημιώσεις τον ίδιο τον εαυτό σου.
Κι εδώ χρειάζεται να δούμε σε κάθε περίπτωση τι πουλάμε, σε τι τιμή πουλάμε, με ποιες προοπτικές πουλάμε, πότε πουλάμε. Τι Στρατηγική έχουμε;
Για παράδειγμα, το κυβερνητικό σχέδιο για πώληση του 17% της ΔΕΗ είναι πέρα για πέρα λάθος. Δείχνει μόνο ταμειακό πανικό. Και δεν έχει καμία σχέση με το τι σημαίνει αποκρατικοποίηση υποδομών Ενέργειας και το πώς γίνεται διεθνώς…
Εμείς λοιπόν, θα προχωρήσουμε σε αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ με τον πιο σύγχρονο, υγιή, διαφανή και αναπτυξιακό τρόπο.
Η σύγχρονη αντίληψη των αποκρατικοποιήσεων παντού ξεκινά από την απελευθέρωση της ενέργειας:
— Απελευθέρωση της Ενέργειας σημαίνει, πριν απ’ όλα, σπάω το κρατικό μονοπώλιο σε διαφορετικές εταιρίες και ύστερα διαλέγω τι πουλάω.
Η ΔΕΗ, ας το καταλάβουμε, δεν είναι πια ένα πράγμα. Πρέπει να εξεταστεί ως σύνολο διαφορετικών εταιρικών κλάδων.
Τα δίκτυα διανομής και μεταφοράς, για παράδειγμα, πρέπει να παραμείνουν υπό εθνικό έλεγχο. Τα υπόλοιπα μπορούν να αποκρατικοποιηθούν.
— Απελευθέρωση της ενεργειακής αγοράς σημαίνει, επίσης, ότι θα πρέπει να διαλέξουμε το ενεργειακό μείγμα που θα παράγει η χώρα στο μέλλον. Και το ρυθμιστικό του πλαίσιο.
Αυτά θέλουν να γνωρίζουν οι επενδυτές για τέτοιου είδους υποδομές.
Γιατί δεν με ενδιαφέρει μόνο η Ταμειακή διάσταση, αλλά και η Αναπτυξιακή.
Όχι μόνο να εισπράξω κάποια χρήματα τώρα, αλλά και να παράγω φθηνή ενέργεια στο μέλλον και να διασώσω υγιείς θέσεις εργασίας.

Θα αναζητήσουμε στρατηγικό Επενδυτή, για τα κομμάτια που θα προτείνουμε προς αποκρατικοποίηση. Μόνο έτσι θα έχει και αναπτυξιακό χαρακτήρα…
Και θα φροντίσουμε με το ρυθμιστικό πλαίσιο να εξασφαλίζεται ο δημόσιος έλεγχος πάνω σε κοινωνικούς πόρους, όπως είναι τα υδάτινα αποθέματα. Που έχουν και τεράστια σημασία για τους αγρότες μας.
Πρέπει, επίσης, να ξεκαθαριστούν από πριν οι οφειλές προς τους ιδιώτες, τα υφιστάμενα δάνεια, οι υποχρεώσεις αποκατάστασης του περιβάλλοντος και η νομική υποχρέωση απόδοσης εκτάσεων στις τοπικές κοινωνίες, που έχει αναλάβει η ΔΕΗ και το κράτος. Να δούμε τι απ’ όλα αυτά μπορεί να αναλάβει ο νέος επενδυτής και τι πρέπει να εκπληρωθούν πριν την αποκρατικοποίηση.
Το σχέδιο που προτείνει η κυβέρνηση – επαναλαμβάνω – δεν κάνει τίποτε απ’ όλα αυτά.
Ό,τι ισχύει για την εισηγμένη ΔΕΗ, ισχύει με άλλο τρόπο, για το μη εισηγμένο ΟΣΕ. Στην Ελλάδα, οι σιδηροδρομικές μεταφορές αποτελούν το 3% του συνόλου. Στην Ευρώπη το 70% του συνόλου. Τι σχέδιο έχουμε; Τι ευκαιρίες για επενδύσεις ανοίγουμε; Όλα αυτά, αν τα προσδιορίσουμε, μπορούμε να πετύχουμε σημαντικό αναπτυξιακό άλμα με την αποκρατικοποίηση των σιδηροδρόμων. Αλλιώς πουλάμε «οικόπεδο στην έρημο». Για τον ΟΣΕ και για άλλες αποκρατικοποιήσεις περισσότερα στο Παράρτημα 12.
Σε άλλες ΔΕΚΟ, όπως η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ – προφανώς με τις υποδομές ύδρευσης να μένουν υπό δημόσιο έλεγχο – τα ΕΛΤΑ, η ΔΕΠΑ, η ΛΑΡΚΟ, τα Καζίνο, τα Λαχεία, ο ΟΔΙΕ, οι Αλυκές και τα Τουριστικά Ακίνητα, άμεσα θα προωθήσουμε την αποκρατικοποίησή τους με στρατηγικό Επενδυτή.
Μια κουβέντα μόνο για τον ΟΠΑΠ. Πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν ότι προσφέρει τεράστια έσοδα στο κράτος, άμεσα και έμμεσα.
Δεν μπορούμε να δώσουμε την κρατική συμμετοχή σε κόστος που ισοδυναμεί με έσοδα δύο τριών-ετών! Αυτό δεν είναι καν ξεπούλημα. Είναι χάρισμα!
Και τέλος, πριν αποκρατικοποιήσουμε ο,τιδήποτε, πρέπει να σοβαρευτούμε. Και να αλλάξουμε όλο αυτό το καθεστώς αφύσικων προνομίων στις ΔΕΚΟ. Όπου υπάρχουν συντεχνίες που συμπεριφέρονται ως «τσιφλικάδες» της Δημόσιας Περιουσίας. Τσιφλικάδες που κουνούν απειλητικά το δάχτυλο από την τηλεόραση και που κρύβονται πίσω από την κυβέρνηση. Το κόμμα της τους εξέθρεψε! Και συνεχίζει να βγάζει «αναφυλαξία» σε αποφάσεις που δεν τις καταλαβαίνει ως κόμμα, ούτε μπορεί να τις διαχειριστεί ως κυβέρνηση.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι κανένα συνδικάτο ΔΕΚΟ δεν είναι «ιδιοκτήτης» ούτε της Ενέργειας, ούτε άλλων Δημόσιων υποδομών. Τα εργασιακά δικαιώματά τους είναι ιερά. Αλλά ιδιοκτησιακά προνόμια δεν έχουν, δεν μπορούν να έχουν, και δεν τους αναγνωρίζουμε.
Το καθεστώς της Μεταπολίτευσης εξέθρεψε πολλές «φωλιές» αυθαιρεσίας και ιδιοποίησης δημόσιου πλούτου. Κι αν το σύγχρονο κράτος θέλει να αξιοποιήσει τον πλούτο της χώρας ώστε να βγει από την κρίση, πρέπει αυτές τις «φωλιές» να τις καθαρίσει. Αλλιώς η συζήτηση δεν έχει περιεχόμενο.

Και να απαντήσω και στο τελευταίο ερώτημα: ναι, για να πετύχουμε όλα αυτά, πρέπει να αλλάξουμε τους όρους του Μνημονίου!
Μπορεί κάποιοι να ποντάρουν στη χρεοκοπία μας. Αλλά η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι με απίστευτες αναταραχές γύρω της, που απειλούν να αποσταθεροποιήσουν όχι μόνο την ίδια, αλλά κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δίπλα της.
Έχουμε, λοιπόν, και ισχυρό γεωπολιτικό επιχείρημα: Η Ελλάδα δεν αντέχει κι άλλη αστάθεια σήμερα, όταν εξωτερικά αποσταθεροποιείται ολόκληρη η περιοχή της.
Υπάρχει ακόμα και το προηγούμενο των Ιρλανδών: Οι οποίοι πέτυχαν αρχικά να διαπραγματευθούν – χωρίς «πιστόλια στο τραπέζι» κι άλλα πολιτικά παραμύθια – πολύ καλύτερους όρους στο δικό τους Μνημόνιο, διατηρώντας πολύ χαμηλούς τους φορολογικούς συντελεστές τους, στο 12,5%. Κι έτσι η χώρα τους σήμερα ανακάμπτει!
Κι όταν θα δούμε το τελικό Μνημόνιο της Πορτογαλίας, θα διαπιστώσουν όλοι, ότι η Ελληνική κυβέρνηση δεν διαπραγματεύθηκε τίποτε πέρσι. Ήδη οι Πορτογάλοι πανηγυρίζουν ανοικτά ότι πέτυχαν πολύ καλύτερους όρους από την Ελλάδα. Θέλετε να τους ακούσετε ενδεικτικά; Δεν κατάργησαν 13ο και 14ο μισθό. Πάγωσαν τις συντάξεις, εκτός από εκείνες των χαμηλοσυνταξιούχων. Μείωσαν συντάξεις μόνον πάνω από 1500 ευρώ. Και θα καταβληθούν εξ αρχής στην Πορτογαλία τα δύο τρίτα του συνολικού δανεισμού της.
Αντέχουν αυτά σε οποιαδήποτε σύγκριση με το δικό μας Μνημόνιο;
Δείτε και τώρα τη νέα Κυβέρνηση του Κεντροδεξιού Έντνα Κέννυ στην Ιρλανδία: Πέτυχε να βελτιώσει κι άλλο τους όρους του δικού τους Μνημονίου. Κι έγινε αποδεκτό ότι, αν παραμείνουν στους ίδιους στόχους μείωσης του ελλείμματος και του χρέους, η δική τους Τρόικα δεν έχει αντίρρηση στους τρόπους που θα το πετύχουν.
Αυτό ακριβώς επιδιώκουμε κι εμείς: Αλλαγή των όρων του Μνημονίου, να αποκτήσουμε ευελιξία, ώστε να υπάρξει Επανεκκίνηση της Ελληνικής Οικονομίας, για να βγούμε από το Μνημόνιο μιαν ώρα αρχύτερα.
Γι’ αυτό και δημιουργήσαμε, όχι ένα, αλλά δύο «μαξιλάρια ασφαλείας» για το πρόγραμμα που προτείνουμε. Γιατί θέλουμε να μείνουμε μέσα στο σχεδιασμό εξυγίανσης, αλλά και να αλλάξουμε το σημερινό δρόμο του Μνημονίου που δεν οδηγεί πουθενά.

Η Ευρώπη έχει κι άλλα προβλήματα. Δημιούργησε ένα Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης που κορυφαίοι Ευρωπαίοι παράγοντες συμφωνούν, ότι ίσως επιτρέψει στους κερδοσκόπους να αποδυναμώσουν ευκολότερα τις χώρες που έχουν πρόβλημα. Και το οποίο θα εμποδίσει την επάνοδό τους στις αγορές. Και αυτό το είπα στους συναδέλφους μου στην Ευρώπη, επανειλημμένως.
Κι ακόμα, η διεθνής ζήτηση για ευρωπαϊκά προϊόντα αναμένεται να μειωθεί. Χώρες σαν την Κίνα, λόγω εσωτερικού πληθωρισμού, κάνουν πίσω…
Σε τέτοιες συνθήκες, όλες οι προβλέψεις δείχνουν οικονομική επιβράδυνση και αύξηση των επιτοκίων στην Ευρώπη. Και οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες οφείλουν να καταλάβουν ότι θα είναι ακόμα πιο δύσκολο για την Ελλάδα, μέσα σε τέτοιο κλίμα, να μπει στην Ανάπτυξη, ώστε να ξεπεράσει την κρίση της. Πώς θα το κάνει αν δεν καταφέρει την άμεση Επανεκκίνηση; Και πώς θα το καταφέρει, αν συνεχιστεί η συνταγή που όλη η Ευρώπη πια θεωρεί αποτυχημένη;
Ας μη ξεχνάμε και τον καθημερινό βομβαρδισμό του διεθνούς Τύπου για πιθανή μετάδοση της Ελληνικής κρίσης στην υπόλοιπη Ευρώπη. Εξέλιξη που όλοι απεύχονται. Αυτός ο φόβος έχει μετατραπεί σε ακόμα ένα επιχείρημα αναφορικά με το δικό μας πρόβλημα.
Υπάρχει λοιπόν, στέρεη επιχειρηματολογία για να επιτύχουμε αλλαγή πολιτικής.

Θα διαπραγματευθώ όλους τους όρους της Επανεκκίνησης που ανέφερα ήδη.
Θα διαπραγματευθώ άλλο Πρόγραμμα κι άλλα ενδιάμεσα βήματα. Με πιο φιλόδοξους στόχους. Αλλά και με πιο ρεαλιστικούς τρόπους.
Θα διαπραγματευθώ τη διευκόλυνση εξόφλησης των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου μέσα στην Ελλάδα. Ώστε να υπάρξει η Επανεκκίνηση άμεσα.
Θα διαπραγματευθώ, ακόμα, να υπάρξει επέκταση των εγγυήσεων ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες ως και το 2012, ώστε να μπορέσει να διαχυθεί μέρος της ρευστότητας αυτής προς την πραγματική Οικονομία. Θα επιμείνω στο ζήτημα αυτό. Γιατί με τη σημερινή ασφυξία ρευστότητας δεν θα μείνει τίποτε όρθιο.
Θα διαπραγματευθώ κάθε πρόταση και κάθε ιδέα που θα δίνει ανακούφιση στη διαχείριση του χρέους μας.

Όμως υπάρχουν και πράγματα που μπορεί να κάνει η Ευρώπη για να ξεπεράσει η ίδια την κρίση της:
Όπως το ευρωομόλογο, που ήδη συζητιέται, αν και προς το παρόν υπάρχουν δυνάμεις που το μπλοκάρουν.
Όπως η δυνατότητα επαναγοράς του χρέους μας και από τη δευτερογενή αγορά. Που μπορεί να μειώσει και το συνολικό του μέγεθος, αλλά και το κόστος εξυπηρέτησής του κάθε χρόνο.
Ή όπως η ιδέα για Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης. Που, αν δημιουργηθεί, μαζί με την πρόταση Μπαρόζο για ομόλογα μεγάλων διευρωπαϊκών έργων, θα ενίσχυε τις οικονομίες της Ένωσης συνολικά, όχι μόνο τις πιο «προβληματικές». Αλλά και θα σφυρηλατούσε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.
Γιατί ο μεγάλος ηττημένος από αυτή την κρίση, ίσως τελικά να είναι η Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη. Όταν σε τέτοιες συνθήκες, τα κράτη-μέλη δανείζουν βγάζοντας κέρδη από όσους βρίσκονται σε ανάγκη, αυτό δύσκολα ονομάζεται «αλληλεγγύη». Κι αυτό μακροχρόνια βλάπτει, δεν ωφελεί, την ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση.
Και κάτι τελευταίο: Πολλοί σχεδιάζουν ή και προτείνουν «βελούδινους ανασχεδιασμούς» του χρέους μας. Όμως, για να μας ωφελήσει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να έχει μεσολαβήσει η Επανεκκίνηση. Χωρίς αυτήν, κάθε τι άλλο είναι απλά μια πρόσκαιρη ανακούφιση.
Αλλά και μια επιμήκυνση, για παράδειγμα, μη νομίζετε ότι είναι πάντα ανώδυνη. Γιατί σήμερα υπάρχουν πολλοί ιδιώτες μέσα στην Ελλάδα που το κράτος τους πληρώνει με ομόλογα. Και οι οποίοι κινδυνεύουν να καταστραφούν, αν υπάρξει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής. Ας έχουμε τα μάτια ανοιχτά…

Όλα αυτά προϋποθέτουν ότι ξέρουμε τι ζητάμε, ξέρουμε που πατάμε και ξέρουμε που πάμε.
Τέτοιες δυνατότητες η κυβέρνηση Παπανδρέου πια δεν έχει.
Ιδιαίτερα μέσα σε κυβερνητικές κακοφωνίες, διαφωνίες, διαιρέσεις, καθημερινές φήμες ανασχηματισμού και «υπουργο-καβγάδες».
Και δεν έχει καν καταλάβει αυτή η κυβέρνηση, ότι η επιμήκυνση και τα νέα Μνημόνια συζητιούνται σήμερα, ακριβώς επειδή απέτυχαν όλες οι προβλέψεις «σωτηρίας» της Οικονομίας μας που υπέγραψε πέρσι.
Η Επανεκκίνηση, λοιπόν, της Οικονομίας είναι απαραίτητη ό,τι κι αν συμβεί.
Είτε μας δώσουν κάποιες διευκολύνσεις, είτε όχι, η Οικονομία πρέπει να πάρει μπροστά, η Κοινωνία πρέπει να σταθεί στα πόδια της, καμία «ανακούφιση» – από μόνη της – δεν το εξασφαλίζει αυτό. Χρειάζεται Επανεκκίνηση για Ανάκαμψη και Ανάπτυξη!

Πήρα το ρίσκο και αντιστάθηκα στη λογική του Μνημονίου, όταν πολλοί πίστευαν και οι περισσότεροι διακήρυσσαν ότι αυτό ήταν ο μόνος «δρόμος σωτηρίας».
Πήρα το ρίσκο και πρότεινα διαφορετικό δρόμο διεξόδου.
Διατύπωσα απερίφραστα τις επιφυλάξεις μας και στο εξωτερικό.
Η κριτική μας αποδείχθηκε σωστή. Και οι προτάσεις μας επίσης.
Ξέρω που πατάω. Ξέρω που πηγαίνω. Ξέρω τι χρειάζεται η χώρα.
Σήμερα σας προτείνω την Πολιτική της Επανεκκίνησης. Που είναι απαραίτητος στόχος, ολοκληρωμένο σχέδιο και ρεαλιστική προοπτική.
Εμείς δεν είπαμε «λεφτά υπάρχουν. Εμείς δεν τάξαμε λαγούς με πετραχήλια. Εμείς δεν διασύραμε τη χώρα σαν «Τιτανικό».
Δεν είπαμε «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα».
Αλλά ό,τι είπαμε επαληθεύθηκε.
Συγκρίνετε, αυτά που πρότεινα σήμερα με την τότε ανεύθυνη και καταστροφική Αντιπολίτευση του αθεράπευτου λαϊκισμού. Αλλά και την ανεύθυνη διαπόμπευση της ίδιας της χώρας μας.

Ακούμε σήμερα και διάφορα περίεργα σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας.
Ζητάνε «συναίνεση»! Να συναινέσω σε τι; Σε αυτό που διαφωνώ; Σε αυτό που διαλύει τη χώρα μου; Σε αυτό που μας προκάλεσε τη μεγαλύτερη ύφεση από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα; Σε αυτό που ήδη απέτυχε και το ομολογούν οι πάντες; Σε αυτό ζητάνε συναίνεση;
Συναίνεση σε τι; Στο λάθος, όπως λέει τώρα όλος ο ξένος τύπος;
Είναι έγκλημα!
Συναίνεση στο νεφελώδες, όπως λένε οι υπουργοί τους;
Είναι επιπολαιότητα!
Και, εν πάση περιπτώσει, που το βρήκαν ότι έχω υποχρέωση προσχώρησης στο λάθος; Αυτοί έχουν υποχρέωση να διορθώσουν το λάθος τους!
Και τους ρωτώ: η έλλειψη συναίνεσης τους εμποδίζει να κυβερνήσουν;
Και τι θα κέρδιζε η Ελλάδα και η Ελληνικός λαός αν εμείς συναινούσαμε σε μια αδιέξοδη πορεία στο γκρεμό;

Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης απέτυχε.
Φοβάμαι ότι δεν θα έχει το θάρρος να το παραδεχθεί.
Θα την αφήσουν, άραγε, οι ιδεολογικές της αγκυλώσεις και οι κομματικές της δουλείες, να συναινέσει σε ένα τέτοιο Πρόγραμμα όπως το συγκεκριμένο που σας παρουσίασα σήμερα;
Εμείς πάντως διατυπώσαμε μια συνολική πρόταση.
Που μόνον ολόκληρη αποδίδει.
Είναι Σχέδιο, δεν είναι προτάσεις-κουρελού.
Για μένα, αυτή είναι η βάση εθνικής ενότητας!
Όχι η διαιώνιση του λάθους…

Κανένας δεν αμφισβητεί το δικαίωμα της Κυβέρνησης να κυβερνά και να κάνει λάθη. Αλλά και κανένας δεν αμφισβητεί το δικαίωμα της Αντιπολίτευσης να έχει διαφορετική γνώμη και να την εκφράζει.
Αυτά δεν τα συζητάμε. Αν αρχίσουμε να τα συζητάμε, τότε δεν έχουμε κρίση Οικονομίας μόνο. Έχουμε κρίση Δημοκρατίας.
Ενότητα για το σωστό επιβάλλεται.
Ενότητα στο λάθος απαγορεύεται. Δεν θα ήταν ενότητα, θα ήταν συνενοχή.

Ακούω και κάτι μικροπολιτικούς εκβιασμούς, για πρόωρες εκλογές:
Καλοδεχούμενες αν τις κάνουν.
Είναι όμως σίγουροι στο ΠΑΣΟΚ ότι τις θέλουν;
Γιατί, όπως λένε στο χωριό μου, πρώτη φορά βλέπω αρνί να βιάζεται να ’ρθει το Πάσχα!

Όμως, ο Ελληνικός λαός έχει κρίση.
Με ακούει σήμερα. Ας διαλέξει ποιόν και γιατί θα εμπιστευτεί.
Δεν με ενδιαφέρει να μοιράσω ψεύτικες υποσχέσεις.
Δεν υποστηρίζω ότι θα βγούμε από την κρίση χωρίς να βραχούμε. Σας υπόσχομαι, όμως ότι θα βγούμε. Θα περάσουμε απέναντι. Και θα γίνουμε καλύτεροι…
Με ενδιαφέρει να δώσω ρεαλιστική προοπτική σε ένα λαό που στέκεται στα πόδια του.
Ελπίδα σε ένα λαό που νιώθει προδομένος.
Αυτοπεποίθηση σε ένα λαό που προσπαθούν να του επιβληθούν με το φόβο.
Κι ένα Συμβόλαιο Αξιοπρέπειας σε ένα λαό που τον ξεγέλασαν, τον πίκραναν και τον προσέβαλαν. Που όμως, δεν γονατίζει και δεν το βάζει κάτω…
Εμείς στοιχηματίζουμε ακριβώς σ’ αυτό: ότι ο ελληνικός λαός δεν το βάζει κάτω.
Και το στοίχημα θα το κερδίσουμε.
Να θυμάστε, μπορούμε καλύτερα.
Να ξέρετε, αξίζουμε καλύτερα.
Να είστε σίγουροι – και να μου έχετε εμπιστοσύνη!
Είμαστε Έλληνες! Είμαστε ο σπόρος που δεν πεθαίνει!
Μπορούμε!
Και θα τα καταφέρουμε!